పెళ్ళొద్దు! పెళ్ళాం కావాలి!! – భండారు శ్రీనివాసరావు

(Published in ANDHRAPRABHA on 18-12-2022, SUNDAY) 

‘మీ పెళ్ళయి యాభయ్ ఏళ్ళు. అంటే డైమండ్ జూబిలీ. కానీ మీరు పెళ్లి చేసుకోలేదు అంటుంటారు. ఏమిటి సంగతి?’

‘పెళ్లి జరిగిన మాట నిజం. పెళ్లి చేసుకోని మాట కూడా నిజమే’

ఇదేం మతలబు అంటారా! యాభయ్ ఏళ్ళు వెనక్కివెళ్ళాలి!  

1971 డిసెంబరు 15 వ తేదీ   రాత్రి  మద్రాసు నుంచి అంబాసిడర్ కారులో తిరుపతి ప్రయాణం. దారి పొడుగునా భోరున వాన. అట్లా ఇట్లా కాదు, ఉరుములు, మెరుపులు,  పిడుగులు. మధ్యమధ్యలో ఆగుతూ, 16 వ తేదీ  తెల్లారేలోపునే తిరుమల కొండపైకి  చేరాము.  ఎస్వీ కాటేజీలో పైన గదులు తీసుకున్నాము. పురోహితుడు ఎలా దొరికాడో తెలవదు.  మా ఆవిడ పిన్ని వసుంధర కొన్న నీలం రంగు ఫారెన్ నైలెక్స్ చీరె ఆ రోజు  పెళ్లి చీరె. నేను ధోవతి కట్టుకున్నానో, ప్యాంటు షర్టుతో పెళ్లి చేసుకున్నానో గుర్తు రావడం లేదు. ఎందుకంటే సందర్భం, సన్నివేశం అలాంటివి.  తొమ్మిదీ పది గంటల  నడుమ పెళ్లి జరిగిపోయింది. వెంటనే వెళ్లి,  బాలాజీ దర్శనం చేసుకున్నాము. ఇప్పట్లోలా క్యూ లైన్లు లేవు. కొండ దిగి వచ్చి భోజనం చేసి, వచ్చిన కారులోనే మళ్ళీ మద్రాసు వెళ్ళాము. మా ఆవిడ స్నేహితులు  టీ నగర్ హోటల్లో విందు ఇచ్చారు. అటునుంచి మా మామగారి వద్దకు వెళ్లాం. కూతుర్ని చూసి కళ్ళ నీళ్ళు పెట్టుకున్నాడు. కొడుకయినా, కూతురయినా  ఒకే సంతానం.  “నీకు ఏం తక్కువ చేస్తానని అనుకుని ఇలా వెళ్లి  పెళ్లి చేసుకున్నావ’ని ఆ తండ్రి, మా ఆవిడను అడిగారు. కన్నీళ్ళే జవాబు.

రిజర్వేషన్ల గొడవ లేని రోజులు. అంచేత  16 వ తేదీ రాత్రి రైల్లో బయలుదేరి మర్నాడు ఉదయం బెజవాడ చేరుకున్నాము.  మా పెద్దన్నయ్య ఇంటికి వెళ్ళాము. మా అమ్మగారు కూడా అక్కడే వుంది. మమ్మల్ని  చూసి కళ్ళ నీళ్ళు పెట్టుకుంది. కాళ్ళకు దణ్ణం పెట్టగానే దగ్గరకు తీసుకుని మనసారా ఆశీర్వదించింది.

అట్టహాసంగా చేసుకునే పెళ్ళిళ్ళు చూసి చూసి, మొహం మొత్తి,  పెళ్ళొద్దు! పెళ్ళాం కావాలి! అనే నా మొండి పట్టుదల ఫలితం మా ఈ  పెళ్లి. ఇరువైపుల పెద్దల చేత కళ్ళనీళ్ళు పెట్టించింది కూడా, బహుశా అదే ఆఖరిసారి  కావచ్చు.

మా పెళ్ళికి పెద్దల ఆమోదం లభించింది అన్న సంతోషంలో నేను పనిచేస్తున్న ఆంద్రజ్యోతి ఆఫీసుకు వెళ్లి ఎడిటర్ నార్ల వెంకటేశ్వరరావు గారిని కలుసుకుని మా పెళ్లి వృత్తాంతం తెలియచేశాము. ఆయన మా ఇద్దర్నీ మెచ్చుకోలుగా చూస్తూ, ‘రోజూ ఎన్నో ఆదర్శాలు వల్లె వేస్తుంటాము.  నువ్వు చేసి చూపించావు. వెళ్ళండి. హాయిగా కాపురం చేసుకోండి. మళ్ళీ వచ్చి ఉద్యోగంలో చేరుతున్నాను, అని చెప్పేవరకు నీకు సెలవు ఇస్తున్నాను. ఇదే మీకు నా పెళ్లి కానుక’ అన్నారాయన.

ఇంతకీ మాది ప్రేమ వివాహమా!  రాక్షస వివాహమా! గాంధర్వ వివాహమా! ఏదైతేనేం! ఆనాడు అంత కఠినంగా వ్యవహరించకుండా వుండి వుంటే  బాగుండేది అని ఆ తర్వాత  చాలా సార్లు అనిపించింది. ఏం లాభం. గతజల సేతుబంధనం.

మా పెళ్లి రోజుకు నేటితో యాభయ్ ఏళ్ళు నిండాయి.  గోల్డెన్ జూబిలీ అంటారేమో! అదేమిటో చిత్రం.  మా ఆవిడకు బంగారం మీద వీసమెత్తు మోజులేదు. అందుకే కాబోలు, ఆ వేడుకకు  ముందే దాటిపోయింది.     

ఇలాంటి పెళ్లిళ్లకు దండలు, ఫోటోలు వుండవు, జ్ఞాపకాలు తప్ప.

 

(16-12-2020)

 

కింది ఫోటో:

నా చూపు కెమెరా వైపు, తన చూపు నా వైపు

(మగవాళ్ల ప్రేమ ఇలాగే వుంటుంది)

మరో ఫోటో:

తిరుమలలో మా పెళ్లి జరిగిన కాటేజీ

(మొన్న సెప్టెంబరులో తిరుపతి వెళ్ళినప్పుడు ఆ కాటేజీ ముందు నిలబడి తీసుకున్న ఫోటో)