ఒక చమత్కారం గురించి చెప్పుకుందాం!
ఒకడు ఒక మైనర్ బాలికను పాశవికంగా బలాత్కరించి, అనుభవించి, శరీరాన్ని చిత్ర హింసలకు గురిచేసి, సాక్ష్యాలు దొరక్కుండా ఆమెపై కిరోసిన్ పోసి తగులబెట్టి ఆనవాళ్ళు లేకుండా చేసి పారిపోయాడు.
పోలీసులు కష్టపడి రుజువులు సంపాదించి ముద్దాయిని పట్టుకుని న్యాయమూర్తి ముందు హాజరు పరిచారు. బాలిక హత్యోదంతాన్ని టీవీల్లో చూసి రగిలిపోయిన సామాన్య జనం అతడికి మరణశిక్షే సరైన శిక్ష అని గగ్గోలు పెట్టారు. న్యాయమూర్తి కేసు పూర్వాపరాలను పరిశీలించి ముద్దాయికి ఉరి శిక్ష విధించారు. కాకపోతే ఇదంతా తేలడానికి ఏండ్లూ పూండ్లు పట్టింది. మధ్యలో మానవ హక్కుల సంఘాల వాళ్ళు, ఫీజు రాకపోయినా ఆ రాబడికి మించిన పేరు ప్రతిష్టలు సంచలన కేసులు చేసి గడించాలనే న్యాయవాదులు కొందరు రంగప్రవేశం చేసి, కేసును పై కోర్ర్టు, ఆపై కోర్టు దాకా తీసుకువెళ్లి ముద్దాయి నిర్దోషి అని నిరూపించి అతడి విడుదలకు సహకరించారు. కామాంధుడి చేతికి చిక్కి బలయిపోతూ కాపాడండి కాపాడండి అని ఆ బాలిక చేసిన రోదనలకు ఏళ్ళ తర్వాత లభించిన న్యాయం అది.
మరొకడు అలాగే ఓ మైనర్ బాలికను రాక్షసంగా మానభంగం చేసి అమానుషంగా హత్య చేసి శరీరాన్ని తగులబెట్టి సాక్ష్యాలు దొరకకుండా జాగ్రత్తపడి పారిపోయాడు. రంగప్రవేశం చేసిన పోలీసులు, ముద్దాయిని పట్టుకుని, ఈసారి తమదైన శైలిలో అతడ్ని ఎన్కౌంటర్ చేసి చంపేశారు. ప్రజలు ఆ పోలీసులకు బ్రహ్మరథం పట్టారు. కోర్టులు తప్పుపట్టాయి. ఆ పని మీది కాదు అన్నాయి.
న్యాయస్థానాలు మన రాజ్యాంగ వ్యవస్థలో ఓ భాగం. అలాగే పోలీసులు మరో వ్యవస్థలో మరో భాగం.
కోర్టులు ఉరిశిక్షలు విధించగలవు. పోలీసులు అలా చేయలేరు.
చమత్కారం కాక దీన్ని యేమని అంటాం!
(22-05-2022)
కామెంట్లు లేవు:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి