అమెరికా లేబుల్‌తో ఉన్న పోస్ట్‌లను చూపుతోంది. అన్ని పోస్ట్‌లు చూపించు
అమెరికా లేబుల్‌తో ఉన్న పోస్ట్‌లను చూపుతోంది. అన్ని పోస్ట్‌లు చూపించు

4, జూన్ 2013, మంగళవారం

ఇది ఇండియా – అది అమెరికా


(ఆంధ్ర జ్యోతి – 04-06-2013)
షిండే మింగిన ప్రాణం
ఆమెకు గుండెపోటు వచ్చింది. హుటాహుటిన ఆసుపత్రికి తీసుకు వచ్చారు. ఆస్పత్రి గేటు వరకు వచ్చేశారు. అక్కడ సైంధవులు అడ్డుపడ్డారు. దీంతో గేటు వద్దే ఆమె మరణించింది.  ఆ సైంధవులు ఎవరంటే కేంద్ర హోం మంత్రి సుశీల్ కుమార్ షిండే భద్రతా దళాలు. చత్తీస్ ఘడ్ మావోయిస్టుల దాడిలో  గాయపడినవారిని పరామర్శించేందుకు షిండే రాయ్ పూర్ ఆస్పత్రికి వచ్చారు. అదేసమయంలో ఓ మహిళకు గుండెపోటు వచ్చింది.  షిండే భద్రతాదళాలు ఆమెను  ఆసుపత్రిలోకి తీసుకుపోనీకుండా అడ్డుకున్నారు. అత్యవసరంగా వైద్యం అందించాలని ఎంతగా ప్రాధేయపడ్డా ప్రయోజనం లేకుండాపోయింది. సకాలంలో వైద్యం అందక   మరణించిందని ఆమె బంధువులు ఆరోపించారు. ఇది ఇండియా.
పోతే మరో సంఘటన.
ఇది జరిగి కొన్నేళ్ళు అవుతోంది.
అమెరికా పశ్చిమతీరంలోని  సియాటిల్ నగరంలో కాపురం వుంటున్న మా పెద్దబ్బాయి సందీప్ కుటుంబంతో కొన్నాళ్ళు గడపడానికి నేనూ మా ఆవిడా వెళ్ళాము. అక్కడ కూడా టీవీ ఛానళ్ళ హడావిడి ఎక్కువే. ఒకరోజు పర్యటనపై  ఆ నగరానికి వచ్చివెడుతున్న  అమెరికా ప్రెసిడెంట్ -  ‘ఎయిర్ ఫోర్స్ వన్’ విమానానికి అధికారులు క్లియరెన్స్ ఇవ్వకపోవడం వల్ల ఆయన ఎయిర్ పోర్ట్ లోనే కొద్దిసేపు  వుండిపోవాల్సివచ్చిందని స్క్రోలింగులు పరుగులు పెట్టాయి. అయితే అసలు విషయం మరునాడు పేపరు చూస్తే తెలిసింది. ఒక రోగిని తీసుకువస్తున్న హెలికాప్టర్  దిగడానికి వీలుగా అధ్యక్షుడి విమానాన్ని కొద్దిసేపు ఆపేశారని ఒక  వార్త సారాంశం. అది అమెరికా.    

 (04-06-2013)   

18, మే 2013, శనివారం

నమ్మకం - భండారు శ్రీనివాసరావు




ఆ మెయిన్ రోడ్డు తిన్నగా పొతే మా మనుమరాళ్ళు చదువుకునే బెల్ వ్యూ స్కూలు వస్తుంది. కానీ అది ఒక మలుపు తిరిగే చోట మరో రోడ్డు పక్కనుంచి వచ్చి దానిలో కలుస్తుంది. ఆ దోవన వచ్చే వాహనదారులు ఆ రెండు రోడ్లు కలిసే చోట కాసేపు ఆగి, మెయిన్ రోడ్డులో వేరే వాహనాలు ఏవీ రావడం లేదన్న సంగతి ధ్రువ పరచుకుని కానీ ఆ రోడ్డులోకి ప్రవేశించేవారు కారు.అయితే, హైదరాబాద్ ట్రాఫిక్కు అలవాటు పడివున్న నాకు మాత్రం ఆ వాహనాలు అదే వేగంతో మెయిన్ రోడ్డులోకి దూసుకు వస్తాయేమో అన్న భీతి పీడిస్తూ వుండేది. “ఎందుకంత స్పీడు. కాస్త పక్కగా వచ్చే కార్లను చూసుకుని నడపకూడదా!” అనేవాడిని మావాడితో.

“నమ్మకం” అనేవాడు మా వాడు స్తిరంగా.

“అలా దూసుకు రావని ఇక్కడ మా నమ్మకం. వచ్చి తీరుతాయని హైదరాబాదులో మీ నమ్మకం. మా నమ్మకంతో ఇక్కడ మేమిలా స్పీడుగా పోగలుగుతున్నాం. మీ నమ్మకంతో అక్కడ మీరలా ఆచి తూచి నడుపుతున్నారు. ఏదయినా అక్కడ మిమ్మల్నీ, ఇక్కడ మమ్మల్నీ నడుపుతోంది నమ్మకమే!” అన్నాడు అమెరికాలో పదేళ్ళ నుంచి వుంటున్న మా వాడు మరింత నమ్మకంగా.

అమెరికన్లు ఒక పట్టాన ఎవరినీ నమ్మరంటారు. కానీ వారి జీవితాలన్నీ కేవలం ‘నమ్మకం’ ప్రాతిపదికపై నిశ్చింతగా నడిచిపోతున్నాయి.

చెక్కు ఇస్తే చెల్లుతుంది అన్న నమ్మకం.

వస్తువు కొంటే నాణ్యత వుంటుందన్న నమ్మకం, నచ్చని వస్తువును తిరిగి వాపసు చేయగలమన్న నమ్మకం,

కారు నడిపేటప్పుడు వెనుకనుంచో, పక్కనుంచో అడ్డదిడ్డంగా వేరే వాహనాలు దూసుకు రావన్న నమ్మకం,

ఫ్రీ వేస్ మినహాయిస్తే మిగిలిన రోడ్లను జీబ్రా క్రాసింగ్ ల వద్ద దాటేటప్పుడు ఎంతటి వేగంతో వచ్చే వాహనమయినా స్పీడు తగ్గించి కాలినడకనపోయేవారికి దోవ ఇస్తుందన్న నమ్మకం,

బహిరంగ ప్రదేశాలలలో పొరబాటున యెంత ఖరీదయిన వస్తువును మరచిపోయినా దాన్ని పరాయివారు పొరబాటున కూడా వేలేసి తాకరన్న నమ్మకం,
పలానా టైం కు వస్తామని చెబితే ఖచ్చితంగా మాట నిలబెట్టుకుంటారన్న నమ్మకం,
అవతల వ్యక్తి ఏమిచెప్పినా అది మనల్ని మోసం చేయడానికే అన్న భావం ఏకోశానా వుండకూడదనే నమ్మకం-

ఇలా నమ్మకాలమీద ఆధారపడి వారి జీవితాలు నమ్మకంగా గడిచిపోతున్నాయి.
ఇలాటి నమ్మకం ఏదయినా,
ఒక్కటంటే ఒక్కటయినా మనకూ వుందని నమ్మకంగా చెప్పగలమా? లేదని మాత్రం ఘంటాపధంగా చెప్పగలము.

ఎందుకంటే – ఈ అరవై ఏళ్ళ పైచిలుకు స్వతంత్ర ప్రజాస్వామ్యం మనకిచ్చిందీ, మిగిల్చిందీ ఏమోకానీ ‘నమ్మకం’ అన్న పదాన్ని జీవితాల్లో కనబడకుండా చేసింది.

నాయకులు తమ అనుచరులనే నమ్మరు.
నీడలా వెన్నంటే వుంటూ, తందానా అనకముందే తాన అని అంటూ, ప్రతి చిన్న విషయంలో ఆహా ఓహో అని భజన చేసే కార్యకర్తలు – కడకంతా తమ వెంట వుండరన్న అపనమ్మకం నాయకులది.

అనుచరులు నాయకులని నమ్మరు.
తమ నాయకుడు ‘తన నాయకుడికి’ ఎలా పంగనామాలు పెట్టాడో అన్న వాస్తవానికి వాళ్ళే ప్రత్యక్ష సాక్షులు కాబట్టి. అవసరమయితే నిచ్చెన మెట్లెక్కినట్టు నాయకుడి తలపైనే కాలుమోపి పైమెట్టుకి ఎగబాకాలనే తాపత్రయం వారిది.

జనం ఈ కార్యకర్తలని నమ్మరు.
ఎందుకంటె తమపేరు చెప్పి వసూలు చేసే మొత్తంలో తమకు ముట్టినదెంతో అణాపైసలతో సహా వారికి లెక్కలు తెలుసు కాబట్టి.

జనాన్ని రాజకీయులు నమ్మరు.
ఎన్నికలు కాగానే మళ్ళీ ఎన్నికలు వచ్చేదాకా వారితో పనేమిటన్నది వారి నమ్మకం.

ఇక మీడియా.
ఒక ఛానల్ ను మరో ఛానల్ నమ్మదు. అందుకే ఒకే వార్త రెండురకాలుగా కనిపిస్తుంది. వినిపిస్తుంది.
ఒక పత్రికను మరో పత్రిక నమ్మదు. ఒక పత్రికలో వచ్చిన వార్తను మరో పత్రిక వ్యాఖ్యాన సహితంగా ఏకిపారేస్తుంది.

ఇప్పుడు చెప్పండి!

నమ్మకం గురించి ఎవరయినా మాట్లాడినా,
నమ్మకస్తులు గురించి ప్రస్తావించినా
నమ్మొచ్చునంటారా?

(17-12-2010)

17, అక్టోబర్ 2011, సోమవారం

వన్ బై టు కాఫీ - భండారు శ్రీనివాసరావు

వన్ బై టు కాఫీ - భండారు శ్రీనివాసరావు







నలభై ఏళ్ళ కిందటి మాట.

ఆ రోజుల్లో విజయవాడ గాంధీ నగరంలోని వెల్ కం హోటలుకు కాఫీ తాగడానికి ఓ రోజు వెళ్లాను. నా పక్క టేబుల్ దగ్గర కూర్చున్న ఓ పెద్ద మనిషి ప్రవర్తన నన్ను ఆకర్షించింది. సర్వర్ ను పిలిచి వన్ బై టు కాఫీ తెమ్మన్నాడు. ఆయన వెంట మరెవరయినా వున్నారా అని చూసాను. ఎవరూ లేరు. ఆయన ఒక్కడే రెండు కప్పుల్లో తెచ్చిన ఒక్క కాఫీని కాసేపు అటూ ఇటూ మార్చుకుంటూ తాగి వెళ్ళిపోయాడు.



మరో సారి కూడా ఆ హోటల్లో అదే పెద్దమనిషి తారస పడ్డాడు. మళ్ళీ అదే సీను. ఒక్కడే మనిషి. వన్ బై టు కాఫీ. ఇక మనసు ఉగ్గపట్టుకోలేకపోయాను. కలిసి కదిలిస్తే కదిలిన కధ ఇది.

ఆయనో ఎలిమెంటరీ స్కూలు మాస్టారు. ఒక్కడే కొడుకు. లక్ష్మీ కటాక్షం లేకపోయినా సరస్వతీ దేవి కరుణ అపారం. క్లాసులో ఫస్ట్. స్కూల్లో ఫస్ట్. హోల్ మొత్తం ఆ ఏరియాలోనే చదువులో ఫస్ట్. ఇరుగు పొరుగు పిల్లాడిని మెచ్చుకుంటూ మాట్లాడే మాటలే వాళ్లకు కొండంత బలం ఇచ్చేవి. ‘పిల్లాడంటే మీ వాడు మాస్టారు. మా పిల్లలూ వున్నారు ఎందుకు తిండి దండగ” అంటుంటే ఆ తలిదండ్రులు మురిసి ముక్కచెక్కలయ్యేవారు.


కొడుకు చదువుపై మాస్టారికి కాణీ ఖర్చు లేదు. అంతా స్కాలర్ షిప్పుల మీదనే నడిచిపోయింది. అతగాడు కూడా - చిన్న చదువులప్పుడు మాత్రమే కనిపెంచిన వారితో కలసి వున్నాడు. ఆ తరువాత పొరుగూర్లలోని పెద్ద కాలేజీల్లో పెద్ద చదువులు చదివాడు. కొన్నాళ్ళకు అవీ అయిపోయాయి. పై చదువులు చదవడానికి ఈ చిన్న దేశం సరిపోలేదు. అమెరికా వెళ్లాడు. అక్కడా చదువులో మెరిక అనిపించుకున్నాడు. ఆ చదువులకు తగ్గ పెద్ద ఉద్యోగం అక్కడే దొరికింది. కానీ, ఇండియాకు వచ్చి తలిదండ్రులను చూసే తీరిక దొరకలేదు. అది దొరికే లోపలే అక్కడే ఓ దొరసానిని పెళ్ళిచేసుకున్నాడు. ఇద్దరు పిల్లలు పుట్టారు. వాళ్ల ఫోటోలు చూపిస్తూ ‘మా మనవళ్ళు’ అని వూళ్ళో వాళ్లకు చెప్పుకుని మురవడమే ఆ ముసలి తలిదండ్రులకు మిగిలింది. డబ్బుకు కొదవలేదు. అమెరికా నుంచి వచ్చిన డాలర్లు ఇండియా బ్యాంకులో రూపాయల పిల్లలు పెడుతున్నాయి. కానీ ఒక్కగానొక్క పిల్లాడు కళ్ళెదుట లేకుండా, ఎక్కడో దూరంగా వుంటూ పంపే ఆ డబ్బు ఏం చేసుకోవాలో తెలియని పరిస్తితి. ఇది వాళ్లకు కొత్తేమీ కాదు. చిన్నప్పటినుంచి చదువుల పేరుతొ పరాయి చోట్లనే పెరిగాడు. పట్టుమని పది రోజులు కలసివున్నది లేదు.

‘ఇంకా వస్తారు వస్తారు’ అనుకుంటూ వుండగానే, పిల్లాడిని, వాడి పిల్లల్ని కళ్ళారా చూడకుండానే ఆ కన్న తల్లి కన్ను మూసింది.

కబురు తెలిసి పెళ్ళాం పిల్లల్ని తీసుకుని అమెరికానుంచి ఆర్చుకుని, తీర్చుకుని వచ్చేసరికే కర్మకాండ అంతా ముగిసిపోయింది.

వచ్చిన వాళ్లకు ఇంట్లో సౌకర్యంగా వుండదని వున్న నాలుగు రోజులు పెద్ద హోటల్లో గదులు అద్దెకు తీసుకుని వున్నారు. మనుమళ్లని దగ్గరకు తీసుకోవాలని వున్నా ఏదో జంకు. ‘తిస్ యువర్ గ్రాండ్ పా’ అని తండ్రి పరిచయం చేస్తే ‘య్యా! హౌ డూ’ అని పలకరించారు. వాళ్లు ఇంగ్లీషులో మాట్లాడుతుంటే జవాబు చెప్పలేని అశక్తత. రెండో తరగతి టిక్కెట్టు కొనుక్కుని ఫస్ట్ క్లాసులో ప్రయాణిస్తున్న అనుభూతి.

అమెరికా తమతో రమ్మన్నారు. తాను రానన్నాడు. భార్య కలిసిన మట్టిలోనే కలసిపోవాలన్నది తన కోరిక.


వొంటరి జీవితంతో వొంటరి పోరాటం మళ్ళీ మొదలు.

కానీ, ఈసారి మొదలుపెట్టే జీవన యానంలో తాను వొంటరి కాదు. తనతో పాటు మరొకరు వున్నారు. ఆ వ్యక్తి మరో లోకానికి వెళ్ళిన భార్యా? మరో దేశానికి వెళ్ళిన కొడుకా? యేమో.

‘అందుకే ఈ వన్ బై టు కాఫీ’ ముగించాడు ముసలాయన. (17-10-2011)

1, ఆగస్టు 2010, ఆదివారం

అమెరికా అనుభవాలు – 25


అమెరికా అనుభవాలు – 25


ఇంటూ 45


ఇక్కడికి టూరిష్టులుగా వచ్చేవారిలో చాలా మంది ‘ఇంటూ 45’ ఫోబియాతో సతమవుతుంటారని ఒక జోక్ ప్రచారం లో వుంది. డాలర్ మారకం రేటు మన దేశంలో 44 రూపాయలో లేక 45 రూపాయలో వుండవచ్చు.కానీ, ఇక్కడ డాలర్ అంటే డాలరే!. అలా అనుకోకపోతే హోటళ్ళలో ఒక కప్పు కాఫీ కూడా తాగలేము. అనుకుంటే మాత్రం ‘ఇంత ధరా’ అనిపిస్తుంది .


డాలరు లోకం

‘ఏమిటి ఈ చొక్కా ఇంత ఖరీదా! అదే మన అమీర్ పేటలో అయితేనా!’ – అని అనుకునేవాళ్ళు ఇక్కడ చాలా మంది కనిపిస్తుంటారు.


ఈ తళతళ అంతా మనదగ్గరే

అమెరికా-చైనా భాయీ భాయీ


రెడ్ సాల్యూట్  


ప్రపంచీకరణ – నూతన భౌగోళిక సరళీకృత ఆర్ధిక విధానాల వల్ల ఎక్కువ బాగుపడుతున్న దేశం చైనానే అనిపిస్తుంది. అమెరికాలో అమ్మే పిల్లల బొమ్మల నుంచి పెద్ద పెద్ద వస్తువుల వరకు ఎక్కువ భాగం చైనాలో తయారయినవే కానవస్తాయి. కొద్ది ప్రతిఫలానికి (చీప్ లేబర్ అంటారు – ఎందుకో ఆ మాట వాడాలనిపించడం లేదు) పనిచేసే పనివారు ఆ దేశంలో సమృద్ధిగా వుండడంవల్ల చౌకగా వస్తువులను ఉత్పత్తి చేయడానికి వీలుంది. వస్తువుల నాణ్యత విషయంలో రాజీపడకుండా ఆజమాయిషీ చేయగలిగిన యంత్రాంగం వుండడం వారికి వున్న మరో అదనపు వీలు.


బొమ్మలమ్మ బొమ్మలూ- పీకింగు బొమ్మలూ

 చౌకగా వస్తువులను ఉత్పత్తి చేయగల కార్మిక సంపద మనకూ వుంది. కానీ ‘నాణ్యత’ అనే మరో పదం – అంతర్జాతీయ విపణి లో మనల్ని దూరంగా నెడుతోంది. చైనాలో పనిచేసేవారితో పాటు – వారి చేత నిబద్దతతగా ‘పనిచేయించగల’ యంత్రాంగం వుండడం వల్ల – అమెరికన్ కంపెనీలు నిర్దేశించే ప్రమాణాలకు అనుగుణంగా వస్తువుల ఉత్పత్తికి వీలవుతోంది. వస్తువు ధరతో పాటు నాణ్యతను కూడా పట్టించుకునే అమెరికన్ కార్పోరేట్ కంపెనీలు చైనా పట్ల మొగ్గుచూపుతున్నాయి. ఇక్కడి ఇండియన్ స్టోర్లలో తప్పిస్తే – ‘మేడ్ ఇన్ ఇండియా’ సరకులు వేరే చోట కానరావు. ఆహార పదార్ధాలు, ఫాన్సీ వస్తువులకు మార్కెటింగ్ అవకాశాలు ఇక్కడ పుష్కలంగా వున్నప్పటికీ వాటిని సద్వినియోగం చేసుకోలేకపోవడం మన దురదృష్టం.

ముక్తాయింపు


అమెరికా లో దాదాపు అయిదు మాసాలు గడిపి – తిరిగి వచ్చేముందు – చుట్టపక్కాలు, స్నేహితులకు గుర్తుగా ఇచ్చేందుకు వస్తువులు, కానుకలు కొనాలని ముమ్మరంగా షాపింగ్ చేసాము. కానీ ఇంటికి వచ్చిన తరవాత చూసుకుంటే ఎక్కువ భాగం ‘మేడ్ ఇన్ చైనా’ అనే లేబుళ్ళే కనిపించాయి. ఇదేమిట్రా అని ఆశ్చర్యపోతుంటే ఒక మిత్రుడిలా అన్నాడు.


‘నిరుడు అమెరికన్ దినోత్సవం కోసం నా స్నేహితుడొకడు అమెరికా జాతీయ పతాకం కొన్నాడు. దాని మీద మేడ్ ఇన్ చైనా అని రాసుంది.’


ఎడారిలో ఒంటె - గుడారం కధ గుర్తువస్తోందా!  


ఇది నవ్వులాటకు చెప్పిన విషయం కావచ్చేమో కానీ ఇందులో ఎంతో వాస్తవం వుంది.

అమెరికాలో నచ్చిన విషయం రోడ్లు అని చెప్పాను కదా. మరో సంగతితో ఈ అనుభవాల సమాహారాన్ని ముగిస్తాను.

“ఈ దేశంలో వున్న అయిదు మాసాలు శుద్ధమయిన గాలి పీల్చాను. పరిశుభ్రమయిన నీళ్ళు తాగాను”

అంకితం



అమెరికాని తొలిసారి సందర్శించే ‘తెలుగు’ తలిదండ్రులందరికీ ..................

-భండారు శ్రీనివాసరావు
302- మధుబన్,
యల్లారేడ్డిగూడా, శ్రీ నగర్ కాలనీ, హైదరాబాద్ – 500 073
ఫోన్: 040- 2373 1056
ఈమెయిలు:
bhandarusr@yahoo.co.in
bhandarusr@gmail.com

NOTE: All Images in this blog are copy righted to their respective owners

31, జులై 2010, శనివారం

అమెరికా అనుభవాలు – 24

అమెరికా అనుభవాలు – 24




స్వేచ్చతో పాటు బాధ్యత

అమెరికాలో వ్యక్తిగత స్వేచ్చకు స్వచ్చందంగా గీసుకున్న సరిహద్దు రేఖల కారణంగా దాన్ని దుర్వినియోగపరిచే అవకాశాలు తగ్గిపోయాయి. పౌర హక్కుల ఉద్యమాలు బలంగా వున్నా వాటిపై రాజకీయ నీలినీడలు సోకిన సంకేతాలు లేవనే చెప్పాలి. ప్రభుత్వ విధానాలను నిరసించే విషయంలో పౌరుల ప్రతిస్పందనలు భాద్యతతో కూడి వుంటాయి. ప్రజాస్వామ్య హక్కుల పేరుతొ బందులు, హర్తాళ్ళ వంటి చర్యలకు పూనుకుని పౌరజీవితాన్నిఅతలాకుతలం చేయడం ఏనాడూ చూడలేదు. ఎన్నికల ప్రచారాలు కూడా ప్రజలను ఇబ్బంది పెట్టని రీతిలో వుంటాయి.

 మేమున్న రోజుల్లో సియాటిల్ మునిసిపల్ కార్పోరేషన్ ఎన్నికలు జరిగాయి. రోడ్లపక్క పేవ్ మెంట్ల పై - పలానా వారికే వోటు వెయ్యమని కోరుతూ చిన్న చిన్న బోర్డులు మినహా ఎలాటి ప్రచార ఆర్భాటం మా కంటబడలేదు.







ఎవరికో వీడ్కోలు చెప్పడానికి ఆ మధ్య ఒకరోజు విమానాశ్రయానికి వెళ్ళాము. ఎవరినో రిసీవ్ చేసుకోవడానికి నలుగురయిదుగురు వచ్చారు. వారి చేతుల్లో WELCOME TO CLARK అనే ప్లకార్డులు వున్నాయి. మేము చూస్తుండగానే ఆ క్లార్క్ మహాశయులు బయటకు వచ్చారు. ఆయన ఎవరో కాదు, 2004 నవంబరులో జరిగిన అమెరికన్ అధ్యక్ష ఎన్నికల్లో డెమొక్రాటిక్ అభ్యర్ధి స్తానం కోసం పోటీపడిన నలుగురయిదుగురిలో ఆయన ఒకరు. ఎలాటి పటాటోపం లేకుండా – క్లార్క్ – తన నామినేషన్ ప్రచారం నిర్వహించుకుంటున్న తీరు నివ్వెరపరచింది. విమానాశ్రయం అధికారులు కూడా ఆయన రాక పట్ల ‘అత్యుత్సాహం’ ప్రదర్శించలేదు.


ఇండియన్ అమెరికా

అమెరికాలో అన్నిదేశాలకు చెందిన వారు పెద్ద సంఖ్యలో కానవస్తారు. టూరిష్టులుగా వచ్చిన వారే కాకుండా ఎన్నో సంవత్సరాలుగా ఇక్కడే వుంటూ, చదువుకుని ఉద్యోగాలు చేసుకుంటూ స్తిరపడ్డవాళ్ళు అనేకమంది వున్నారు. అలాగే మన దేశం నుంచి కూడా. వైద్య విద్యారంగాల్లో భారతీయులు అనేకమంది పెద్ద సంఖ్యలో పాతుకు పోయారు. అష్టయిశ్వర్యాలతో తులతూగుతున్న అనేకమంది సంపన్న అమెరికన్లకు సరితూగగల భారతీయుల సంఖ్య కూడా తక్కువేమీకాదు.



 శాన్ ఫ్రాన్సిస్కో లోని ఇండియన్ అసోసియేషన్ వారు నిరుడు తమ ఉత్సవాల కోసం ఒక ప్రసిద్ధ హినీ నటుడిని ఆహ్వానించారట. ఆయనకు ఒక భారతీయ డాక్టర్ ఇంట్లో బస ఏర్పాటు చేసారు. ఒక కొండపై ఆ డాక్టర్ కట్టుకున్న విలాసవంతమయిన భవంతిని చూసి – కోట్లు గడిస్తున్న అంత పెద్ద నటుడు కూడా కళ్ళు తేలవేసాడట. ఇక్కడ మన వారి సంపాదనను గురించి తెలియ చెప్పడానికి ఈ విషయాలు చెబుతుంటారు.

అలాగే మన రాష్ట్రానికి చెందిన వారు కూడా అనేక మంది ఇక్కడకు వచ్చి హోటళ్ళు, రెష్టారెంట్లు, వెండి బంగారు నగల దుకాణాలు నిర్వహిస్తున్నారు. నిజామాబాదు నుంచి వచ్చిన ఒక రెడ్డి గారు సియాటిల్ లో  పెద్ద షాపు నడుపుతున్నారు. కరివేపాకునుంచి మన వాళ్లకు అవసరమయిన సమస్తం ఇక్క డ లభిస్తాయి. పాత దేవదాసు సినిమా నుంచి కొత్తగా విడుదలయిన అన్ని సినిమాల సీడీలు దొరుకుతాయి.







పోతే కంప్యూటర్ పుణ్యమా అని ఇక్కడకు వచ్చి ఉద్యోగాలు చేసుకుంటూ రెండు చేతులతో (భార్యా –భర్తా) ఆర్జిస్తున్న వాళ్ళు కోకొల్లలు.



 మన దేశంలో కలలో సయితం ఊహించని జీవన ప్రమాణాలు అనుభవిస్తున్నారు. వీరి మూలంగా వారి కుటుంబాలు సయితం ఆర్ధికంగా తెరిపిన పడుతున్నాయి.

శాన్ ఫ్రాసిస్ స్కో లోని ఒరేకిల్ కార్యాలయానికి వెడితే – అక్కడ ప్రతి అంతస్తులో తెలుగు వారి నేమ్ ప్లేట్లు కనిపించాయి. వీరంతా ఆ కంపెనీలో చాలా పెద్ద పెద్ద హోదాల్లో పనిచేస్తున్నారు. నిజానికి వారికి ఈ ఉద్యోగాలు ఉత్తి పుణ్యానికి రాలేదు. చాల కష్టపడి చదువుకుని నా అన్న వాళ్ళందరినీ వొదిలి ఇంతంత దూర ప్రదేశాలకు వచ్చి సెటిలయి జీవిస్తున్నవారే. ఎవరూ కాదనరు. కానీ వీళ్ళల్లో ప్రతి ఒక్కరూ – ప్రతిభ కలిగిన మరో విద్యార్ధికి అండదండలను అందించి వారిని కూడా తమ మాదిరిగానే పైకి తీసుకురాగలిగితే- ఆ విదంగానే ఈ పరంపర కొనసాగితే – ఈ సంపాదనలకు ఒక అర్ధం పరమార్ధం వుంటుంది.

"ప్రార్ధన చేసే పెదాలకన్నా - సాయం చేసే చేతులు మిన్న"

NOTE: All Images in this blog are copy righted to their respective owners

అమెరికా అనుభవాలు -23

అమెరికా అనుభవాలు -23




పిల్లలకు ప్రత్యేకం


పిల్లల స్వర్గం  



కార్లో రేడియో, ఇంట్లో టీవీ సర్వసాధారణం. అవసరం కూడా. టీవీలో వందకు పైగా చానల్స్. ఇవికాక మరెన్నో పెయిడ్ చానల్స్. తెలుగు చానల్స్ లో కనబడే అభ్యంతరకర – అశ్లీల దృశ్యాలను ఇక్కడ ఎప్పుడూ చూడలేదు. పెయిడ్ చానల్స్ లో ఏమయినా చూపిస్తున్నారేమో తెలియదు. పిల్లలకోసం ప్రత్యేకంగా చానల్స్ వున్నాయి. ఆ కార్యక్రమాలను రూపొందిస్తున్న తీరు ప్రశంసనీయం.


బాధ్యత కలిగిన స్వేచ్చ

 కార్పోరేషన్ ఫర్ పబ్లిక్ బ్రాడ్ కాస్టింగ్ వారు పిల్లల కోసం తయారు చేసి ప్రసారం చేస్తున్న ప్రోగ్రాములు చూస్తుంటే – ఒకానొక కాలంలో మన దేశంలో ‘రేడియో – దూరదర్శన్’ కార్యక్రమాలు గుర్తుకు వచ్చాయి.

ఆకాశవాణి స్టూడియో

 సస్య విప్లవానికి ఆకాశవాణి దోహదపడితే- బాలబాలికలలో, యువజనులలో విజ్ఞాన జ్యోతులు వెలిగించడానికి దూరదర్శన్ కృషి చేసింది. గతంలో దూరదర్శన్ ప్రసారం చేసిన క్విజ్ ప్రోగ్రాములే తమ భవితకు బంగారుబాట వేశాయని ఈనాడు అమెరికాలో ఉన్నత ఉద్యోగాలు చేస్తున్న అనేకమంది చెప్పారు.







మరి ఇప్పుడో....





అనేక రకాల ప్రయివేటు చానల్స్ అందుబాటులోకి వచ్చాయి. సర్కారు పెత్తనం లేని రోజులు వచ్చాయని చాలామంది ఈ మార్పుని ఆహ్వానించారు. కానీ వాస్తవానికి జరుగుతున్నదేమిటి? వాణిజ్య ధోరణులు తప్ప – పిల్లలనూ, యువతనూ సరయిన దారిలో నడిపే దిశానిర్దేశనం కానరావడం లేదు. ప్రతి చిన్న అంశం మీదా అప్పటికప్పుడే ఎస్ ఎం ఎస్ ల ద్వారా ప్రజల అభిప్రాయాలను సేకరించి ప్రసారం చేస్తున్న చానల్స్ – తమ కార్యక్రమాల గురించి అసలు ప్రజలు ఏమనుకుంటున్నారో తెలుసుకునే ప్రయత్నం చేస్తే బాగుంటుంది. కానీ పోటా పోటీ పోటీ ప్రపంచంలో ఈ సలహాలు ఎవరి చెవికెక్కుతాయి?

ఇక అమెరికా విషయానికి వస్తే-

బాలలు సమర్ధత కలిగి వ్యక్తులుగా-
వ్యక్తులు బాధ్యత కలిగిన పౌరులుగా-తయారు కావడానికి అవసరమయిన అన్ని అవకాశాలు ఇక్కడ వున్నాయి. అలాగే చెడిపోవడానికి కూడా.


ఆనందమే జీవిత మకరందం


సమాన అవకాశాలతో సమర్ధతకు ఇస్తున్న గుర్తింపువల్ల అభివృద్ధి నిరాటంకంగా సాగుతూ వచ్చింది. పౌరుల సర్వసాధారణ జీవితంలో ప్రభుత్వ ప్రమేయం అతి తక్కువగా వుండేలా జాగ్రత్తలు తీసుకున్నారు. నేను గతంలో చూసిన సోవియట్ యూనియన్ లో కూడా ( పైగా అది అప్పట్లో ఇనుపతెర దేశంగా పేరుపొందిన దేశం) సాధారణ పౌర జీవితంలో ప్రభుత్వ అనవసర జోక్యం కానరాలేదు. ప్రజలు ప్రభుత్వంపై – ప్రభుత్వ యంత్రాంగంపై ఎక్కువగా ఆధారపడాల్సిన పరిస్తితి లేకుండా చూసారు. అప్పటి సోవియట్ యూనియన్ లో ప్రజలకు నిత్యం తారసపడే ఏకైక ప్రభుత్వ ప్రతినిధి ట్రాఫిక్ పోలీసు. ట్రాఫిక్ రూలుని ఎవరయినా ఉల్లంఘించినప్పుడు చలానాలు వసూలు చేసే సందర్భాలలో వాళ్ళు పౌరులపట్ల యెంత మర్యాదగా వ్యహరిస్తారో కళ్ళారా చూసాను. అమెరికాలో ట్రాఫిక్ పోలీసులు రోడ్లపై కూడా కానరారు. మన దగ్గర ప్రజలకు అతి చేరువగా వుండే ప్రభుత్వ ప్రతినిధులు – ముఖ్యంగా పట్టణాలలో – ట్రాఫిక్ పోలీసులే. వీరి ప్రవర్తన ఎలా వుంటుందో విడిగా చెప్పాల్సిన పని లేదు.

వీరి తీరు మారేనా ?

 పట్టపగలు – నడి రోడ్డుపై ప్రజలపై జులుం చేస్తూ ముక్కు పిండి, గోళ్ళూడగొట్టి డబ్బులు వసూలు చేసుకునే వీలున్న ఏకైక ప్రభుత్వ వ్యవస్థ కేవలం మన దేశంలోనే వుండడం మన దురదృష్టం.

NOTE: All Images in this blog are copy righted to their respective owners

అమెరికా అనుభవాలు - 22

అమెరికా అనుభవాలు - 22




చిరంజీవి క్రేజ్




ఏ దేశమేగినా నేనే నెంబర్  వన్

 
సియాటిల్ లో వుండగా రెండు సినిమాలు చూసాము. చిరంజీవి నటించిన ‘టాగూర్’ చిత్రాన్ని ప్రత్యేకంగా ప్రదర్శిస్తూ వున్నారని తెలుసుకుని చూద్దామని వెళ్ళాము. ఒక్కొక్క టిక్కెట్టు పది డాలర్లు. మామూలుగా అమెరికన్ సినిమాలయితే ఇంత ఖరీదు వుండదు. నెట్లో టికెట్లు బుక్ చేసుకున్నాము. హౌస్ ఫుల్ అయింది. సియాటిల్ లో అంత మంది తెలుగు వాళ్ళు వున్న సంగతి ఆ సినిమాకు వెళ్ళినతరవాత తెలిసింది. హైదరాబాద్ క్రాస్ రోడ్ లో సినిమా చూస్తున్న ఫీలింగ్ కలిగింది. ఒకటే చప్పట్లు- డాన్సులు. తెరమీద చిరంజీవి కనిపించినప్పుడల్లా ఈలలు-కేకలు. సినిమా ప్రొజెక్షన్ చేస్తున్న అమెరికన్ ఆపరేటర్ కి బుర్ర తిరిగిపోయి వుంటుంది. నాలాటి వాళ్ళు – అంటే అయిదు పదులు దాటిన వాళ్ళు – నాలుగయిదు జంటలు తప్ప మిగిలిన ప్రేక్షకులందరూ ముప్పయి సంవత్సరాల లోపు వాళ్ళే.






మరో రోజు ఏ ఎం సీ అంటే అమెరికన్ మూవీ కార్పోరేషన్ నిర్వహించే సినిమా హాలులో ఒక ఇంగ్లీష్ సినిమా చూసాము. ఈ కార్పోరేషన్ కు దేశమంతటా థియేటర్ లు వున్నాయి. ఒక్కో కాంప్లెక్స్ లో అనేక థియేటర్ లు వుంటాయి. కౌంటర్ దగ్గర టికెట్ తీసుకునే వద్దనుంచి ఇంటర్వెల్ లో కాంటీన్ సర్వీసు వరకు ప్రేక్షకులందరూ ఎంతో క్రమ శిక్షణతో మెలుగుతారు. ఎల్లో లైన్ దాటి వెళ్లరు. చాల సినిమా హాళ్ళలో కష్టమర్ సర్వీసు సెంటర్లు వుంటాయి. అనువయిన సీటు దొరకలేదని వాళ్లకు పిర్యాదు చేస్తే కోరిన సీటు కేటాయించి తరువాత ఆటకు పంపుతారు. కౌంటర్ దగ్గర టికెట్ కొనుక్కునే పద్ధతికి అదనంగా ఇప్పుడు అన్ని సినిమా హాళ్ళలో టికెట్ వెండింగ్ మిషన్లు ఏర్పాటు చేస్తున్నారు. క్రెడిట్ కార్డ్ స్వైప్ చేసి ఎవరికివారే కావాల్సిన టికెట్లు కొనుక్కోవచ్చు.



మైక్రోసాఫ్ట్ టెంపుల్


పశ్చిమంలో పరమేశ్వరుడు


సియాటిల్ లో హిందూ రెలిజియన్ సెంటర్ వుంది. దీని నిర్మాణానికి మైక్రోసాఫ్ట్ సంస్త లక్షల డాలర్ల భూరి విరాళం ఇచ్చింది. గుడి ఎంతో శుభ్రంగా ప్రశాంతంగా వుంది. శ్రీ వెంకటేశ్వర స్వామి – శివపార్వతులు – లక్ష్మీనారాయణలు – గణపతి – కుమారస్వామి – ఇలా ఎందరో దేవతా మూర్తుల పాలరాతి విగ్రహాలు ప్రతిష్టించారు. ఇక్కడి పూజారి తెలుగువారే. భార్యా కుమార్తె తో కలసి ఆలయ ఆవరణ లోనే నిర్మించిన ఇంట్లో వుంటారు. డిల్లీ లో సంస్కృతంలో పీజీ చేసారు. హైదరాబాదులో మర్రి చెన్నారెడ్డి మానవ వనరుల అభివృద్ధి సంస్త లో పని చేస్తున్న శ్రీ విజయరాఘవాచారి తనకు గురు సమానులని చెప్పారు. ఈ గుడిలో నిర్వహించిన దసరా, దీపావళి ఉత్సవాలకు మేము కూడా హాజరయ్యాము.

వెల్లువెత్తిన తెలుగుతనం

మరో రోజు సియాటిల్ ఆంధ్రా అసోసియేషన్ వారు నిర్వహించిన కార్యక్రమానికి వెళ్ళాము. ఒక స్కూల్లోని ఆడిటోరియం లో దాన్ని నిర్వహించారు.



 అది చూసిన తరవాత ఆ స్కూలు విద్యార్ధులు యెంత అదృష్టవంతులో అనిపించింది. క్రీడా మైదానం, బాస్కెట్ బాల్ కోర్టు, ఫుట్ బాల్ మైదానం, స్విమ్మింగ్ పూల్, కంప్యూటర్ లేబొరేటరీ, కారు పార్కింగ్ స్తలం చూస్తుంటే ఈ దేశంలో విద్యారంగానికి యెంత పెద్ద పీట వేస్తున్నారో అర్ధమయింది.

మారని కట్టూ బొట్టూ


ఆంధ్రా అసోసియేషన్ వారి సాంస్కృతిక కార్యక్రమం కూడా చాలా బాగుంది.చక్కని హాస్య నాటికతో పాటు – సంగీత విభావరిని నిర్వహించారు. ప్రేక్షకులందరూ 30-35 సంవత్సరాల మధ్య వయస్సు వారే. యిప్పటి సినిమా పాటలతో పాటు యాభయి సంవత్సరాల కిందటి తెలుగు సినిమా పాటలను స్వర బద్ధంగా పాడడం అద్భుతంగా తోచింది.
 అలాగే నాటిక కూడా. వేషాలు వేసినవారందరూ బిజీగా ఉదయం నుంచి రాత్రి వరకూ ఉద్యోగాలతో తీరిక లేనివాళ్ళే. ఎప్పుడు రిహార్సల్స్ అవీ చేసారో కానీ ఎక్కడా తడబడకుండా ప్రదర్శనని రక్తి కట్టించారు.

NOTE: All Images in this blog are copy righted to their respective owners

అమెరికా అనుభవాలు – 21



అమెరికా అనుభవాలు – 21




అతిధి దేవోభవ

రండి బాబూ రండి


శాన్ ఫ్రాన్సిస్కో లో వున్న రోజుల్లోనే ఒక రోజు నాపా వ్యాలీకి వెళ్ళాము. వైన్ తయారీకి ప్రపచ ప్రసిద్ధి పొందిన ప్రదేశాల్లో ఇదొకటి. ఎక్కడ చూసినా వందల వేల ఎకరాలలో ద్రాక్ష తోటలే కనిపించాయి. వైన్ తయారుచేసే కంపెనీలు డజన్ల కొద్దీ వున్నాయి. వీటిని చూడడానికి సందర్శకులను అనుమతిస్తారు. అంతే కాదు, ప్రత్యేకంగా గైడ్లను వెంట పంపి – కర్మాగారంలోని వివిధ విభాగాలను చూపిస్తూ - వైన్ తయారు చేయడంలో ఇమిడివున్న అనేక అంశాలను విశదంగా వివరిస్తారు. తరువాత వైన్ టెస్టింగ్ రూములకు తీసుకువెళ్ళి వారు తయారు చేసే ప్రసిద్ధ బ్రాండుల వైన్ ని మచ్చుకు రుచి చూపిస్తారు.

"యెంత రుచి యెంత రుచి  యెంత రుచిరా"

 ఇవన్నీ ఉచితమే. కొనాలనే నిబంధన ఏమీ లేదు. కాకపోతే, ఈ కంపెనీలు తమ ఉత్పత్తుల ప్రచారం – మార్కెటింగ్ వ్యూహాల్లో భాగంగా ఇలాటివన్నీ చేస్తాయని చెప్పుకుంటారు.

మంచులో షికారు.



ముంచెత్తిన మంచులో...

కొత్త సంవత్సరం తొలిరోజుల్లో సియాటిల్ లో మంచు విపరీతంగా కురిసింది. మంచు కురవడం అన్నది ఈ నగరానికి కొత్తేమీ కాకపోయినా, ఇంత మంచుని గత రెండు దశాబ్దాలుగా చూడలేదని స్తానికులే చెప్పారు. ఇళ్లూ వాకిళ్ళూ, రహదారులు, కాలిబాటలూ అన్నీ మంచుతో కప్పుకుపోయాయి. జన జీవనం అస్తవ్యస్తం అయింది. పిల్లల బడులకు సెలవు ప్రకటించారు. మంచు రోడ్లపై కార్లు నడపడం కష్టం అనుకున్న వాళ్ళు ఆఫీసులకు ఎగనామం పెట్టారు. మాస్కోలో దాదాపు అయిదేళ్ళ పాటు ఇలాటి వాతావరణానికి నిత్యం అలవాటు పడిన ప్రాణాలు కాబట్టి నేనూ మా ఆవిడా బయటపడ్డాము. తెల్లటి పూలరేకుల మాదిరిగా మంచు కురుస్తోంది. రోడ్లమీద కార్ల సంచారం పూర్తిగా తగ్గిపోయింది. అరకొరగా కానవస్తున్న వాహనాలు కూడా నెమ్మదిగా, జాగ్రత్తగా సాగుతున్నాయి. రోడ్లమీద గీతలు మంచువల్ల కానరాకుండా పోవడంతో వాహనదారులకు దిక్కుతోచడం లేదు. మేమిద్దరం కానరాని కాలిబాటపై – మడి మెల వరకు మంచులో కూరుకుపోతున్న కాళ్ళను పైకి లాక్కుంటూ – జారిపడకుండా చూసుకుంటూ- రెండు మైళ్ల దూరంలో వున్న ఫాక్తోరియా మాల్ అనే పెద్ద షాపింగ్ సెంటర్ కు వెళ్ళాము.
మరో ప్రపంచం ఒకే కప్పుకింద ఒకే ఆవరణలో వున్న వివిధ దుకాణాల సముదాయం ఇది. సుమారు వెయ్యి కార్లు ఎలాటి ఇబ్బందీ లేకుండా పార్క్ చేసుకోవడానికి వీలయిన పార్కింగ్ లాట్ వుంది. నలువైపులా ప్రవేశ ద్వారాలున్న ఈ మాల్ లో ప్రపంచ ప్రసిద్ధి చెందిన దుస్తులు, పాదరక్షలు, నగలు, పుస్తకాలు, ఔషధాలు, ఎలెక్ట్రానిక్ వస్తువులు, పిల్లల బొమ్మల దుకాణాలు, బ్యూటీ పార్లర్లతోపాటు పోలీస్ స్టేషన్, పోస్ట్ ఆఫీస్, బ్యాంకులు, ఏటీఎం లు వున్నాయి. తాజా కూరగాయలు, పాలు, మాంసం విక్రయించే దుకాణాలున్నాయి. ఓ డజనుకు పైగా రెష్టారెంట్లు వున్నాయి. వివిధ దేశాలకు చెందిన ఆహార పదార్ధాలు లభిస్తాయి. ఇలాటి పెద్ద మాల్స్ సియాటిల్ లో పాతికకు పైగా వున్నాయి. వీటిని చూడాలన్నా, షాపింగ్ చేయాలన్నా - డబ్బు మాటేమో గానీ గంటలకొద్దీ సమయం ఖర్చు చేయాల్సివుంటుంది.




మాయా మహలు కాదిది- కేవలం మాలే

 ఐకియా, బెస్ట్ బై, కాస్ట్ కో వంటి పెద్ద పెద్ద మాల్స్ అనేకం వున్నాయి. వీటిల్లో షాపింగ్ చేయడానికి వెళ్ళినప్పుడు పిల్లలను వదలడానికి రిక్రియేషన్ సెంటర్లు వుంటాయి. దేశవ్యాప్తంగా ఇలాటి మాల్స్ అన్ని నగరాల్లో, పట్టణాలలో కనిపిస్తాయి. వీటి ఆవిర్భావంతో రిటైల్ మార్కెట్లు అంతరించిపోతున్నాయంటారు.

NOTE: All images in this blog are copy righted to their respective owners

అమెరికా అనుభవాలు - 20

అమెరికా అనుభవాలు - 20




సీ వరల్డ్

నీటిలో చేప - చేప నోటిపై భామ  


ఆ తరవాత మజిలీ సీ వరల్డ్ ఎడ్వెంచర్ పార్క్. ఇది శాన్ డియాగో లో వుంది. కొన్ని వందల ఎకరాల విస్తీర్ణంలో దీన్ని ఏర్పాటు చేసారు. వేల్స్ , డాల్ఫిన్స్ ఇంకా అనేక జలచరాల అద్భుత విన్యాసాలను ఇక్కడ చూడవచ్చు.

గాలిలో వేల్   విన్యాసం

షామూ అనే వేల్ ప్రదర్శన ప్రత్యెక ఆకర్షణ. వీటిని చూపించడానికి ఓపెన్ ఎయిర్ ఆడిటోరియాలు అనేకం వున్నాయి. ప్రేక్షకుల గేలరీకి, వేదికకూ నడుమ జలరాశి వుంటుంది. వేదికకు రెండువైపులా నీటిలో వున్న గేట్లను తెరవగానే వేల్స్, డాల్ఫిన్స్ ఎంతో వేగంగా వచ్చి రకరకాల ఫీట్లతో ప్రేక్షకులను రంజింపచేస్తాయి. సుమారు డెబ్బయి అడుగుల ఎత్తువరకు గాలిలోకి ఎగిరి మల్ళీ నీటిలోకి జంప్ చేస్తాయి.

చేపా చేపా ఎగరకే  

అప్పుడు ఎగసిపడే నీటి తుంపర్లతో గేలరీల్లో వున్నవాళ్ళు తడిసిముద్దయిపోతారు. అందుకని రైన్ కోట్లు తప్పనిసరి. వీటిని అక్కడ సప్లయి చేస్తారు. శిక్షకులు చెప్పే మాటలను, సూచనలను అర్ధం చేసుకుంటూ డాల్ఫిన్లు కడుపుబ్బ నవ్వేలా విన్యాసాలు చేస్తాయి. కోతుల్ని, పాముల్ని, గంగిరెద్దులను ఆడించే వాళ్ళని చూసాము కానీ ఇక్కడ ఎలుకలు, ఉడతలకు కూడా ట్రెయినింగ్ ఇచ్చి వాటితో అనేక విన్యాసాలు చేయించడం చూసి ఆశ్చర్య పోయాము. సర్కస్ లో బఫూన్ల మాదిరిగా ఇవి అప్పుడప్పుడు స్టేజీ మీదకు వచ్చి ట్రెయినర్లతో పోటీ పడి నటించడమే కాకుండా తమ చేష్టలతో వీక్షకులను నివ్వెరపరుస్తాయి.

మంచు వెలుగులో ఎలుగులు

 ఉత్తర ధ్రువ ప్రాంతాన్నిఅక్కడ కృత్రిమంగా సృష్టించి - ధ్రువ ప్రాంతాలలో మాత్రమే మనగలిగే తెల్లని ఎలుగుబంట్లను అక్కడ ప్రదర్శిస్తున్నారు. అలాగే పారదర్శకంగా వుండే పెద్ద గాజు ట్యూబు లో వెడుతూ చుట్టూవున్న నీటిలో - సముద్ర జలాల్లో సంచరించే జీవరాసులను చూడగలగడం మరో అనుభూతి.



NOTE: All images in this blog are copy righted to their respective owners

అమెరికా అనుభవాలు – 19

అమెరికా అనుభవాలు – 19

హాలీవుడ్


కళాకారుల కలల గమ్యం


ఆ రాత్రి హోటల్లో గడిపి – మర్నాడు లాస్ ఏంజెల్స్ డౌన్ టౌన్ మీదుగా యావత్ సినీ ప్రపంచానికి రాజధాని అయిన హాలీవుడ్ కి వెళ్ళాము. అక్కడ అతి పెద్ద సినీ స్టుడియో – ‘యూనివర్సల్ స్టుడియో’ ని చూసాము. సందర్శకులనందరినీ అధునాతన టూరిష్టు బస్సుల్లో కూర్చోబెట్టి గైడ్లు స్టుడియో అంతా తిప్పి విశేషాలను వివరిస్తారు. ఇదొక మాయామేయ ప్రపంచం. సినిమాల్లో చూసిన దానికన్నా ఇక్కడ చూసిన వింతలూ విశేషాలే మరెంతో గొప్పగా వున్నాయి. వరదలు, భూకంపాలు, అగ్ని ప్రమాదాలు అన్నీ కృత్రిమమే. కానీ ఎంతో స్వాభావికంగా వుండి గగుర్పాటు కలిగిస్తాయి.




మనల్ని బస్సులో తీసుకువెడుతుంటారు. సెట్లోకి వెళ్ళగానే ఎదురుగా ఒక రైలు వస్తుంటుంది. పట్టాలు తప్పి వంతెన మీదుగా నదిలోకి ఒరిగిపోతుంది. బోగీలు నీళ్ళలో కొట్టుకుపోతుంటాయి. ఇంజను వంతెన మీదుగా వేళ్ళాడుతుంటుంది. హాహాకారాలు-ఆర్తనాదాలు. నిమిషాల్లో అంతా గందరగోళం. కొద్దిసేపటిలో అన్నీ మామూలే. రైలు రైలు లాగే వుంటుంది. ఇంజనూ,బోగీలు యధాస్తానాలలోకి వస్తాయి. మనం వొళ్ళు జలదరిస్తుండగా బస్సులో బయటకు వస్తాము

రైలు పడిపోతున్నదా - కాదు వారి మాయలో మనమే పడిపోతున్నాము

మరో స్టుడియోలోకి తీసుకు వెడతారు. రెండు వైపులా ఎత్తయిన భవంతులు. లోపల దీపాలు వెలుగుతుంటాయి. ఆకస్మికంగా భూకంపం వచ్చినట్టు చప్పుడు. కరెంటు పోతుంది. అంతా అంధకారం. ఇళ్లు పేక మేడల్లా కూలిపోతుంటాయి. నిమిషాల్లో అంతా మామూలే. కూలిన భవంతులు ఎక్కడివక్కడ అతుక్కుని తిరిగి యధాతధంగా నిలబడతాయి.
అలాగే మరో దృశ్యం.

మంటలు కావు - మాయలు

పెద్ద భవనానికి మంటలు అంటుకుంటాయి. విపరీతమయిన గాలి వీస్తుంటుంది. తలుపులు కిటికీల నుంచి అగ్నికీలలు మనవైపు దూసుకు వస్తాయి. మంటల వేడికి వాతావరణం అంతా వేడెక్కుతుంది. మళ్ళీ షరా మామూలే! క్షణాల్లో ఎక్కడి మంటలు అక్కడే హుష్ కాకి. భవనం చెక్కుచెదరకుండా దర్శనమిస్తుంది.

జురాసిక్ పార్క్

గతంలో ఈ స్టుడియోలో నిర్మించిన భారీ చిత్రాల సెట్టింగులను అలాగే వుంచేసి సందర్శకులకు చూపిస్తున్నారు. మేము ప్రయాణిస్తున్న బస్సు ఒక బరాజ్ పక్కగా ఆగింది. ఆనకట్టకు పగులుపడి కొద్ది కొద్దిగా నీరు బయటకు వస్తోంది. నిమిషాల్లో గండి పెద్దదయింది. రిజర్వాయర్లో నీరంతా ఒక్కసారిగా వరదలా ముంచెత్తింది. ఇది కూడా సినీ ‘మాయే’.

ఓస్ ! జాస్ అంటే ఇదేనా!



సందర్శకుల వినోదం కోసం ఈ స్టుడియోలో అనేక థీం పార్కులు ఏర్పాటుచేశారు. సమయాభావం వల్ల కొన్ని మాత్రమె చూడగలిగాము. జురాసిక్ పార్క్ పేరుతొ ఏర్పాటు చేసిన థీం పార్క్ ఎంతో బాగుంది. వేగంగా ప్రవహించే నీటి వాగు లో బోటులో కూర్చోబెట్టి తీసుకువెడతారు. నీటి తుంపరలు పడి దుస్తులు తడిసిపోకుండా రెయిన్ కోట్లు ధరించాల్సి వుంటుంది.

నవరసాల సమ్మేళనం   
మనం ఎక్కిన బోటు వేగంగా వెడుతూ, సుళ్ళు తిరుగుతూ కొండలు కోనల నడుమ ప్రయాణిస్తూ వుంటుంది. అడవులలోని చెట్ల మధ్య నుంచి భీకరమయిన డైనాసిరస్ లు మెడలు సాచి మనల్ని కొరుక్కుతినాలని చూస్తుంటాయి.

ఇక ఇంతే సంగతులు - చిత్తగించగలరు   

 ఇంతలో మన బోటు ఒక జలపాతం పై అంచుకు చేరి కొన్ని క్షణాలు ఆగుతుంది. ఎదుటినుంచి ఒక పెద్ద డైనాసిరస్ తల వేగంగా మన వైపు దూసుకు వస్తుంది. కోరలు సాచి మనల్ని పట్టుకునేలోగా బోటు అమాంతం ఎనభయి అడుగుల ఎత్తునుండి కిందకు జారిపోతుంది. బోటుతో సహా కిందవున్న నీటి చలమలో పడిపోతాము.

అమ్మయ్య వొడ్డున పడ్డాము

 యెంత గుండె ధైర్యం వున్న వారికయినా సరే ఒక్కసారి వొళ్ళు జలదరిస్తుంది. జలపాతంలోకి జారిపోయేటప్పుడు భయంతో కేకలు పెట్టే సందర్శకుల మొహాల్లోని హావభావాలను ఫోటోలు తీసి ఇస్తారు. కొంత ధర చెల్లించాలనుకోండి.

పిల్లల ప్రపంచం

మునుపటి సోవియట్ యూనియన్ లో మాదిరిగానే అమెరికాలో కూడా పిల్లలకు ప్రత్యెక ప్రాధాన్యత వుంది. వాళ్ళు వాడే సబ్బులు, క్రీములు, ఆహార పదార్ధాలు, బొమ్మలు అన్నీ ప్రత్యేకంగా వుంటాయి. వాటిని వారి వారి వయస్సులను బట్టి ప్రత్యేకంగా తయారుచేస్తారు. అలాగే పిల్లల కోసం విడిగా టీవీ చానల్స్ వున్నాయి. వారి అభిరుచుల ప్రకారం కార్యక్రమాలను వినోదభరితంగా, విజ్ఞాన సహితంగా రూపొందిస్తారు. ఇటీవల విడుదలయిన ష్రెక్ చలనచిత్రం పిల్లల కోసమే నిర్మించారు. పూర్తిగా కంప్యూటర్ పరిజ్ఞానంతో రూపొందించిన ష్రెక్ చిత్రాన్ని చిత్రీకరించిన విధానాన్ని వివరించే డాక్యుమెంటరీలు కూడా విడుదలయ్యాయి. రికార్డు స్తాయిలో కలెక్షన్లు సాధించిన ష్రెక్ చిత్రం పై రూపొందించిన 4-D చిత్రాన్ని యూనివర్సల్ స్టుడియోలో చూసాము.


 3-D చిత్రం కన్నా దీనిలో ఎఫెక్ట్ లు ఎక్కువ. సినిమాలో కానవచ్చే చిన్న చిన్న విచిత్రజీవులు సినిమా చూస్తున్న ప్రేక్షకుల శరీరాలపై పాకుతున్న అనుభూతిని కలిగించారు. పాము ఛివాలున పడగ విసిరితే అది మన మొహం దాకా వచ్చి విషం చిమ్మినట్టు నీటి తుంపరలు పడతాయి. అలాగే ఉత్తర ధృవానికి చిన్న విమానంలో ప్రయాణిస్తూవుంటాము. మధ్యలో ఇంజిన్ చెడిపోతుంది. మంచు అఖాతాల నడుమగా విమానం ఒంకర్లు తిరుగుతూ వేగంగా దూసుకుపోతూ వుంటుంది. మనం కూర్చున్న కుర్చీలు కూడా విమానం లాగే ఒంకర్లు తిరిగిపోతుంటాయి. ఇలాటి ఎన్నో వింత వింత అనుభూతుల్ని మనసులో పదిలపరచుకుంటూ హాలీవుడ్ కూ, లాస్ ఏంజెల్స్ కూ గుడ్ బై చెప్పాము.

NOTE: All images in this blog are copy righted to their respective owners

అమెరికా అనుభవాలు – 18

అమెరికా అనుభవాలు – 18

తెలుగు పూజారి

లాస్ వెగాస్ గురించిన జ్ఞాపకాలు మనస్సులో సుళ్ళు తిరుగుతూ వుండగానే ఆ మరుసటి వీకెండ్ లాస్ ఏంజెల్స్ ప్రయాణమై వెళ్ళాము. రోడ్డుమార్గంలో మరో అయిదువందల మైళ్ళు. ఈసారి లాస్ ఏంజెల్స్ లో ప్రవేశిస్తూనే ముందు సెవెన్ హిల్స్ అనే ప్రాంతానికి వెళ్ళాము. అక్కడ శ్రీ వెంకటేశ్వర దేవాలయం వుంది. భారత దేశానికి చెందిన ఏ గుడినయినా సరే – ఇక్కడ హిందూ టెంపుల్ అనే అంటారు. ఈ దేవాలయంలో పూజారి మన తెలువారే. విశాలమయిన ప్రాంగణంలో నిర్మించిన ఈ దేవాలయం ఎంతో ప్రశాంతంగా వుంది. మన వైపు గుళ్ళతో పోలిస్తే మరెంతో పరిశుభ్రంగా కూడా వుంది.

ఏడు సముద్రాల ఆవల ఏడుకొండలవాడు



స్వామి దర్శనం చేసుకున్న అనంతరం నగరం పొలిమేరల్లో వున్న డిస్నీలాండ్ కు బయలుదేరాము. అమెరికా వచ్చిన తరవాత ఇన్ని రోజుల్లో ఏనాడూ కూడా ట్రాఫిక్ జామ్ అనేది చూడలేదు. మొదటిసారి లాస్ ఏంజెల్స్ లో ట్రాఫిక్ జామ్ అనుభవంలోకి వచ్చింది.

కారు దారుల్లో కారుల బారులు

 ప్రపంచంలోని కార్లన్నీ లాస్ ఏంజెల్స్ లోనే వున్నాయా అన్నట్టు వాహనాలన్నీ కట్టగట్టుకుని ఆ నగరం రోడ్లపై కానవచ్చాయి. ముందూ వెనుకా, అటూ ఇటూ, ఎటు చూసినా కారుల బారులే. అప్పటికే చేకటి పడినట్టుంది- మా పక్క మార్గంలో ఎడుతివైపునుంచి వస్తున్న వాహనాల హెడ్ లైట్లు – ప్రశాంతమయిన సరస్సు నీటిపై తేలి ఆడుతున్న కార్తీక దీపాల మాదిరిగా మెలమెల్లగా కదులుతున్నాయి. మేము వెడుతున్న వైపు చూస్తె – వరుసలు వరుసలుగా వెడుతున్న కార్ల టెయిల్ లైట్లు ఎర్రటి ధగ ధగ లతో కాంతులీనుతున్నాయి. గంటకు వంద మైళ్ల చొప్పున ప్రయాణించి వచ్చిన మా కారు వేగం పది,పదిహేను మైళ్లకు పడిపోవడంతో మా హోటల్ కు గంటన్నర ఆలస్యంగా చేరాము.

డిస్నీలాండ్

మేము దిగిన రెడిసన్ హోటల్ డిస్నీలాండ్ కు దగ్గర్లో వుంది. మరునాడు ఉదయమే బయలుదేరి డిస్నీలాండ్ లో సాధ్యమైనన్ని వేసేశాలు రోజంతా చూద్దామని వెళ్ళాము. సుమారు మూడువేల కార్లు నిలిపే పార్కింగ్ లాట్ వుంది. మేము వెళ్లేసరికే అది అగానికిపైగా నిండిపోయింది. కారు పార్కు చేసిన చోట వున్న నంబరును జాగ్రత్తగా గుర్తుపెట్టుకోవాలి. లేకపోతె, తిరిగివచ్చేటప్పుడు మన కారును వెతుక్కుని గుర్తించడం కష్టమవుతుంది. ఇక అప్పుడు మేము ప్రారంభించిన మా నడక రాత్రి పదిగంటల వరకూ సాగింది. ప్రవేశ ద్వారం దాటగానే కనిపించిన డిస్నీలాండ్ నిర్మాత విగ్రహం దగ్గర ఫోటోలు తీసుకుని ఆ నవ లోకి అడుగు పెట్టాము.

పిల్లల గుండెల్లో చిరంజీవి

అదిగో నవలోకం


ఈ బొమ్మలు తెలియని పిల్లలెవ్వరు?



ఒక్కసారి టిక్కెట్టు చూపి లోనికివెడితే చాలు అక్కడ వున్న అనేకానేక ఎట్రాక్షన్స్ అన్నీ ఉచితంగా చూడవచ్చు. అయితే జాగ్రత్తగా ప్లాన్ చేసుకుని వెడితేనే వీటిల్లో చాలావరకు చూడగలుగుతాము. ప్రతి షోకు కొన్ని నియమిత సమయాలు వుంటాయి. ప్రతి చోటా ఫాస్ట్ పాస్ మిషన్లు ఏర్పాటుచేశారు. మన ఎంట్రీ టికెట్ ను అందులో ఇన్సర్ట్ చేస్తే ఆ షోని చూసే సమయం ముద్రించిన ఫాస్ట్ పాస్ మన చేతికి వస్తుంది. అప్పుడు పొడవాటి క్యూలలో నిలబడి వేచిచూసే అవసరం లేకుండా ఫాస్ట్ పాస్ ప్రవేశ ద్వారం ద్వారా లోపలకు వెళ్ళవచ్చు. ఉదాహరణకు ‘రివర్స్ ఆఫ్ అమెరికా’ చూడాలని వెళ్ళామనుకుందాం. మనం అక్కడికి చేరేసరికే మనం ఎక్కాల్సిన నౌక వెళ్లి పోయివుంటే – ఫాస్ట్ పాస్ తీసుకుని – మనకిచ్చిన టైం దాని మీద రాసి వుంటుంది కాబట్టి - అక్కడే వేఛివుండి సమయం వృధా చేసుకోకుండా – ఆ లోపల చుట్టుపక్కల మరికొన్ని వింతలను చూసి తిరిగి రావచ్చు. అంటే ఒకరకంగా తిరుపతిలో కట్టే కంకణం లాటిదన్నమాట.

ఈ నౌకలో ప్రయాణం - కడు ఉత్కంట భరితం

 ‘రివర్స్ ఆఫ్ అమెరికా’ అంటే ఒక నౌకలో ఎక్కించి కృత్రిమంగా సృష్టించిన దట్టమయిన అడవుల మధ్య పారే నదిలో తిప్పుతారు. ఈ నౌక రెండతస్తుల భవనం అంత పెద్దగా వుంటుంది. ఒకేసారి మూడు,నాలుగు వందలమంది ప్రయాణం చేయవచ్చు. పూర్వకాలంలో రెడ్ ఇండియన్ల (ఈ మాటని ఇప్పుడు నిషేధించారని విన్నాను. నేటివ్ అమెరికన్లని అనాలట) ఆటవిక జీవితాన్ని కళ్ళకు కట్టేలా ఆ నాటి వాతావరణాన్ని కృత్రిమంగా సృష్టించారు. అంతా హాలీవుడ్ సినిమా సెట్టింగ్ లా వుంటుంది. అడవుల్లో దాగిన బందిపోట్లు గుర్రాలమీద స్వారీ చేస్తూ మనం ప్రయాణిస్తున్న నౌకపై తుపాకులు పేలుస్తూ భీభత్సం సృస్టిస్తారు. అంతా సహజంగా కానవచ్చే మాయాజాలం ఇది.

అలాగే మిక్కీ టూన్ టౌన్.



సందర్శకులను చిన్న చిన్న బోట్లపై తిప్పుతారు. వేగంగా పారే నీటి కాలువల్లో ఈ చిన్ని పడవలు ఎలాటి యంత్రాల సాయం లేకుండా మొత్తం టూన్ టౌన్ అంతా కలయ తిప్పుతాయి. దోవలో అటూ ఇటూ కానవచ్చే కాల్పనిక జగత్తు – వాల్ట్ డిస్నీ ఊహాసంపత్తికి అద్దం పడుతుంది.

పిల్లలు పెద్దలు అనే తేడా లేకుండా అందర్నీ సంభ్రమాశ్చర్యాలతో ముగ్ధుల్ని చేసే అనేక ఆకర్షణలు డిస్నీలాండ్ లో అనేకం వున్నాయి. ‘ఫైర్ వర్క్స్’ వీటిల్లో ప్రధానమయినది. ‘బాణసంచా’ అనేమాట వీటికి సరిపోదేమో. ఇందులో బాణ సంచా వాడారో లేక అత్యాధునిక లేజర్ పరిజ్ఞానం వాడారో అర్ధం కాదు. సుమారు ఒక గంట సేపు ఆకాశమంతా అందమయిన హరివిల్లులా మారిపోతుంది.


 నింగిలోకి దూసుకు వెళ్ళే తారాజువ్వలు వివిధ వర్ణాలతో వినువీధిలో రంగు రంగుల రంగవల్లులు తీర్చి దిద్దుతాయి. లేజర్ షో లో- విచిత్ర ఆకారాలు కలిగిన వింత వింత పాత్రలు గగన మండలంలో చేసే విన్యాసాలను మెడలు సాచి చూడాల్సిందే. కొండ శిఖరం పైనుంచి జాలువారే నీటితో పాటు మనం కూడా అదాటున కిందకు జారిపడడం, చీకటి గుహల్లో ప్రయాణించడం, ఎంతో ఎత్తులో రోలర్ కోష్టర్ పై వొళ్ళు జలదరించే వేగంతో సుళ్ళు తిరగడం, కిందా పైనా అద్దాలు బిగించిన మోనో రైలులో అన్నివైపులా చూస్తూ డిస్నీ ల్యాండ్ అంతా కలయ తిరగడం- దేనికది ఒక మరపురాని అనుభూతే.

ఆకాశవీధి నుంచి అద్భుతలోకం

 వయస్సుని మరచిపోయి చిన్నపిల్లలుగా మారిపోయి ఉత్సాహంతో ఉరకలు వేయాలంటే- చిన్నారులని దృష్టిలో వుంచుకుని రూపకల్పన చేసిన ఈ డిస్నీలాండ్ లో ఒక్కసారయినా అడుగు పెట్టి తీరాలి.

NOTE: All images in this blog are copy righted to their respective owners