పన్నెండు కావాలి ఫోను చేయాలి

 'నా మాట విను. ఇంత అర్ధరాత్రి వేళ ఫోను చేయాలా! పొద్దున్నే చేస్తే సరిపోదా!'

'లేదు. ఇప్పుడు చేసి మాట్లాడితేనే నాకు తృప్తి'

ఈ ఒక్క విషయంలో నా మాట వినేది కాదు.

'పన్నెండు తర్వాత వాళ్ళ ఫోన్లు బిజీగా వుంటాయి. పన్నెండు గంటలకు కాస్త ముందు చెప్పరాదా'

'లేదు. నా ఫోను వస్తుందని వాళ్ళకి తెలుసు'

ఇంకేం చెప్పను?

ఇలా మా పిల్లలు, మా అన్నయ్య పిల్లలు, కోడళ్ళు, మనుమలు, మనుమరాళ్ళు అందరి పుట్టినరోజులప్పుడు గుర్తు పెట్టుకుని, ఆ రాత్రి మేలుకుని వుండి శుభాకాంక్షలు, శుభాశీశ్శులు చెప్పడం నేను దశాబ్దాలుగా చూస్తూ వచ్చాను.

ఈరోజు పన్నెండు అవుతోంది. జులై తొమ్మిది నా రెండో కుమారుడు సంతోష్, రెండో అన్నయ్య పెద్ద మనుమరాలు మాధుర్య పుట్టినరోజు.

మేలుకునే వున్నాను ఒంటరిగా. కానీ మా ఆవిడలా పనికట్టుకుని మేలుకుని లేను. ఈ గిల్టీ ఫీలింగ్ తో ఫోను ఎలా చేయను?