(PUBLISHED IN 'SURYA' TELUGU DAILY ON 10-09-2015, THURSDAY)
దేశంలో రైతుల ఆత్మహత్యల విషయంలో రెండు తెలుగు
రాష్ట్రాలు ఒకదానితో మరొకటి పోటీ పడుతూ అగ్రస్థానానికి ఎగబాకుతున్నాయనో,
చేరుకున్నాయనో ఓ వార్త చదివిన గుర్తు.
నిజానికి ఇదేమీ భుజాలు ఎగరేసి గర్వంగా చెప్పుకునే విషయం కాదు. పైపెచ్చు
సిగ్గుపడాల్సిన సంగతి.
ఈ మధ్య పత్రికల్లో మరో వార్త వచ్చింది.
ఆంధ్రప్రదేశ్, తెలంగాణా రాష్ట్రాలకు కర్ణాటక, మహారాష్ట్ర
సరిహద్దుల్లో రెండు తెలుగు రాష్ట్రాల రైతులు నారుమళ్ళు వేసుకోవడానికి కూడా సాగునీరు
లేక అల్లాడిపోతుంటే మరోపక్క ఆ సరిహద్దులకు అవతలవైపు వున్న ఆ రెండు రాష్ట్రాల
పొలాలు పచ్చని పైర్లతో కళకళలాడుతున్నాయని. కృష్ణా గోదావరి నదీ జలాలు సముద్రంలో
కలవడానికి ముందు ఆ నదులు ప్రవహించేది ఈ రెండు తెలుగు రాష్ట్రాల్లోనే. ఆ కారణంతో
చాలా సంవత్సరాలపాటు ఎగువన వున్న రాష్ట్రాలు నీటి ప్రాజెక్టులు కట్టుకునేటప్పుడు
ఆంద్రప్రదేశ్ సేద్యపు నీటి అవసరాలను గమనంలోకి తీసుకోవాల్సిన పరిస్థితి వుండేది. ఇప్పుడా వెసులుబాటు లేదు. మహారాష్ట్ర, కర్ణాటక
ప్రభుత్వాలు ముందు చూపుతో ఆ రెండు నదుల మీద అనేక ప్రాజెక్టుల నిర్మాణాన్ని
పూర్తిచేసుకోవడంతో రెండు తెలుగు రాష్ట్రాలకు, ప్రత్యేకించి
తెలుగు రైతులకు ఒక ఇబ్బందికరమైన పరిస్థితి
తలెత్తింది.
మహారాష్ట్ర ప్రభుత్వం ఈ సమస్యకు ఒక కొత్త
పరిష్కారం దిశగా ఆలోచిస్తోంది. ఎవరయినా వ్యక్తులు ఆత్మహత్య చేసుకోవాలనే
పరిస్థితుల్లోకి నెట్టబడినప్పుడు, కొద్దిరోజులపాటు అసలు ఆత్మహత్య చేసుకోవాలా వద్దా
అనే మీమాంసలో కొట్టుమిట్టాడుతుంటారు. సరిగ్గా ఆ దశను గుర్తించి వారికి సరయిన
తీరులో నచ్చచెప్పగలిగితే వారు ఆ తీవ్రమైన చర్యకు పూనుకోకుండా నిరోధించవచ్చని మానసిక వైద్య నిపుణులు చెబుతుంటారు. ఈ సూత్రం
ఆధారంగా ఆ ప్రభుత్వం ఒక పైలట్ పధకానికి అంకురార్పణ చేసింది. ప్రస్తుతం అందుబాటులో
వున్న ఆశా వర్కర్లను, వారికి తోడుగా కొందరు కౌన్సిలర్లను కాంట్రాక్టు
పద్దతిపై వినియోగించి రైతులకు సరయిన సమయంలో తగు సూచనలు, సలహాలు
ఇవ్వడం ద్వారా వారిని ఆత్మహత్యా ప్రయత్నం నుంచి వెనక్కు మళ్ళించాలనేది ఈ పధకం
ఉద్దేశ్యం. తద్వారా ఆత్మహత్యల సంఖ్యను గణనీయంగా తగ్గించాలన్నది అక్కడి ప్రభుత్వ సంకల్పం. ఇందుకోసం ఆర్ధిక
ఇబ్బందుల్లో వున్న రైతుల జాబితాను కూడా సిద్ధం చేసింది. సరే! ఇదొక పద్దతి. ఇది పైలట్ ప్రాజెక్టు
కాబట్టి ఫలితాలు తెలియడానికి కొంత సమయం పడుతుంది.
కానీ రైతులను ఆత్మహత్య చేసుకోవాలనే దిశగా వారిని ప్రోద్బలపరుస్తున్న
సమస్యల సంగతేమిటి? వాటికి
పరిష్కారం ఏమిటి?
ఒక మనిషిని ఆత్మహత్య దిశగా నెట్టడం తేలిక
కావొచ్చేమో కానీ నిజానికి ఆత్మహత్య చేసుకోవడం అంత సులభం కాదు. పిరికితనంతో
ఆత్మహత్యలు చేసుకోవద్దని ఉద్భోదిస్తూ వుంటారు కానీ అలా సొంత స్వయంగా తీసుకోవడానికి
ఎంతో ధైర్యం కావాలి. ఒక మనిషిని హత్య చేయడానికి తాత్కాలిక భావోద్రేకం కూడా కారణం
కావచ్చు కానీ రైతు ఆత్మహత్య చేసుకోవడానికి అనేక కారణాలు దోహదం చేస్తాయి. వీటిల్లో
ప్రధానమైనది స్వాభిమానం. వూళ్ళో వడ్డీ వ్యాపరులనుంచో, లేదా బ్యాంకుల
నుంచో తీసుకున్న ఋణం సకాలంలో ఎలా చెల్లించాలి, చెల్లించకపోతే
వూళ్ళో మొహం చెల్లని పరిస్థితిని తట్టుకోవడం ఎల్లా అనే సగటు రైతు మధన
పడిపోతుంటాడు. ఋణం తీరిపోతే అలాటి వారికి ప్రాణం లేచివచ్చినట్టుగా వుంటుంది.
ఇక వారికి తెలిసిన విద్య ఒక్కటే. పండినా పండకపోయినా
పంటలు పండించడం. సకాలంలో వానలు కురవక సేద్యపు నీళ్ళు లేక వేసిన
పైర్లు తమ కళ్ళ ముందే ఎండిపోతుంటే, వాళ్ళ కళ్ళలో నీళ్ళు మాత్రం ఎండిపోవు. వారి కష్టాలకు సజీవ
సాక్ష్యాలుగా సతతం కళ్ళల్లో వూరుతూనే వుంటాయి. ఒకవేళ సరయిన సమయంలో నాలుగు మంచి
వానలు పడ్డప్పటికీ వారి కష్టాలు తీరిపోవు. నాణ్యమైన విత్తనం దొరక్కపోతే, భూమిలో
విత్తిన గింజ మొలవదు. ఒకవేళ మంచి విత్తనాలు దొరికి చేను పచ్చపడ్డా అదునుకు ఎరువులు
దొరకవు. ఒకవేళ అదృష్టం బాగుండి అవి దొరికి చేలో పంట ఏపుగా పెరిగినా కాలం కలిసి
రాకపోతే అకాల వర్షాలతో పొట్టకొచ్చిన పైరు కృష్ణార్పణం. ఒకవేళ ఆ సమస్యలు కూడా
లేకుండా పంట ఇంటికి చేరినా అమ్మబోతే అడివి
సామెత మాదిరిగా గిట్టుబాటు ధర కలికానికి కూడా దొరకదు. చేబదుళ్లు తీర్చడం కోసం
ఏదో ధరకు అమ్మినా అప్పులు పూర్తిగా
తీరే అవకాశం వుండదు. ఒకవేళ అలాటి శుభతరుణం
వాళ్ళ జీవితాల్లో ప్రవేశించినా వచ్చే ఏడు
ఇదే తంతు మళ్ళీ మొదలు.
రైతులందరూ ఇలాగే ఈ విష చక్రబంధంలో వున్నారా అంటే
పూర్తిగా ఔనని చెప్పలేము. కొందరు ఇటువంటి కష్టాలను తేలిగ్గా తట్టుకోగలిగిన
స్థితిలో వున్న స్థితిపరులు అయివుండవచ్చు. అధిక సంఖ్యాకులు మాత్రం ఈ నిత్య బాధలు
పడుతూనే వున్నారు. పంట పండినా ఎండినా తమ
ఖర్మం అనుకుంటూ బతుకుబండి లాగించేవారే ఎక్కువ. కొందరు మాత్రం ఎదురీతలో అలిసిపోయి
బతుక్కు ముగింపు వాక్యం పలకాలనే నిస్పృహలోకిజారిపోతుంటారు. మనం నిత్యం పత్రికల్లో
చదివే దురదృష్టకర సంఘటనలు ఇటువంటి వారిగురించే.
రైతులు ఆత్మహత్యలు అనే అంశం ప్రస్తుతం రాజకీయాల్లో
ఒక ఆయుధంగా మారింది. ప్రతిపక్షంలో వున్నప్పుడు ఆయుధంగా పనిచేసిన ఇదే అంశం అధికార
పీఠం ఎక్కగానే ఆత్మరక్షణ లోకి నెట్టివేస్తుంది.
నిజానికి రైతులకు అది చేస్తున్నాం, ఇది
చేస్తున్నాం లేదా అది చేస్తాం, ఇది చేస్తాం అనడం వారిని చిన్నబుచ్చటమే. నిజానికి
వాళ్ళే, తాము తిన్నా తినకపోయినా సమాజానికి ఇంత భిక్ష పెడుతున్నారు. వారికి ఎవరూ
ఏమీ చేయనక్కరలేదు. ప్రభుత్వాలు కొన్ని పనులు చిత్తశుద్ధితో చేస్తే చాలు.
సమయానికి నాణ్యమైన విత్తనాలు వారి ఇంటి వద్దనే
అందించండి. ఎరువులు సకాలంలో సరఫరా చేయండి. సరయిన వానలు సకాలంలో కురవక పొతే
ప్రత్యమ్న్నాయలు ప్రత్యామ్న్నాయాలు సూచించండి. అధిక వర్షాలు పడి పంటలు నష్టపోతే
ఇబ్బందులు పెట్టని భీమా వ్యవస్థని అమల్లో పెట్టండి. పండిన పంట వారిచేతుల్లో నుండి
వెళ్లి పోయిన తరువాత ఆమధ్య దళారులు ధరలను పెంచే విష సంస్కృతికి అడ్డుకట్ట వేయండి.
వాళ్ళు పండించిన పైర్లకు ధరలను వాళ్ళే నిర్ణయించుకునే వెసులుబాటు కల్పించండి.
ఆర్ధిక ఇబ్బందుల్లో చిక్కుకుపోయి ఆత్మహత్యలు
చేసుకునే రైతుల కుటుంబాలకు ఆర్ధికంగా ఊతం ఇవ్వండి. ప్రచారం కోసం కాకుండా
చిత్తశుద్ధితో ఈ సాయం అందిస్తే వారి ఆత్మ గౌరవం దెబ్బతినకుండా వుంటుంది. ఈ ఉపశమన
సాయాలకు తోడు, శాశ్వితంగా వారి సమస్యలను పరిష్కరించే
కార్యాచరణకు నడుం కట్టండి. సాయం అందించండి కానీ ఎల్లకాలం వారు ప్రభుత్వ
దయాదాక్షిణ్యాలకోసం ఎదురు చూసే దుస్థితిలోకి నెట్టకండి. అన్నింటికీ మించి
నలుగురికి అన్నం పెట్టే రైతుల్ని ఓటు బ్యాంకుగా మలచుకునే దుష్ట సాంప్రదాయానికి
దూరంగా జరగండి.
రైతుకు అవసరమైనవి మీరు చేస్తే మీకు అవసరమైనవి
రైతు తానే చేస్తాడు.
రైతును రక్షిస్తే ఆ రైతే మిమ్మల్ని రక్షిస్తాడు.
రచయిత ఈ మెయిల్: bhandarusr@gmail.com,
మొబైల్: 98491 30595
NOTE: Courtesy Image Owner
8 కామెంట్లు:
రైతుల ఆత్మహత్యలలో తెలంగాణా సీమాంధ్ర రాష్ట్రాలు పోటీ పడుతున్నాయని అనుకోవడం శుద్ధ పొరపాటు. నిజానికి ఈ దుర్భర విషయంలో మహారాష్ట్ర అన్నిటి కంటే ముందంజలో ఉండగా, కర్నాటక కూడా తెలంగాణతో సమానంగానే ఉంది. ఒకవేళ కొందరు "తెలుగు మేధావులు" కోరుకునట్టు మహారాష్ట్ర కర్నాటక రాష్ట్రాలు గడచిన దశాబ్దాలలో ప్రాజెక్టులు కట్టకుండా ఉండి ఉంటె వారి పరిస్తితి ఇంకా ఘోరంగా ఉండేది.
ఆత్మహత్యలు పెరగడానికి ఒక ముఖ్య కారణం డెల్టాకు మాత్రమె ప్రాధాన్యత ఇవ్వడం & నీటిని నికర అదన జలాలు అంటూ బేధాలు సృష్టించడం. దేశానికే ధాన్యాగారాలు & ఆహార భద్రత అనేవి కేవలం కుంటిసాకులు.
ఆరుతడి పంటల (irrigated dry crops) బదులు వరి & నగదు (cash crops) పంటలకు ప్రోత్సాహాలు ఇవ్వడం మరిన్ని కారణాలు. చౌక బియ్యం పధకం రద్దు చేసి అలాంటి ప్రోత్సాహాన్ని అత్యంత పౌష్టికము & నీటి పొదుపు పంటలయిన జొన్న, రాగులు & పల్లీలకు ఇస్తే బాగుంటుంది. ధనిక "రైతుల" అంగ ధన బలాల మీద ఆధార పడ్డ పార్టీలు ఈ సాహసం చేయగలవా?
భూసంస్కరణలు విఫలం అవ్వడం మూలాన సన్నకారు & కౌలు రైతుల సంఖ్య పెరిగింది. దీన్ని సరిదిద్దాలంటే విప్లవం కావాల్సిందే.
@Jai
"ఆత్మహత్యలు పెరగడానికి ఒక ముఖ్య కారణం డెల్టాకు మాత్రమె ప్రాధాన్యత ఇవ్వడం & నీటిని నికర అదన జలాలు అంటూ బేధాలు సృష్టించడం. దేశానికే ధాన్యాగారాలు & ఆహార భద్రత అనేవి కేవలం కుంటిసాకులు."
How many TMC's released this year from June to Delta?
@అజ్ఞాత:
"How many TMC's released this year from June to Delta?"
I am not sure if you are aware but water is *always* accounted on June-May basis.
Another point you may or may not know is "dependability". KWDT-I (Bachawat) uses 75% dependability as the criterion. Your question focusing on one year is therefore totally irrelevant.
KWDT-II (Brijesh Kumar) includes an analysis based on extensive study of CWC water books for 36 water years. KDS received more than 181.2 TMC (its so called "allocation") in 33 years (~ 92% success rate). The lowest it received even in the lean years was 83.6 TMC.
Do you want to guess the status of K-8 (Tungabhadra) & K-9 (Vedavathi serving only Kurnool & Anantapur districts) sub-basins in the same period?
@jai,
We should need to work on the solution , not on the problem.
1. Dummugudem to Sagar,
2. Dummugudem to siddeswaram covering entire telangana diagonally.
3. Siddeswaram/sunkesula to Rayalaseema with 1Lakh qsecs canals to cover the entire Rayalaseema would solve the problems.
Telangana should work with AP to redirect 1000tmc which are available from dummugudem. instead they are fighting for 30-60 TMC un-reliable water from srisailam.
Blame game is not the solution, Solution is to dig where water is there. If TS can spend 1L core on irrigation they should start from Dummugudem.
@అజ్ఞాత:
You choose not to respond to my clarification or answer my question. I can't force you to do so.
I agree we have to work towards a solution. This is not possible unless we define the "problem statement". In other words, what are we trying to solve?
Let me now come to your "Godavari water diversion approach". The much touted 2,500 TMC "wasted waters" is a myth. According to the calculations of the then state government, former state of Andhra Pradesh (FSAP) is "allotted" 1,480 TMC of water under the various GWDT agreements. Out of these 655 TMC was being utilized thus leaving 825 TMC available for further beneficial exploitation.
Taking away Polavaram (300) & Pranhita (160), we are left with 365 TMC. Improving SRSP to original planned levels will require ~ 100 TMC. Tanks rejuvenation in the Godavari basin will further reduce availability by ~ 150 TMC. Ultimate reminder: 115 TMC.
Out of the Polavaram trans-basin diversion of 80 TMC, FSAP gets only 45. While both Telangana & Andhra assert full right to the entire 45 TMC, let us assume for the moment Telangana share @ 25 TMC. Extending the same approach to the above 115 TMC, the grand total will be Telangana: 60, Andhra (actually Seema): 50, MAH+KAR: 85
Even this assumes the projects proposed actually take off crossing all hurdles and could take years if not decades.
Even if (when) the above happens, Seema's requirement of 150 TMC (towards GNSS, HNSS, Veligonda & TGS) will not be met.
Why are we going through this elaborate high risk low return rigmarole? The answer is obvious.
@Jai, Why Hyderabad will not accept sec 8 ? because nobody want to leave their existing right.
Similarly Delta people dont want to leave their right/preference in water allocation which they are getting for 150yrs.
Problem is We need water for Rayalasema and Telangana. Solution is to redirect water from godavari. Solution is not that we stop water to Delta.
I dont know the Studies by previous govt. But If for 100days in year there will be water flow of 1Lakh+qsecs from Rajahmundry/dhavaleswaram. (atleast 60% of years). I had my 4yr education in rajahmundry. And i have seen 2yrs water flowing at 5Lakh qsecs for 100days out of 4yrs.
Even if we get water 1 in 2 years its a great asset to redirect water from there. We should work on projects from godavari to krishna.
Last year TS showed their intelligence in releasing carry over water to sea and this year we did not have first crop. I am not blaming anybody but if both TS&AP are losing with an action then there is no point in doing such thing.
Fighting with AP will not get anything to TS. AP & TS can make a good deal with Godavari-Krishna and both can flourish.
Also out of 45TMC TS will get 299/811 share not 25TMC. Out of them, TS is taking water from Manjira water from godavari basin to Hyd & its industries in Krishna basin. That will be balanced.
AP is not thinking in that direction. They need to calculate that Manjira to hyd water too when it comes for sharing.
@అజ్ఞాత1:
Delta's claim is based on the theory of "first in time, first in right" that is not valid in India. Another myth perpetrated by the delta folks is that Bachawat allocated water on a project wise basis: a white faced lie exposed several times.
Telangana will get its rightful share one way or the other (fighting, tribunal or negotiations). The main problem is for Rayalaseema who will continue to be at the receiving end of delta-centric water regime.
I am not concerned with delta per se. I am only opposed to an approach of "delta first, rest if water permits".
Your claim that Godavari will generate surplus for 60 years is not only not legally valid but myopic. This mindset is the main reason for the current crisis in Krishna basin.
@అజ్ఞాత2:
Both Telangana & Seemandhra claim the entire 45 TMC for their state. The exact share will be decided as per applicable due process.
Manjira waters to Hyderabad is a part of the GWDT agreements. These do not have any "compensation plan" for co-riparian states (unlike G-10 projects like Polavaram). As a successor of FSAP, Seemandhra can't partially repudiate this agreement.
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి