(నిన్నటి తరువాయి)
కాపురానికి వచ్చిన
కొత్తల్లో మా బామ్మగారికి ఎప్పుడయినా కోపం వస్తే చక చకా నడిచి కాకరవాయిలోని తన
పుట్టింటికి పోయేదట. ఆమెది తన మాట సాగించుకునే తత్వం. స్వతంత్రంగా ఆలోచించి
పనిచేయగల ధైర్యం వున్న మనిషి. ఒకరికి తగ్గివుండే స్వభావం కాదు.ముఖ్యంగా ఏదయినా ఆపద
మీద పడ్డప్పుడు బేలగా ఏడుస్తూ కూర్చోకుండా గట్టిగా నిలబడి ప్రతి క్రియ ఆలోచించే
వ్యక్తి. తల్లి చెల్లమ్మ గారిలా ఆమె మెతక మనిషి కాదు.
(భండారు రుక్మిణమ్మగారు - చిన్నతనంలో - పెద్దయిన తరువాత)
ఇస్లాం ఉపదేశం పొందినప్పుడు ఆమె తనకు తోచినట్టు చేసింది. భర్తను కూడా సంప్రదించలేదు.
పైగా తన తల్లిని కూడా తోడు తీసుకువెళ్ళి తనతో పాటు ఉపదేశం చేయించింది. భర్త, ఆయన
సోదరులు అందరూ సనాతన వాదులు అన్న సంగతి తెలిసీ, వాళ్ళు తను చేసే పని హర్షించరని
ఎరిగుండీ కూడా ఆమె ఆ సాహసం చేసింది. నిజానికి అదేదో ఎవరో స్వాములవారు చేసే ఉపదేశం
వంటిది అనుకున్నారేమో. మతం మార్పిడివంటి తీవ్ర చర్య అన్న సంగతి వారు గ్రహించి వుండరు. దానితో మా
తాతగారికి మొదట్లో కష్టం కలిగి దంపతుల మధ్య ఎడం ఏర్పడ్డా, ఆయనది సర్దుకుపోయే
స్వభావం కనుక వాళ్ళ కాపురం దెబ్బ తినలేదు.
(మరో భాగం మరో
సారి)
కామెంట్లు లేవు:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి