నరసారావుపేట శతాబ్ది ఉత్సవాలు వైభవంగా జరుగుతున్నాయి అంటే అది స్పీకర్
కోడెల శివప్రసాదరావు గారి పుణ్యమే అనుకోవాలి. ఇప్పుడే కాదు, గతంలో కోటప్ప కొండకు
గత వైభవం తెచ్చే కృషిలో కూడా డాక్టరు గారి పాత్ర వుంది. నరసారావుపేట వాస్తవ్యులలో
చాలామంది తమ వూరి ఘనత గురించి చెప్పుకుంటూ వుంటారు. ప్రత్యేకంగా ఒక బ్లాగు కూడా
నడుస్తోంది. (http://www.narasaraopet-bloggers.blogspot.com/)
సుజాతగారి ఆ బ్లాగులో నరసారావుపేటలో
అంతరించిపోతున్న గూడు రిక్షాల గురించి చదివాను. చదివిన తరువాత గూడు రిక్షాలతో
నాకున్న అనుభవాలు మదిలో మెదిలాయి.
ఒకానొక రోజుల్లో గూడు
రిక్షాలు జన జీవనంలో భాగంగావుండేవి. ఆ రోజుల్లో రోడ్డుమీదకు రాగానే కనబడే మొట్ట
మొదటి రవాణా వాహనం గూడు రిక్షా. ఇంటి గేటు వేస్తున్న చప్పుడు కాగానే నెమ్మదిగా
రిక్షా లాక్కుంటూ వచ్చి ‘రిక్షా కావాలా బాబూ, ఎక్కడికి వెళ్లాలంటూ’ చనువుగా చేతిసంచీ తీసుకువెళ్ళే రిక్షా తాతలు, అందరి జ్ఞాపకాల్లో
పదిలంగావున్నారన్న విషయం ఆ బ్లాగు పై వచ్చిన ‘పలకరింపులు’ తెలియచేస్తున్నాయి.
రిక్షాలు లాగేవాళ్ళు కధానాయకులుగా పెద్ద పెద్ద హీరోలతో సినిమాలే వచ్చాయంటే గతంలో
‘రిక్షాలు’ ఎలాటి సోషల్ స్టేటస్ అనుభవించాయో అర్ధంచేసుకోవచ్చు.
ఇప్పుడీ రిక్షాల కాలం
చెల్లిపోయి వాటితో పొట్టపోసుకునేవారి జీవితాలు రోడ్డున పడుతున్నాయి. అభివృద్ధి
వల్ల కలిగే అనర్ధాల్లో ఈ పరిణామం ఒక భాగం. కొత్తనీరు వచ్చి పాతనీటిని నెట్టివేయడం
కొత్తేమీకాదు. కాకపొతే, అలా
మరుగునపడిపోతున్న విషయాలను ఇలా నెమరు వేసుకోవడం వల్ల కలిగే ఆనందమే వేరు. చిన్ననాటి
ఫోటోలను చూసుకున్నప్పుడు కలిగే సంతోషానికి వెల, విలువ కట్టగలమా?
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి