నా గురించి నేను
నలుగురికీ చెప్పుకోవడం ఓ సంగతి. నలుగురూ నా
గురించి ఏం చెప్పుకుంటున్నారో అన్నది మరో సంగతి. ఆ చెప్పేవాళ్ళు పెద్దవాళ్లయితే ఇక
ఆ విషయం చెప్పుకోవడానికి అడ్డం ఏముంటుంది.
ముందుగా రేడియోలో నా
సహచరులు, ప్రసిద్ధ కధారచయిత శ్రీ డి. వెంకట్రామయ్య ఉవాచ:
“ నాకిప్పటికీ బాగా
గుర్తుంది. సందర్భం ఏమిటో జ్ఞాపకం లేదు. ఒకనాటి సాయంత్రం డ్యూటీ ముగించుకుని నేనూ
భండారు శ్రీనివాసరావు గారూ (ఇలా రాయడం ఆయన మర్యాద కానీ, ఇకనుంచి ఈ గౌరవ వాచకం
తీసివేసి రాస్తాను) న్యూస్ రూమ్ నుంచి బయటకు నడుస్తుండగా ఆయనో మాట అన్నారు.
“మీరు
కుండలు బద్దలు కొట్టండి. కాని కుండలు కొనుక్కొచ్చి మరీ బద్దలు కొడతానంటే
యెలా “ అని. అంతకుముందు ఆఫీసులో ఏదో జరిగింది. ...ఎవరితోనో నేను ఘర్షణకు
దిగడమో, తీవ్రస్థాయిలో వాదించడమో జరిగింది. అలాటి సందర్భాలలో అవసరానికి
మించి ఆవేశపడడం, అవతలి వ్యక్తి ఎవరయినా సరే, ఏమాత్రం
సంకోచించకుండా వున్న మాట మొహాన అనేయడంవంటి నా సహజ స్వభావం గురించి , శ్రీనివాసరావు
చేసిన వ్యాఖ్య ఇది. ‘కుండలు కొనుక్కొచ్చి మరీ బద్దలు కొట్టడం’ అన్న
ఆయన చమత్కారానికి నేనూ నవ్వుకున్నాను. ఆ చమత్కారపు మాటల వెనక నా బోటివారు
ఆలోచించవలసిన, చేతనయితే అనుసరించవలసిన మంచి సలహా వున్నట్టు నాకనిపించింది.
“ అప్పుడే
కాదు, అంతకి ముందు ఆ తరువాతా కూడా ఎన్నో సందర్భాలలో, తన
చమత్కారాలు, చతురోక్తులు జోడించి ప్రత్యక్షంగానూ, పరోక్షంగానూ
నాకెన్నో సలహాలు అందించేవారాయన. కాని నేను వింటేగా. రాజు కంటే మొండివాడు
బలవంతుడు అన్నట్టు నా మొండితనం నాదే. ఎన్నిమార్లు ఎన్ని విధాలుగా ప్రయత్నించినా
ఆయన నన్నెంత మాత్రం మార్చలేకపోయారు, ముఖ్యంగా
ఆఫీసు విషయాల్లో. శ్రీనివాసరావులాటి మిత్రుల సుదీర్ఘ సహవాసంవల్ల ఆఫీసునుంచి
బయటకు వచ్చిన తరువాతైనా కాస్త నవ్వడం నేర్చుకున్నాను. నలుగురిలో మసలడం
నేర్చుకున్నాను. నాలుగు మాటలు నేర్చుకున్నాను. అయినా ఆఫీసులో కూర్చున్నంతసేపు నా
పని నాదే, నా పద్ధతులు నావే. నా నియమాలు నావే. సక్రమం, సమజసం
అనుకున్న మార్గాన్ని ఏమాత్రం విడవలేదు”
కామెంట్లు లేవు:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి