అమెరికా అనుభవాలు – 5

అమెరికా అనుభవాలు – 5

వినియోగదారుడే సుప్రీం

అమెరికాలో ఏదీ ఉచితం కాదు. ప్రతి వస్తువుకు ధర - ప్రతి సర్వీసుకు రుసుము చెల్లించి తీరాల్సిందే. ఇక్కడ అన్నీ ప్రైవేటు పరం. పోటీ తత్వం ఎక్కువ. వినియోగదారుడిని ఆకర్షించడానికి అన్ని రకాల మార్గాలను అన్వేషిస్తుంటారు. టక్కు టమార, గజకర్ణ గోకర్ణ విద్యలను ప్రదర్శిస్తుంటారు. ఈ ప్రయివేటు పోటీ మన వయిపులాగే కొన్ని సార్లు అనారోగ్యకరంగా అనిపించినా నాణ్యతకు సంబంధించి మాత్రం ఎలాటి రాజీ వుండదు. ఇక్కడ వినియోగదారుడే సుప్రీం. ఏ వస్తువయినా, యెంత ఖరీదు పెట్టి కొన్నా నచ్చకపోతే మూడు నెలల తరవాత కూడా ఎలాటి కారణం చూపెట్ట కుండా వాపసు చేసి మొత్తం డబ్బు వెనక్కు తీసుకునే సౌలభ్యం వుంది. ఇందుకోసం అన్ని షాపుల్లోనూ కస్టమర్ సర్వీసు సెంటర్లు వుంటాయి. ఎలాటి ప్రశ్నలు వేయకుండా క్షణాల్లో వస్తువుని తిరిగి తీసుకుని – అణాపైసలతో ( డాలర్లు సెంట్ల తో సహా అన్న మాట ) డబ్బు తిరిగి చెల్లిస్తారు.

 వ్యాపారం అంతా ‘నమ్మకం’ అన్న ఒక్క ముక్క మీద జరిగిపోతూవుంటుంది. పైకి ఇలా కనిపించినా లోలోపల ఓ మతలబు వుంది. ఈ దేశంలో లావాదేవీలన్నీ ప్లాస్టిక్ కరెన్సీ అంటే క్రెడిట్ కార్డుల ద్వారా సాగిపోతుంటాయి. ప్రతి ఒక్కరికీ సోషల్ సెక్యూరిటీ నంబర్ వుంటుంది. వాళ్ళ జీవితం యావత్తూ ఈ నంబర్ పై ఆధారపడివుంటుంది. ఇన్సూరెన్స్, బ్యాంకు ఖాతాలు- వాటితో లావాదేవీలు, డ్రయివింగ్ లైసన్స్, రెంట్, కరెంట్ తో సహా అన్ని రకాల చెల్లింపులు ఈ నంబర్ ఆధారంగానే జరిగిపోతుంటాయి. ఎక్కడ ఏ తభావతు వచ్చినా అంతా గల్లంతే. అందుకే లావాదేవీలన్నీ నిరాటంకంగా, ఎలాటి ఇబ్బందీ లేకుండా ‘నమ్మకంగా’ జరిగిపోతుంటాయి.
వినియోగదారుడు తనకున్న హక్కులను వాడుకోవడానికి ఇక్కడ వున్న వీలు చాళ్ళు ఆ హక్కులకు ఒక అర్ధాన్ని పరమార్ధాన్ని కలిగిస్తున్నాయి. క్రయవిక్రయాలు,సేవల విషయంలో కలిగే అసౌకర్యాలకు చెల్లించాల్సిన పరిహారాలు పెద్ద మొత్తంలో వుండడంతో వారి ఆధిక్యత మరీ పెరిగిపోయింది. వేడి కాఫీ ఒలికి వొళ్ళు కాలిందని ఒక వినియోగదారుడు వేసిన కేసులో మెక్డోనాల్డ్ వంటి సంస్త లక్షల డాలర్లలో పరిహారం చెల్లించిన సందర్భాలు వున్నాయి.

 అప్పటి నుంచీ ఆ కంపెనీ విక్రయించే కాఫీ గ్లాసులపై ‘వేడి కాఫీ – జాగ్రత్త’ అని హెచ్చరికలు ముద్రించడం ఆనవాయితీగా మారింది. అలాగే ఒక రెష్టారెంటులో తడి నేలపై కాలు జారిపడ్డ వ్యక్తి కి పెద్ద మొత్తంలో నష్ట పరిహారం చెల్లించాల్సి రావడంతో – అన్ని హోటళ్ళలో ‘నేల తడిగా వుంది – చూసి నడవండి’ అనే బోర్డులు పెట్టడం మొదలయింది.

 అందుకే వినియోగదారుడి విషయంలో వొళ్ళు దగ్గర పెట్టుకుని వ్యవహరించాల్సిన పరిస్తితి ఇక్కడ ఏర్పడింది.

హద్దులు కలిగిన స్వేచ్చ

ఈ దేశంలో స్వేచ్చకు అర్ధం యితరుల స్వేచ్చను పరిహరించడం కాదు. అమెరికన్లు యితరుల వ్యవహారాలలో ఏ మాత్రం జోక్యం చేసుకోరు. అలాగని బావిలో కప్పల్లా వుండిపోరు. తెలియని వాళ్ళను సైతం చిరునవ్వుతో పలకరిస్తారు. మదహాసమే వారి విజయ రహస్యం అనిపిస్తుంది.

రెండు బెలూన్లు – ఒక థాంక్స్

ఓ రోజు మా మనుమరాలిని స్త్రోలర్ లో కూర్చోపెట్టుకుని నేనూ మా ఆవిడా రెండు మైళ్ల దూరంలో వున్న ఫాక్తోరియా  మాల్ కి వెళ్ళాము. (ఇప్పుడు దాని పేరు మార్చారని విన్నాము) త్రోవలో ఒక చోట ‘గరాజ్ సేల్’ అని ఒక చిన్న బోర్డు పెట్టారు.

 అది స్పుటంగా కనిపించడానికి కాబోలు- దానికి గాలిలో ఎగిరే రెండు బెలూన్లు వేలాడతీసారు. వాటిని చూసి మా మనుమరాలు ‘బెలూన్-బెలూన్’ అని అరిచింది. దాని ముచ్చట చూసి కొనిపెడదామన్నా అవి ఎక్కడ దొరుకు తాయో మాకు తెలవదు. తిరిగి వస్తుంటే ఆ బెలూన్లు మళ్ళీ కనిపించాయి. వాటిని చూపిస్తూ మా మనుమరాలు మళ్ళీ ‘బెలూన్-బెలూన్’ అని కేకలు పెట్టింది

. ఈ లోగా ఓ కారు వచ్చి అక్కడ ఆగడం, ఎవరో దిగి ఆ గరాజ్ సేల్ బోర్డుతో పాటు ఆ బెలూన్లని తీసుకుపోవడం జరిగింది. మరో రెండు బ్లాకులు దాటి మేము మా ఇంటికి చేరే సమయంలో మా పక్కగా వున్న సందులోకి ఓ కారు వచ్చి ఆగింది. అందులోనుంచి దిగిన ఓ అమెరికన్ రెండు బెలూన్లు తీసి మా అమ్మాయికి ఇచ్చాడు. అతనేదో ఇంగ్లీష్ లో చెప్పాడు కానీ మాకు ఒక పట్టాన అర్ధం కాలేదు. తరవాత తీరిగ్గా ఆలోచిస్తే తెలిసిందేమిటంటే – మా మనుమరాలు బెలూన్ చూపించి అడగడం అతను గమనించినట్టున్నాడు. అయితే ఈలోగా సిగ్నల్ పడడంతో ముందుకు వెళ్ళిపోయి మళ్ళీ మమ్మల్ని వెతుక్కుంటూ వెనక్కు బెలూన్లు ఇచ్చాడు. ఇలాటి సహృదయతనూ, సంస్కారాన్నీ మెచ్చుకోకుండా వుండగలమా? ఇటువంటి సందర్భాలలో మనోభావాలకు అద్దం పట్టే ఇంగ్లీష్ పదం ఒకటుంది. అదే - ‘థాంక్యూ’

NOTE: All images in this blog are copy righted to their respective owners