Senior Journalist Bhandaru Srinivasa Rao About MP Raghu Rama Krishna Raj...

దూరదర్శన్ చేయాల్సిన పని – భండారు శ్రీనివాసరావు

 ఈ రాత్రి టీవీ రిమోట్ తిప్పుతుంటే దూరదర్శన్ (యాదగిరి) ఛానల్ తగిలింది. మదర్ ఇండియా సినిమాలో నర్గీస్ పాట  వస్తోంది. అంతే! అక్కడే ఆగిపోయాను. తర్వాత దిలీప్ కుమార్, దేవానంద్, రాజ్ కపూర్(ఆవారా), షమ్మీకపూర్ ఇలా ఎందరో ఆనాటి తారలు. వారి ద్వారా ప్రేక్షకుల గుండెల్లోకి పాకిన రసధునులు.

ఓహో! ఈరోజు అంతర్జాతీయ సంగీత దినోత్సవం అని ఈ కార్యక్రమం ప్రసారం చేశారేమో తెలియదు. లేక కొత్త ప్రోగ్రాములు అందుబాటులో లేక ఈ పాత కార్యక్రమం రిపీట్ చేశారేమో తెలియదు. కానీ ప్రేక్షకులకు వీనుల విందు చేసిన మాట వాస్తవం.

ఈ పోటాపోటీ యుగంలో రకరకాల ఛానల్స్ పురుడు పోసుకుంటున్న ఈ తరుణంలో వాటితో పోటీ పడాలంటే ఇలాంటి కార్యక్రమాలే అవసరం. ఈనాడు దేశ జనాభా తీసుకుంటే యువతీ యువకులతో  కూడిన నవతరమే ఎక్కువ. వాళ్లకు దూరదర్సన్ కార్యక్రమాలు నచ్చే అవకాశం అసలు లేదు. ఇక జనభాలో పెరుగుతున్న శాతం వృద్దులది. వారి సంఖ్య కూడా తక్కువేమీ కాదు. పైగా పెరుగుతోంది.  

కాబట్టి ఈ సెగ్ మెంటును దూరదర్సన్ పట్టుకోవాలి. పైగా వృద్ధ ప్రేక్షకులు ఇటువంటి కార్యక్రమాలను ఇష్టంగా చూస్తారు. కానీ వారి గురించి అఆలోచించే వాళ్ళు నేటి మీడియాలో లేరు. గతంలో కొంతవరకు ఈటీవీ ఇటువంటి కార్యక్రమాలు ప్రసారం చేసేది. ఇప్పుడు వాళ్ళూ మానుకున్నారు. ప్రతివారికీ రేటింగులు ప్రధానం.

ఈనేపథ్యంలో దూరదర్సన్ కు మిగిలిన ఏకైక మార్గం ఇదొక్కటే.

వయసుమళ్ళిన వారిని ఇలాటి కార్యక్రమాలతో కట్టి పడవేయగలిగితే చాలు. ఉనికి కాపాడుకోవడానికి వేరే లాయలాస అనవసరం.

(21-06-2021)   

సంగీతం మధుర సంగీతం -భండారు శ్రీనివాసరావు

 ఊరికే నస పెట్టడం తప్ప నాకు  సంగీతం గురించి కానీ, సరిగమ పదనిసలు గురించి కానీ బొత్తిగా తెలియదు. ‘జర్నలిస్ట్ అనేవాడు, తెలియదు అనకూడదు, తెలుసుకుని మరీ నలుగురికి తెలియచేయాలి’ అనేవారు మా గురువుగారు తుర్లపాటి కుటుంబ రావు గారు.

ఈరోజు అంతర్జాతీయ సంగీత దినోత్సవం కదా! కొన్ని ఆ కబుర్లు.  

'సంగీతము చేత బేరసారములుడిగెన్'

చిన్నప్పుడు సంగీతం నేర్చుకొందామనుకొనే వారందరికీ కాషన్ గా ఈ సామెత చెప్పేవారు. అయితే కొంతమంది పెళ్ళిచూపుల్లో అదనపు అర్హత కోసం చిన్నప్పుడు ఆడపిల్లలకి ఇళ్ళల్లో నాలుగయిదేళ్లపాటు సంగీతం చెప్పించేవారు. దొంగరాముడు సినిమాలో వీరభద్రయ్య {రేలంగి} తన కూతురుకి ఇలాగే పెళ్లి సంగీతం చెప్పిస్తాడు. పెళ్లి చూపుల్లో 'జార చోరా భజన చేసితిరా' అని 'దారిని తెలుసుకొంటి' అనే త్యాగరాజ కీర్తనలో ఓ చరణాన్ని పెళ్లి కూతురు చేత పాడిస్తారు దర్శకుడు కేవీ రెడ్డి గారు.

అదలా వుంచితే,

తెలుగునాట ద్వారం వెంకటస్వామి నాయుడు, చిత్తూర్ సుబ్రహ్మణ్య పిళ్లే, దాలిపర్తి పిచ్చిహరి, హరి నాగభూషణం, తూమాడ సంగమేశ్వర శాస్త్రి, పారుపల్లి రామకృష్ణయ్య పంతులు, మహావాది వెంకటప్పయ్య వంటి పాత తరానికి చెందిన సంగీత విద్వాంసులు ప్రసిద్ధి చెందారు. పోతే, సుసర్ల దక్షిణా మూర్తి గారు త్యాగరాజు శిష్య పరంపరలోని వారు. ఈ మహా విద్వాంసుల శిష్యకోటిలో తెలుగు వారికి అఖండ ఖ్యాతి తెచ్చిపెట్టిన వారు మంగళంపల్లి బాలమురళి కృష్ణ, శ్రీపాద పినాకపాణి, నేదునూరి కృష్ణ మూర్తి, వోలేటి వెంకటేశ్వర్లు, షేక్ చిన్న మౌలా, ఈమని శంకర శాస్త్రి . ఇంకా ఎందరో విద్వాంసులు కర్నాటక సంగీతంలో అగ్రశ్రేణిలో నిలిచారు. ఈ విషయంలో మనం ఎంత గొప్పవాళ్ళ మైనా తమిళులు కర్నాటక సంగీతం వాళ్లదేనని అనుకొంటారు. కొంత వాస్తవం కూడా. కర్నాటక సంగీతానికి తమిళనాట ఉన్నంత ఆదరణ మన ప్రాంతంలో లేదు. మద్రాసులో కచేరి చేసి అక్కడి వాళ్ళ చేత ‘సెహభాష్’ అనిపించుకొంటేనే ఇక్కడ కూడా గౌరవం. ‘ఇంట గెలిచి రచ్చ గెలవాలి’ అన్న సూత్రం ఇక్కడ పని చెయ్యదు. సంగీతంలో మాత్రం రచ్చ గెలిస్తేనే ఇంట్లో గౌరవిస్తాం. ఉదాహరణ మంగళంపల్లి బాలమురళీకృష్ణ గారు.

ఫిడేలు నాయుడు గారి నుంచి ఈతరం మాండొలిన్ శ్రీనివాస్ దాకా కూడా ఇదే వరస, ఇదే బాణీ.

మార్గశిర మాసం వచ్చిందంటే చెన్నై వాసులకు ఓ పండగ. డిసెంబర్ పదిహేనో తారీకు నుంచి జనవరి ఒకటో తారీకు దాక చెన్నైలో సంగీతం తప్పితే ఏమీ వుండదు. నగరంలో నలుమూలలా కనీసం ఓ పది పదిహేను ప్రాంతాల్లో ప్రతి రోజూ హీనపక్షం అయిదారు సంగీత కచేరీలయినా జరుగుతూ వుంటాయి. ఎక్కడ చూసినా హడావుడే. ఎక్కడెక్కడినుంచో కర్నాటక సంగీత అభిమానులు చెన్నై చేరుకుంటారు. ప్రొద్దుట తొమ్మిది నుంచి రాత్రి పది దాకా కచ్చేరీలు వినడమే వారి పని. చెవుల తుప్పు వొదిలిపోతుంది. మరో ఏడాదికి సరిపడా ఆనందాన్ని మనస్సులో నింపుకుని సంగీతాభిమానులు తిరుగుమొగం పడతారు.

ఇక చెన్నైలో మ్యూజిక్ అకాడమీది ఓ ప్రత్యేకత. ఎనిమిది  దశాబ్దాలకు పైగా  విరాజిల్లుతోంది. నిజానికి పాశ్చాత్య ధోరణులు అన్ని రంగాలను ముప్పేటలా ముసురుకుంటున్న ఈ రోజుల్లో ఇది ఎంతో గొప్ప విషయం అనే చెప్పుకోవాలి.

అకాడమీలో కచేరి చెయ్యడం అంటే ఆర్టిస్టులకు అంతకంటే గొప్ప గౌరవం ఇంకోటి వుండదు. అలాగే సంగీత అభిమానులకు అకాడమీలో కచేరి వినడం కంటే గొప్ప అనుభవం వుండదు. జీవితంలో వొక్కసారైనా అకాడమీలో కచ్చేరి వినాలన్నది వారి నరనరాల్లో జీర్ణించుకుపోయే కోరిక. మంచి సంగీతం వినాలనుకునే వారికి మ్యూజిక్ అకాడమీ హాలు ఒక వరప్రసాదం లాటిది. ఎందుకంటె అక్కడి ఏర్పాట్లు అలాటివి. ఎక్కడ కూర్చున్నా కూడా చక్కగా, శ్రావ్యంగా వినిపించే సౌండ్ సిస్టం. మన రవీంద్ర భారతి అధికారులు ఓ సారి వెళ్లి చూడాలి. ఆ సీటింగ్ ఆరెంజిమెంటు, సౌండ్ సిస్టం దేనికదే ప్రత్యేకం. వాళ్ళను పొగడడం, మన వాళ్ళను కించబరచడం అని కాదు. మనకు కూడా ఇక్కడ అటువంటి చక్కటి అనుభూతి కలగాలని మాత్రమే.

(విషయ సేకరణలో తోడ్పడిన ఆర్వీవీ కృష్ణారావు గారెకి కృతజ్ఞతలు)

21-06-2021

 

అర్ధరాత్రి సూర్యుడు - భండారు శ్రీనివాసరావు

ఈ రోజు జూన్ ఇరవై ఒకటి ‘సుదీర్ఘ దినం’ (పగటి సమయం సాధారణంగా కంటే ఎక్కువగా వుండడం).

నాకు మా మాస్కో రోజుల్లోని ఓ అనుభవం గుర్తుకు వచ్చింది.

కమ్యూనిష్టుల ఏలుబడిలో లెనిన్ గ్రాడ్ గా పేరు మార్చుకున్న ఆ రష్యన్ నగరం మళ్ళీ తొంభయ్యవ దశకం మొదట్లో సెంట్ పీటర్స్ బర్గ్ గా తన పూర్వ నామాన్ని ధరించింది.

మార్చి మొదటి వారం నుంచి జులై చివరి వరకు దాదాపు ఎనభయి రోజులు అనుకుంటాను ఆ నగరంలో ‘శ్వేత రాత్రులు’ పేరిట ఉత్సవాలు జరుగుతాయి. ప్రపంచం నలుమూల నుంచి పర్యాటకులు అక్కడికి చేరుకుంటారు. ఆ విశేషం ఏమిటంటే అన్ని రోజులూ అక్కడ పగలూ, రాత్రీ ఇరవై నాలుగు గంటలు పట్టపగలే. చీకటి పడదు. అర్ధరాత్రి కూడా నడి బజార్లో నిలుచుని పుస్తకాలు చదువుకోవచ్చు. అందుకే వీటిని వాళ్ళు ‘శ్వేత రాత్రులు’ అని ముద్దుగా పిలుచుకుంటారు.

వైట్ నైట్స్ చూడడానికి వచ్చే పర్యాటకులతో ఇప్పుడా నగరం మూడు బార్లు, ఆరు హోటళ్ళ చందంగా వెలిగిపోతోంది(ట)

కింది ఫోటో: ఒకనాటి లెనిన్ గ్రాడ్ లో ముసలి గుర్రం మీద ఓ వయసు కుర్రోడు. అంటే నేనే. ముప్పయ్యేళ్ళ క్రితం నేను పడుచువాడినే కదా!

e

ఇంగువ కట్టిన గుడ్డ – భండారు శ్రీనివాసరావు

 నా యోగ శాస్త్ర ప్రావీణ్యం గురించి మంచి కితాబులే దక్కాయి. ఆ సంతోషంలో ఇది రాస్తున్నాను.

ఉద్యోగం నుంచి రిటైర్ అయి ఇప్పటికి  పదహారేళ్ళు. ఇంగువ కట్టిన గుడ్డ ఎన్ని సార్లు ఉతికినా ఆ వాసన ఎక్కడికి పోతుంది.

సోమవారంనాడు అంతర్జాతీయ యోగ దినోత్సవం ఏదైనా ఆర్టికిల్ రాయమన్నారు ఓ పత్రిక వారు.  సోమవారం  పత్రికలు ఆధ్యాత్మిక బాట పడతాయి. ఆ రోజు జనరల్ ఆర్టికిల్స్ వేయరు. రాయమనడమే  ఆలస్యం, రాసి పంపించాను. అడిగి రాయించుకున్నది కనుక వేస్తారో లేదో అనే అనుమానం అక్కరలేదు.  పైగా ఒకరోజు ముందే  వేసేశారు. వేసిన సంగతి బెంగుళూరు నుంచి తెలిసింది. అక్కడి ఉత్సాహి అనే  ఓ యోగా ఫౌండేషన్ వాళ్ళ నుంచి ఫోను. వాళ్ళల్లో ఒకరికి కాస్త తెలుగు చదవడం వచ్చు. ఆదివారం సాయంత్రం ఓ అంతర్జాతీయ సదస్సు యోగా మీద జూమ్ లో పెడుతున్నాం, మీరు కూడా కాస్త మొహం  చూపించండని.  రాయడం, మాట్లాడడం ఇదే కదా తెలిసిన పని.  అంచేత తలూపేసాను. దానికి ఓ కారణం కూడా వుంది. ఆ కార్యక్రమం వివరాలలో  నాకు తెలిసిన పేరు ఒకటి  కనిపించింది.  ముప్పయ్యేళ్లు దాటిపోయాయి ఆయన్ని చూసి.

ఆయన గారు ఎవరంటే :

ముప్పయ్యేళ్ళ కిందట నేను పూర్వపు సోవియట్ యూనియన్  రాజధాని మాస్కోలో, రేడియో మాస్కోలో  ఉద్యోగం వెలగబెడుతున్న రోజులు. రష్యన్ టీవీ నేషనల్ ఛానల్ ప్రైం టైంలో నాటి కమ్యూనిష్ట్ పార్టీ అధినేత, ఆ దేశాధ్యక్షుడు అయిన  మిహాయిల్ గోర్భచెవ్ తో సమానంగా టెలివిజన్ తెరపై గంటలు గంటలు కనిపించే అవకాశం దక్కిన ఏకైక వ్యక్తి ఒక సాధారణ భారతీయుడు అంటే నమ్మశక్యం కాకపోవచ్చు. కానీ ఇది నిజం. ఆయన పేరు లక్ష్మణకుమార్  గారు. తెలుగు బాగా తెలిసిన కన్నడిగుడు. భారత రాయబార కార్యాలయం నడిపే ఇండియన్ స్కూలులో యోగా టీచరు. మా ఇద్దరు పిల్లలు ఆయన విద్యార్ధులు. ఇదొక బాదరాయణ సంబంధం. ఆయన ప్రతి రోజూ టీవీ ద్వారా రష్యన్ పౌరులకు యోగా పాఠాలు బోధించేవారు. ఆ ప్రోగ్రాం కి దేశ వ్యాప్తంగా మంచి ఆదరణ వుండేది. రష్యన్లు ఆయన్ని గురూజీ అని గౌరవంగా పిలిచేవాళ్ళు. దీన్ని బట్టి భారతీయ యోగాకి  అప్పట్లోనే విదేశాల్లో వున్న ఆదరణ ఎలాంటిదో అర్ధం చేసుకోవచ్చు. సరే ఇదొక అంశం.

ఆయన్ని చూడాలనే అభిలాషతో ఈ సదస్సులో అంటే ఇంట్లోనే కంప్యూటర్ ముందు ఈ సాయంత్రం మఠం వేసుకుని కూర్చున్నాను. దేశ విదేశాల నుంచి యోగా నిపుణులు పాల్గొన్నారు. రాసిన వ్యాసం తప్ప యోగా గురించి అక్షరం ముక్క తెలియని వాడ్ని నేనొక్కడినే అందులో.

విలేకరికి అన్నీ తెలియాలని లేదు. తెలుసుకోవాలని వుంటే చాలు అనే వారు కలం కూలీ ప్రముఖ పాత్రికేయుడు శ్రీ జీ. కృష్ణ గారు.  నాకు యోగా గురించి ఏమీ తెలియకపోయినా తెలిసిన వాళ్ళను అడిగి నోట్స్ రాసుకుని ఆ వ్యాసం రాసాను. దానికే నాకు యోగి అనే బిరుదు ఇచ్చేశాడు మిత్రుడు పద్మనాభస్వామి.

విలేకరులు  సర్వజ్ఞ సింగ భూపాలురు కాదని ముందే మనవి చేసుకున్నాను. ఒకసారి  హైదరాబాదులో International Conference on Plants నిర్వహించారు. ఆ ప్రెస్ మీట్ పెట్టిన ఫైవ్ స్టార్ హోటల్ నుంచి రిపోర్ట్ ఇచ్చేసి తదనంతర కార్యక్రమాల్లో మునిగిపోయాను.

వారం తర్వాత  ఒక ఉత్తరం వచ్చింది. కాస్త ఇంగ్లీష్ తెలిసిన వాడిని పంపించండి ప్రెస్ కాన్ఫరెన్సులకు అని ఓ ఉచిత సలహా జోడిస్తూ. జవాబు రాయాలి కదా. పాత కపిల కట్ట ( న్యూస్ బులెటిన్లు) విప్పే వెతికితే అతడు చెప్పింది నిజమే అని అనిపించింది. హైదరాబాదులో అంతర్జాతీయ మొక్కల సదస్సు అని హెడ్ లైన్స్ లో వెళ్ళిపోయింది. అనువాదకుడు దాన్ని అంటే ప్లాంట్స్ ని మొక్కలు గా ముక్కలు ముక్కలు చేశాడు. అక్కడ ప్లాంట్స్ అంటే నిజానికి పెద్ద పెద్ద కర్మాగారాలు.

ఇలా వుంటాయి విలేకరుల పాట్లు.

చివరికి నేను చెప్పేది ఏమిటంటే మేము అంటే విలేకర్లం, బయట ఎక్కడెక్కడో తిరిగి సమాచారం సేకరించి దాన్ని  ముక్కున  పెట్టుకుని వచ్చి వార్తల్లో వమనం చేసుకున్న విషయాల్లో మాకంత ప్రావీణ్యం లేదని, ఏదో సూతుడు శౌనకాదిమునులకు చెప్పగా వాళ్ళలో ఒకడు చెప్పిన సంగతులుగానే వాటిని భావించాలని.

ప్లస్, ఎమోజీలో ఏదో అంటారు,  అంతగా తెలవదు, నాలుగు నవ్వు బొమ్మలు అదనం.

ఇతి వార్తాః

 

(20-06-2021)

ఓ మొగుడి సెల్ఫ్ కన్ఫెషన్ – భండారు శ్రీనివాసరావు

 ఆదివారం, అమావాస్య, తోడుగా సుదీర్ఘ సూర్య గ్రహణం. అనగానే ఒకనాడు నేను నా భార్యను ఏ విధంగా చిత్ర హింస పెట్టింది గుర్తుకు వచ్చి మనసు వికలం అవుతుంది

దేవుడు నిజం, ఆయన చుట్టూ అల్లినవన్నీ నమ్మకాలు మాత్రమే అనే ధియరీ నాది. అయితే నా నమ్మకాలు నావరకు పరిమితం చేసుకుని వుంటే ఈరోజు ఈ పోస్టు పెట్టాల్సిన అవసరం వుండేది కాదు. నా కన్ఫెషన్ వినండి కాసేపు మీరే దేవుడు అనుకుని.

ఘోరమైన తప్పులు చేసి కూడా శిక్షలు పడకుండా తిరిగే ఘరానా నేరగాళ్ళు కొందరు మన మధ్యనే దర్జాగా తిరుగుతుంటారు. అలాంటి వారి జాబితా తీస్తే మొదటి పేరు నాదే.

కొంచెం అటూ ఇటూగా ముప్పయ్ ఏడేళ్ల కిందటి మాట. అప్పుడూ సంపూర్ణ సూర్యగ్రహణం వచ్చింది. మా ఆవిడ మొదటి బిడ్డను కడుపుతో వుంది. చీకటి గదిలో కదలకుండా పడుకోమని పెద్దవాళ్ళ మాట. అలా చేయకపోతే పుట్టే బిడ్డ అవకరంగా పుడుతుందని హెచ్చరిక లాంటి సలహా. ఇంటి మొత్తంలో చిన్నవాడ్ని నేనే అయినా నా మాటే చెల్లితీరాలనే మొండి వాళ్ళలో నేనే పెద్దవాడిని. ఎలా వింటాను? కానీ ఈ పంతాలు, పట్టింపుల్లో మానసికంగా నలిగిపోయేది మా ఆవిడే అనే సంగతి నేను పట్టించుకోలేదు. గదిలో పడుకోవద్దు అనే దగ్గర ఆగిపోతే నేను నేనెలా అవుతాను. పట్టుబట్టి గోధుమ పిండి కలిపించాను. రొట్టెలు చేయించాను. ఆ రోజల్లా అవసరం లేని చాకిరీ చేయించాను. అంటే బట్టలు ఉతకడం, వాటిని పిండి ఆరేయడం ఇలా అన్నమాట. నిజానికి ఈ పనులు చేయడానికి ఇంట్లో పని పిల్ల వుంది. కానీ నా యుద్ధం మూఢనమ్మకాలపైన. మా ఆవిడకు అది తొలి చూలు. సొంత బిడ్డపై ప్రయోగాలను ఏ ఆడది అయినా సహిస్తుందా! కానీ ప్రేమించి పెళ్ళాడినందుకు నేను పెట్టే ఈ రకమైన క్షోభను అంతా పంటి బిగువన ఓర్చుకుంది. నేను చెప్పినట్టే నడుచుకుంది. చుట్టపక్కాలు నా దాష్టీకాన్ని తప్పుపట్టారు. కానీ నా దారి నాదే. ఆరోజు అలా గడిచిపోయింది. కొన్ని  నెలల  గడిచాయి. పిల్లాడు పుట్టాడు ఎలాంటి శారీరక వైకల్యం లేకుండా. సూర్య గ్రహణం ఎలాటి ప్రభావం చూపనందుకు పెద్దవాళ్ళు సంతోషపడ్డారు.

కానీ నా మానసిక వైకల్యం మాటేమిటి?

పెళ్లి అనే ఒక బంధంతో ఆడదానిపై మగవాడికి సర్వహక్కులు వచ్చేస్తాయా! ఆమెకు ఒక మనసు ఉంటుందని గ్రహించలేని మగాడు మూఢాచారాలపై పోరాటం చేస్తున్నానని గొప్పలకు పోవడం వల్ల ప్రయోజనం ఏమిటి? ఈ రకమైన మానసిక చిత్ర హింసలకు శిక్షలు ఉండవా?

వుండవు. నేనే సజీవ సాక్ష్యం.

(2019 లో పరమపదించిన మా ఆవిడ నిర్మల)

(2020)

మా నాన్నగారు – కాఫీ మిషన్ - భండారు శ్రీనివాసరావు

 

మా నాన్నగారు  భండారు  రాఘవరావు గారు నా నాలుగో ఏటనే మరణించడం వల్ల ఆయన జ్ఞాపకాలు అంటూ ఏమీ లేవు. అది నా దురదృష్టం. కాకపోతే ఆయన గురించి మా కుటుంబంలోని ఇతర పెద్దలు చెప్పిన విషయాలే కొన్ని గుర్తు వున్నాయి.

వాటిల్లో ఇదొకటి. 

“.......మా నాన్నగారు కాఫీని మొదటిసారి మా వూళ్ళో ప్రవేశపెట్టారనవచ్చు. 

మా ఇంట్లో కాఫీ పొడి మిషన్ వుండేది.  ఓసారి చెన్నపట్నం  వెళ్ళినప్పుడు  మా నాన్నగారు దాన్ని కొనుక్కుని వచ్చారని మా పెద్దవాళ్ళు చెప్పుకోగా విన్నాను.

బెజవాడ వెళ్లినప్పుడల్లా ఆయన అక్కడనుంచి  కాఫీ (గుండ్లు) గింజల్ని కొని తీసుకువచ్చి, ఆ పచ్చి గింజల్ని వేయించి, ఏరోజుకారోజు ఆ మిషన్లో వేసి, చేత్తో తిప్పేవారట. కొంత బరకగా వున్నా, మొత్తం మీద కాఫీ పొడుం ఇంట్లోనే తయారయ్యేది. ఆరోజుల్లో ఫిల్టర్లు లేవు. వేన్నీళ్ళలో ఆ కాఫీపొడుం వేసి, గిన్నెలో  మరిగించి, గుడ్డలో వడపోసి పాలూ పంచదార వేసుకుని ఇత్తడి జాంబు (గ్లాసు)లో పోసుకుని తాగేవారు.

మా నాన్నగారే పొద్దున్నే లేచి కాఫీ పెట్టుకుని తాను  తాగి కొంత మా అమ్మగారికి ఉంచేవారట.

తోకటపా: సుధామ గారు మా నాన్నగారి ఫోటో అడిగారు. డెబ్బయి ఏళ్ళకు పూర్వం మా వూర్లో ఫోటోగ్రఫీ అంటే ఏమిటో తెలియదు. మా రెండో అన్నయ్య రామచంద్రరావుగారు హైదరాబాదులో ఒక ఆర్టిస్టును వెతికి  పట్టుకుని, మా నాన్నగారు ఎలా ఉంటారో, ఆ రూపురేఖలు ఉజ్జాయింపుగా చెప్పి, ,ఆయన చేత ఒక  ఊహాచిత్రం గీయించారు.

అదే ఇది: