నాకో తీరని కోరిక. ఇక తీరదు కూడా.
కుటుంబంలోని వారందరూ అంటే నేనూ మా ఆవిడా పిల్లలు రోజులో ఒక్క పూటయినా కలిసి కూర్చుని భోజనం చేయాలని. ఈ కోరిక తీరక పోవడానికి నేనే కారణం. ప్రెస్ మీట్లు, డిన్నర్ల పేరుతో ఏ అర్ధరాత్రికో ఇంటికి చేరే వాడిని. అప్పటికి పిల్లలు గాఢ నిద్రలో వుండేవాళ్ళు. బారెడు పొద్దెక్కి నేను లేచేసరికి వాళ్ళు స్కూలుకు పోయేవాళ్ళు. ఈ విషయాన్ని నేను మిత్రులతో ఓ జోక్ గా చెప్పుకుని మురిసిపోయే వాడిని. రాత్రి పొద్దుపోయి ఇంటికి వెళ్లి కాలింగ్ బెల్ కొడితే మా పిల్లలు తలుపు తీయకుండా, మా నాన్న ఇంట్లో లేరని జవాబు చెబుతారని, ఆదివారం నాడు భోజనాల సమయంలో మా ఆవిడ నన్ను చూపిస్తూ ఇదిగో ఈయనే మీ నాన్న అని మా పిల్లలకు పరిచయం చేస్తుందని ఇష్టం వచ్చినట్టు మాట్లాడే వాడిని.
ఇప్పుడు అమెరికాలో మా పెద్దబ్బాయి సందీప్ ను చూస్తుంటే, నా కోరికను వాడు తీరుస్తున్నాడు అనే భావన కలిగింది. ఎంచక్కా వున్న నలుగురు భోజనాల బల్ల వద్ద కబుర్లు చెప్పుకుంటూ డిన్నర్ చేస్తారు. నాకు చూడ ముచ్చటగా వుంటుంది.
ఇంట్లో అందరం కలిసి, ఒకసారయినా ఒకేసారి భోజనం చేయాలనే కోరిక ఇక తీరదు. ఎందుకంటే ఇద్దరు, మా ఆవిడ, మా రెండో వాడు శాశ్వతంగా దూరం అయ్యారు కాబట్టి.
తీరనివి ఎలాగూ తీరవు, అంచేత మా కోడలు భావన వారిద్దరూ లేరనే భావన రాకుండా నిరుడు 2024 లో అమెరికా వెళ్ళినప్పుడు ఒక అపూర్వమైన కానుక ఇచ్చింది.
బెస్ట్ గిఫ్ట్ ఆఫ్ మై లైఫ్
2024 సెప్టెంబర్ 17 న సియాటిల్ లో బయలుదేరి, బాల్టి మోర్ వెళ్లి 22 న వాషింగ్టన్ డీ సీ నుంచి మేరా భారత్ మహా అనుకుంటూ విమానం ఎక్కడం.
23 ఏళ్ల క్రితం వచ్చినప్పుడు చివరి వారం అంతా గిఫ్టులు కొనడంతోనే సరిపోయింది. ఈ రెండు దశాబ్దాలలో వచ్చిన మార్పు ఏమిటంటే ఇప్పుడు ఇక్కడ దొరికేవి అన్నీ అక్కడే రూపాయల్లో దొరుకుతున్నాయి. తేడా అల్లా మనదగ్గర సామాన్య మధ్యతరగతి జనాలకు అన్నీ దొరుకుతాయి, కానీ డబ్బులు దొరకవు.
తిరిగివెళ్ళే ఆలోచనల్లో వుండగానే, మా వాడు పోస్టులో వచ్చిన ఒక ప్యాకెట్ తెచ్చి ఇచ్చాడు. తెరిచి చూసాను. అందులో ఫ్రేం కట్టిన ఒక సర్టిఫికెట్ వుంది.
" 2 trees have been planted in a U.S. National Forest in memory of
NIRMALA & SANTOSH BHANDARU "
నిజంగా ఇది నాకు జీవితంలో లభించిన బెస్ట్ గిఫ్ట్.
థాంక్స్ సందీప్, థాంక్స్ భావన.
Trees for a change
Give a gift, Restore a Forest
అనే నినాదంతో, చెట్ల పెంపకాన్ని ప్రోత్సహించడానికి అమెరికా ప్రభుత్వం తలపెట్టిన పథకాల్లో ఇదొకటి. 35 డాలర్లు చెల్లిస్తే మనం చెప్పిన వారి పేరు మీద ఇక్కడి నేషనల్ ఫారెస్ట్ లో ఒక మొక్కను నాటుతారు. దానికి సంబంధించిన సర్టిఫికెట్ ను పోస్టులో భద్రంగా పంపుతారు. ఆ మొక్క ఎక్కడ, ఏ ప్రాంతంలో నాటారో తెలిపే లోకేషన్ కూడా షేర్ చేస్తారు.
దేశం కాని దేశంలో మా ఆవిడ పేరుతో, నా రెండో కుమారుడి పేరుతో రెండు చెట్లు పెరగడం కంటే కావాల్సింది ఏముంది?
న్యూయార్క్ వంటి కొన్ని మహానగరాలను మినహాయిస్తే అడవులు లేని అమెరికాని ఊహించడం కష్టం. అడవుల్లోనే జనావాసాలను నిర్మించుకున్నారేమో అనిపించేలా ఎటు చూసినా ఎత్తైన వృక్షాలు, పచ్చని దృశ్యాలు.
మొదటిసారి, అమెరికా వెళ్లి వచ్చినప్పుడు నేను రాసుకున్న వాక్యాలు ఇప్పటికీ జ్ఞాపకం వున్నాయి.
“ఆరు మాసాల పాటు చక్కని, కాలుష్యం లేని గాలి పీల్చాను. ఆరు నెలల పాటు మంచి, పరిశుద్ధమైన నీళ్ళు తాగాను”
జన్మాష్టమి
' అమ్మా సృష్టి '
' టెల్ మి తాతా '
' ఈరోజు జన్మాష్టమి. కృష్ణుడి పుట్టిన రోజు '
' హు ఈజ్ కృష్ణ '
' మురళి వాయిస్తాడు. నెత్తి మీద నెమలి పింఛం వుంటుంది ' అని ఇంగ్లీషులో చెప్పాను, కొంత వర్ణించి.
అంతే!
కింది చిత్రం తయారు చేసింది.
నా అమెరికా యాత్ర ధన్యం అయింది అనిపించింది.
ధన్యోస్మి కృష్ణా!
తోకటపా:
కంటికే కెమెరా వుంటే....
కొన్ని చూద్దామన్నా కంట పడవు. మరికొన్ని అనుకోకుండా కంటపడతాయి. చేతిలో సెల్ ఫోన్ సిద్ధంగా వున్నా, ఫోటో తీయలేని పరిస్తితి. తీస్తే పపారజ్జీ (సెలెబ్రిటీలను వెంటాడి, వేటాడి ఫోటో తీసే బాపతు) కింద జమకట్టే ప్రమాదం కూడా వుంది మరి. కంటికే కెమెరా వుంటే యెంత బాగుండు అనిపిస్తుంది అల్లాంటప్పుడు. (ఇప్పుడు ఏ ఐ ఆ ప్రయత్నంలోనే ఉన్నట్టుంది)
ఒక వేసవి కాలం మధ్యాన్నం హైదరాబాదులో మండుటెండలో కారులో ఇంటికి తిరిగొస్తుంటే, కేబీఆర్ పార్కు పక్కన చెట్ల నీడలో ఒక ముసలవ్వ, అవిటి వాడయిన తన పెనిమిటికి అన్నం ముద్దలు తినిపిస్తోంది. ఏమీ లేకపోయినా అన్నీ వున్న మనుషులు వాళ్ళు.
కాస్త దూరంలో ట్రాఫిక్ సిగ్నల్ దగ్గర ఆగినప్పుడు మరో మనోహర దృశ్యం. మోటారు సైకిల్ పై ఓ యువ జంట. అతడి నెత్తిపై హెల్మెట్. వల్లెవాటు తలపై చుట్టుకున్న ఆ యువతి చేతిలో ఉల్లిపొర కాగితంలో చుట్టిన పిజ్జా, పిస్తా లాంటి ఓ ఆధునిక తినుబండారం. తనో ముక్క కొరికింది. చెలుడి ఆకలి తెలిసిందేమో, హెల్మెట్ పై సుతారంగా తట్టింది. అతగాడు ప్రియురాలి మనసు తెలిసినవాడి మాదిరిగా హెల్మెట్ కొద్దిగా పైకి ఎత్తాడు. ఆ అమ్మాయి చేతిలో తినుబండారాన్ని అతడి పెదవుల వద్దకు చేర్చింది. అతడో ముక్క కొరికి చెలికి థాంక్స్ చెబుతున్నాడు. ప్రేమకు సజీవ సాక్ష్యంలాంటి జంట.
ఈ రెండు దృశ్యాలు ఆవిరి అయిపోతున్న ఆప్యాయతలకి, ఆనురాగాలకీ మారు రూపాలు అనిపించింది.
చూడాలనే కోరిక వుండాలే కానీ, మహానగరాల్లో కూడా మనుషులు కనిపిస్తారు.
కింది ఫోటోలు:
అమెరికాలోని సియాటిల్ అడవుల్లో మా ఆవిడ నిర్మల, మా రెండో కుమారుడు సంతోష్ పేరిట రెండు మొక్కలు నాటినట్టు అక్కడి ప్రభుత్వం ఇచ్చిన సర్టిఫికెట్.
సృష్టి గీసిన శ్రీకృష్ణుడి ఊహాచిత్రం
సియాటిల్ లో మా పెద్దవాడు సందీప్ ఇంట్లో కలిసి భోజనాలు
(ఇంకావుంది)
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి