అయాం ఎ బిగ్ జీరో (176) – భండారు శ్రీనివాసరావు

 క్వాలిటీ ఒకటే ధరలే వేరు

సియాటిల్ లో ఒకరోజు మధ్యాన్నం భోజనాలు అయ్యాక, ఓటీటీ లో ఓ అర్థం కాని సినిమా చూసిన తర్వాత బయటకి పోదాం అన్నారు. కారు డిక్కీలో చాలా సామాను సదిరారు.

అది చూసి, ఇంటికి తిరిగి వచ్చేసరికి పొద్దు పోతుందేమో అనుకున్నా. పైగా శుక్రవారం సాయంత్రం కూడా.

నేరుగా ఒక చోటికి వెళ్ళాము. ఏదో గోడౌన్ మాదిరిగా వుంది. అక్కడ వరుసగా కార్లు ఆగి ఉన్నాయి. వాటి నుంచి ఏవేవో సామాన్లు దింపుతున్నారు.

మా వంతు వచ్చింది. ఇంటి నుంచి తెచ్చిన సామాగ్రి, అంటే అంతగా వాడని, లేదా కొని అసలు ఎప్పుడూ వాడని షూస్, కోట్లు, దుస్తులు, పిల్లల బొమ్మలు, డెకొరేటివ్ గాజు వస్తువులు ఇలా ఎన్నో రకాలు అక్కడ దింపారు. అవన్నీ ఛారిటీ కోసం డొనేట్ చేస్తున్న సామాను అని నాకు అప్పటికి తెలియదు.

తరవాత ఆ గోడౌన్ ని ఆనుకుని పక్కనే వున్న GOOD WILL మాల్ లోకి వెళ్ళాము. అక్కడ లేని వస్తువు అంటూ లేదు. అవన్నీ నగర పౌరులు తమకు అట్టే ఉపయోగపడని, అవసరంలో వున్నవారికి ఇవ్వడానికి వీలుగా డొనేట్ చేసినవి. గుడ్ విల్ కంపెనీ వాటిని శుభ్రం చేసి, కొత్త వాటికి ఏమాత్రం తీసిపోకుండా వున్న క్వాలిటీతో, అవసరం వున్నవారికి అతి తక్కువ ధరకి విక్రయిస్తారు. ఆర్థికంగా వెనుకబడిన వారికోసం ఈ ఏర్పాటు. కంపెనీకి వచ్చిన ఆదాయాన్ని ఛారిటీకి ఇస్తారు. చాలా చౌకగా దొరికే ఈ షాపులో కొనుగోళ్లు చేయడానికి విరగబడతారని అనుకున్నా కానీ నా అభిప్రాయం తప్పయింది.

బయటకు వస్తున్నప్పుడు మా వాడు ఒక మాట చెప్పాడు, ఇన్నేళ్లుగా ఇక్కడ వుంటున్నా కూడా ఈ మాల్ లోకి అడుగు పెట్టడం ఇదే మొదటిసారి అనీ, మీరు రాసుకోవడానికి ఏదైనా మ్యాటర్ దొరుకుతుంది అనే ఉద్దేశ్యంతో తీసుకు వచ్చాను అని.

తరువాత మార్షల్స్ అనే ఓ పెద్ద దుకాణానికి వెళ్ళాము. సైజులో కానీ, వస్తువుల లభ్యతలో కానీ, నాణ్యతలో కానీ, సిబ్బంది వ్యవహార శైలిలో కానీ రెండు మాల్స్ లో ఎలాంటి తేడా కనపడలేదు, ఒక్క ధరవరల విషయంలో తప్పిస్తే. అవే వస్తువులు. కానీ ధరల్లో హస్తిమశకాంతరం తేడా. (నిజానికి ఈ పదప్రయోగంలో తేడా అనే పదం అక్కరలేదు. హస్తిమశకాంతరం చాలు. కానీ తేడా అని రాయకపోతే కొందరికి తేడా కొడుతుంది. కొన్ని పదాలు కాలక్రమంలో అలా అలవాటు అయ్యాయి)

నలభయ్ ఏళ్ళ క్రితం మేము మాస్కో వెళ్ళినప్పుడు రేడియో మాస్కో వాళ్ళే ఇల్లు, ఇంటికి కావాల్సిన సామాను అన్నీ సమకూర్చారు. కొంత కాలం గడిచిన తర్వాత ఎంత కాలం ఈ పాత సామాను అనుకుని ముందు ఒక ఫ్రిజ్ కొన్నాము. మాస్కో వెళ్ళేవరకు మాకు ఫ్రిజ్ లేదు. అక్కడ ప్రతీదీ కారు చవకే కాబట్టి అలా వెళ్లి ఇలా కొనేసాము. కొన్న తర్వాత పాత ఫ్రిజ్ ఏం చేయాలనే మీమాంస ఎదురయింది. మాస్కో రేడియో వాళ్ళు రిటర్న్ చేయక్కర లేదన్నారు. ఆ అపార్ట్ మెంట్లో ఏదైనా సమస్యలు ఎదురయితే వచ్చి బాగు చేయడానికి ఒక మనిషి వున్నాడు. అతడిని పిలిచి ఫ్రిజ్ తీసుకోమని అంటే అతడు మమ్మల్ని ఎగాదిగా చూసి, డస్ట్ బిన్ లో పడేయమని సలహా ఇచ్చి వెళ్ళిపోయాడు.

ఎంత ఖరీదు అయిన వస్తువు అయినా కూడా ఉచితంగా ఇస్తే ఎవరూ తీసుకోరని అర్థం అయింది.

తోకటపా:

అమెరికా అనేది అగ్ర దేశమే కాదు వింతలు విడ్డూరాల గడ్డ అనిపిస్తుంది కొన్ని కొన్ని వింటుంటే. విన్నవాటిలో నిజమెంతో కానీ, నిజమా అనిపించక మానదు. బాల్య కౌమార యవ్వన వృద్ధాప్య అవస్థల మాదిరిగా ఇక్కడ మనిషి జీవితంలో ప్రతి దశకు కొన్ని వయసు నిబంధనలు. అన్ని రాష్ట్రాలలో వీటి తీరు ఒక్కతీరుగా వుండక పోవడం మరో విడ్డూరం. దేనికి దానికి నిబంధనలు ప్రత్యేకం. అమెరికా అధ్యక్ష ఎన్నికల్లో ఓటు వేయడానికి కనీస వయసు 21. డ్రైవింగ్ లైసెన్స్ కు 18. కొన్ని చోట్ల 16 ఏళ్లు సరిపోతాయిట. ఇక్కడ కారు లేకపోయినా, కారు నడపలేకపోయినా జీవితం క్లిష్టతరం అవుతుంది కాబట్టి ఈ వెసులుబాటు అంటారు. అయితే 18 ఏళ్లకు డ్రైవింగ్ లైసెన్స్ ఇస్తారు కానీ 21 ఏళ్లు వచ్చేవరకు అర్ధరాత్రిళ్ళు కారు నడపకూడదు. ఒకవేళ అలా నడిపి ఆక్సిడెంట్ చేస్తే నేరమే కాకుండా వెహికిల్ ఇన్స్యూరెన్స్ క్లెయిమ్ చేయలేరు.

మాకు తెలిసిన వాళ్ళ పిల్లలు రాత్రి పదకొండున్నరకు ఎక్కడో డిన్నర్ చేసి ఇంటికి తిరిగి వెడుతున్నారు. వాళ్లకు డ్రైవింగ్ కొత్త కాదు. అన్ని రకాల కార్లు నడపడంలో ప్రావీణ్యం వుంది. లైసెన్సులు కూడా వున్నాయి. కాకపోతే ఎవరికీ 21 నిండలేదు.

మరో పది నిమిషాల్లో ఇల్లు చేరుతారు అనే సమయంలో, అడవి మార్గం కావడం వల్ల రోడ్డు మీద అడ్డంగా వచ్చిన ఓ జంతువును తప్పించబోయే ప్రయత్నంలో కారు అదుపు తప్పి రోడ్డు పక్కన గోతిలోకి జారిపోయి తలకిందులైంది. కార్లో వున్న ముగ్గురు సీటు బెల్టులు పెట్టుకోవడం వల్ల ఎవరికీ ఏమీ కాలేదు. అడవి కావడం వల్ల మొబైల్ సిగ్నల్స్ లేవు. కాకపోతే, ప్రమాదం ఇంపాక్ట్ కు ఎయిర్ బ్యాగ్ బెలూన్లు తెరుచుకున్నాయి. అలా తెరుచుకోవడంతో ఆటోమేటిక్ గా ప్రమాదం ఎక్కడ జరిగింది అనే సమాచారం క్షణాల్లో పోలీసులకు అందింది. కొత్తగా మార్కెట్ లోకి వస్తున్న కార్లలో ఇలాంటి సాంకేతిక సదుపాయం వుందట. దాంతో ప్రమాదంతో పాటు లోకేషన్ కూడా తెలుసుకున్న పోలీసులు వెంటనే అక్కడకు చేరుకోగలిగారు. ఎవరికీ ఎలాంటి గాయాలు తగలనందున, మరో పోలీసు వాహనాన్ని నిమిషాల్లో పిలిపించి ఆ ముగ్గుర్నీ ఇంటికి క్షేమంగా చేర్చి జాగ్రత్తలు చెప్పి వెళ్లిపోవడంతో కధ సుఖాంతం అయింది.

ఇదిగో ఇక్కడే ముందు చెప్పిన అంకెలు వాళ్లకు అక్కరకు వచ్చాయి.

డ్రైవ్ చేస్తున్న పిల్లవాడికి 18 ఏళ్లు. కానీ 21 నిండలేదు. కాబట్టి అర్ధరాత్రి 12 తర్వాత కారు నడపకూడదు. అయితే ఆక్సిడెంట్ జరిగిన టైం 11.40. ఇరవై నిమిషాలు ముందే జరిగింది కాబట్టి కేసు అవసరం రాలేదు . అదొక అదృష్టం. లైసెన్స్ రద్దు అయితే అమెరికాలో బతుకు దుర్భరం.

ఇక కారు ఇన్స్యూరెన్స్.

కారులో ఎయిర్ బ్యాగ్స్ తెరుచుకున్నాయి కాబట్టి, వాటిని రిపేర్ చేయడం అసాధ్యంగా భావించిన, బీమా కంపెనీ వారు కొత్త కారు కొనుక్కోవడానికి గాను, అందుకయ్యే పూర్తి మొత్తాన్ని పరిహారంగా ఇవ్వడానికి ఒప్పుకున్నారు. మూడు వారాలలోపే కొత్త వాహనాన్ని, తమకు ఇష్టం వచ్చిన మోడల్ ది, కాణీ అదనపు ఖర్చు లేకుండా కొనుక్కున్నారు.

జరిగింది ప్రమాదమే అయినా, రూల్స్ అన్నీ కలిసి రావడం వల్ల పెద్ద ప్రమాదం తప్పింది.

ఇలాంటిదే మన దగ్గర జరిగితే పరిణామాలు ఎలా వుంటాయో ఊహించడం కష్టమేమీ కాదు. పోలీసులనుంచి, బీమా కంపెనీల నుంచి ఎదురయ్యే ప్రశ్నలు, కష్టాలు ఇన్నీ అన్నీ కాదు అనేది అందరికీ తెలిసిన విషయమే.

ఇక్కడే ఒక విషయం చెప్పదలచుకున్నాను.

మాన్యులకు, సామాన్యులకు చట్టాలు ఒకే విధంగా అమలు జరిగితే,

మన దేశంలోనే కాదు, ఏ దేశంలో కూడా పౌరులు ప్రభుత్వాలు విధించే నియమ నిబంధనలకు వ్యతిరేకంగా ప్రవర్తించరు. ఉద్యమించరు.

కాకపొతే, అవి అమలు చేసే/ జరిగే తీరు పట్లే వారి కినుక.

కింది ఫోటోలు:

మొదటి రెండు GOOD WILL MALL

చివరి రెండు

MARSHAL'S MALL

(ఇంకావుంది)

All reactions:

88

1

Like

Comment

Share

Facebook