ఎవరికెవరు ఈ లోకంలో ఎవరికి ఎరుక?

సరిహద్దుల్లో పోరు భీకరంగా జరుగుతోంది.

మరోపక్క అక్కడికి దాపున వున్న ఆసుపత్రిలో ఓ ముసలాయన చావుబతుకుల్లో కొట్టుమిట్టాడుతున్నాడు. యుద్ధరంగంలో వున్న కొడుకును పదే  పదే  తలచుకుంటున్నాడు. తనకు సేవలు చేస్తున్న నర్సుతో కొడుకు గురించి తాను పడుతున్న ఆరాటాన్ని కేవలం కనుసైగలతో అదేపనిగా వివరిస్తున్నాడు. ఆఖరిఘడియల్లో కన్నకొడుకు ఆఖరి చూపు కోసం ఆ ముసలాయన పడుతున్న బాధను ఆ నర్సు అర్ధంచేసుకోగలిగింది. కానీ ఏమీ చేయలేని పరిస్తితి ఆమెది.

అదే  సమయంలో  ఓ యువకుడు ఆసుపత్రిలో అడుగుపెట్టాడు. మిలిటరీ దుస్తుల్లో వున్న  అతడిని చూడగానే  నర్సుకు ప్రాణం లేచి వచ్చింది. వెంటనే అతడిని వెంటబెట్టుకుని ముసలాయన వద్దకు తీసుకు వెళ్ళి  ‘ఇదిగో మీ నాన్న గారు. కళ్ళల్లో ప్రాణాలుపెట్టుకుని మీకోసం ఎదురుచూస్తున్నారు. ఇక ఎంతో సమయం లేదు. తెల్లారుతుందన్న ఆశ కూడా లేదు.’ అంటూ మిగిలిన రోగులను కనుక్కోవడానికి  హడావిడిగా వెళ్ళిపోయింది. మంచానికి  అతుక్కుపోయినట్టు పడివున్న  ఆ వృద్ధుడి వంక అతడు తేరిపారచూశాడు. ముడతలు పడి బలహీనంగా వున్న చేతిని కదపడానికి  అవసానదశలో అతడు చేస్తున్న విఫల ప్రయత్నాన్ని గమనించాడు.  ఆ యువకుడే చేయిసాచి వృద్ధుడి చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకుని  మృదువుగా ఆప్యాయంగా అదిమాడు. బలిష్టమైన ఆ యువకుడి చేతిలో ఎముకలు,చర్మం  తప్ప ఏమీ లేని వృద్ధుడి చేయి అలాగే  వుండిపోయింది.

కాసేపటి తరువాత అటుగా  వచ్చిన నర్సు అతడిని చూసింది.

‘ఇక ఎవరూ చేయగలిగింది ఏమీ లేదు. మీరు కాసేపు వెళ్ళి విశ్రాంతి తీసుకోండి. తెల్లారిన తరువాత చేయవలసిన తతంగం చాలా వుండవచ్చు’ అంది.

తన చేతిని వొదలడం ఇష్టం లేదన్నట్టు  ప్రశాంతంగా నిదురపోతున్న ఆ ముసలి ప్రాణాన్ని  వొదిలివెళ్లడానికి అతడికి మనస్కరించలేదు.  రాత్రంతా  ఆ యువకుడు రోగిమంచం చెంతన అలాగే కూర్చుండిపోయాడు.  తెలతెలవారుతుండగా వృద్ధుడి ప్రాణం పోయింది.  చలనంలేని  ఆ చేతిని నెమ్మదిగా విడిపించుకుని వెళ్ళి నర్సును కలిసి విషయం చెప్పాడు.  కంటి మీద కునుకు లేకుండా  వృద్ధుడి చెంతనే వుండి, ఆఖరి నిమిషం వరకు స్వాంతన  చేకూర్చిన ఆ యువకుడిని నర్సు మనసారా అభినందించింది. ‘ఇలాటి కొడుకున్న  ఆ వృద్ధుడు ఎంతో అదృష్టవంతుడు’ అని కొనియాడింది. ఆ యువకుడి మోహంలో రంగులు మారాయి.

‘ఆయన  నాకు తండ్రా! అసలాయన్ని చూడడం ఇదే మొదటి సారి’ అన్నాడు. ఆశ్చర్యపోవడం ఈసారి నర్సు వంతయింది. ‘అదేమిటి, రాత్రి  ఆయనతో చెబుతున్నప్పుడే ఈ విషయం నాకెందుకు చెప్పలేదని’ ఎదురు ప్రశ్నించింది.

‘అప్పుడే నాకు విషయం బోధపడింది. ఆయన నా తండ్రి కాదని చూడగానే తెలిసిపోయింది. రాత్రి గడవదని మీరే చెప్పారు. ఆయనేమో నేను తన కొడుకుననుకుంటున్నాడు. కన్నకొడుకు చెంతనే కన్ను మూసానన్న తృప్తి ఆయనకు మిగలాలని  ఏమీ మాట్లాడకుండా వుండిపోయాను. అది సరే ఈ ఆసుపత్రిలో వర్ధన్ సింగ్ అనే పేషెంటు వుండాలి. ఆయన్ని నేను వెంటనే చూడాలి. ఆయన ఒక్కగానొక్క కొడుకు మొన్న శత్రువులతో పోరాడుతూ వీరమరణం చెందాడు. ఈ కబురు చెప్పడానికే నేను ఇక్కడికి వచ్చాను.’

యువకుడి మాటలు వింటూనే నర్సు కళ్ళనీళ్ళ పర్యంతం అయింది.

‘వర్ధన్ సింగా! ఆయన ఎవరో కాదు. కనుమూసేవరకు మీరు కనిపెట్టుకుచూసిన ఆ వృద్ధుడే వర్ధన్ సింగ్’ అంటూ మంచం మీద అచేతనంగా పడివున్న ఆ వృద్ధుడి శవాన్ని చూపించింది. (06-04-2013)   

(చక్కటి ఇంగ్లీష్ కధను పంపిన అజ్ఞాత వ్యక్తులకు – ఇమేజ్ ఓనర్ కు కృతజ్ఞతలతో)