పెంచిన ప్రేమ – భండారు శ్రీనివాసరావు

తలుపుకు తాళం వేస్తూ ఒక్క క్షణం ఆలోచనలో పడ్డాడు. నిన్న ఉదయమే ఆసుపత్రి నుంచి డిశ్చార్జ్ చేసి ఇంటికి తీసుకువచ్చారు. వృద్ధాప్యం కారణంగా మాగన్నుగా పడుకొని వుంది. బయట ఓ అరగంట పని. భార్యాభర్తలు ఇద్దరూ కలిసి వెళ్ళాల్సిన పని. ఇంట్లో అలా ఒంటరిగా  వదిలేసి వెడితే....ఎలా ..ఎలా...

అర్జంటు పని ఆలోచనలను కప్పేసింది.

‘ఓ అరగంటలో ఏమౌతుంది?’  ‘ఏమీ కాదు’

ప్రశ్న సమాధానం  రెండూ మనసే చెప్పింది.

వెళ్ళిన పని వెంటనే అయిపోయింది. అరగంట లోపలే ఇంటికి తిరిగొచ్చారు. తలుపు తెరవగానే హాలంతా రక్తపు వాంతుల మరకలు. గబగబా వెళ్లి చూస్తే చలనం లేకుండా కింద పడి వుంది. ఈ కాసేపటిలో ఏమౌతుంది  అని వెడితే జరగకూడనిది ఆ కాసేపటిలోనే జరిగిపోయింది. వెంటనే రక్తపు వమనపు జాడలు శుభ్రం చేసి తెలివిలేకుండా పడి వున్న తమ  పెంపుడు కుక్కను భుజానికి ఎత్తుకుని పశువుల ఆసుపత్రికి బయలుదేరాడు.

నెలల పిల్లగా వున్నప్పుడు ఇంటికి తెచ్చుకున్న ఆ జీవిని దాదాపు పద్నాలుగు ఏళ్ళుగా ఎత్తుకెత్తుగా అపురూపంగా పెంచుకుంటూ వస్తున్నారు. ఇన్నేళ్ళుగా తమను అంటిపెట్టుకుని ఇంటికి, తమకు కాపలాగా ఉంటూ వస్తోంది. వయసు ఉడిగింది కదా వదిలించుకుందామనే ఆలోచనే మనసులోనికి రానీయలేదు.

పెంచిన ప్రేమ అలాంటిది. 

(23-11-2021)