ఆ మాటలు వింటుంటే ఆశ్చర్యం
అనిపించింది.
‘పొద్దున్నే హైదరాబాదు వచ్చాను. ఆర్మూరులో అంతా బాగే.
అపోలోలో చిన్నక్కను చేర్పించారని బావ ఫోను చేశాడు. ఇప్పుడక్కడికే వెడుతున్నా.
చూశాక ఎట్లుందీ మళ్ళీ ఫోను చేసి చెబుతా’
ఇందులో ఆశ్చర్యం ఏముందంటారా!
ఈమధ్య ఊబెర్ లో తిరిగేటప్పుడు ఒక్కన్నీ
కాకుండా వీలయినప్పుడల్లా పూల్ (షేరింగ్) పద్దతి ఎంచుకుంటున్నాను. డబ్బులు సేవ్
చేయడంకోసం కాదు. రకరకాల వ్యక్తుల్ని కలవడానికి వీలుంటుందని. కారులో వుండగా ఎవరితో
మాటలు కలపను. డ్రైవర్ పక్కన ముందు సీట్లో
కూర్చుని మనుషుల్ని చదివే ప్రయత్నం చేస్తుంటాను. పుటకలతో పుట్టిన బుద్ది కదా!
అలాగే, ఈరోజు ఊబెర్ ఎక్కాను. వెనక
సీట్లో ఒకమ్మాయి కూర్చుని వుంది. ఎవరో ఫోను చేస్తే ఆ అమ్మాయి అంటున్న మాటలు ఇవి.
నిజానికి నేను విన్నవి కావు, వినపడ్డవి.
ఊరు నుంచి పట్నం వచ్చింది. నిర్భయంగా ఊబెర్
టాక్సీ పిలుచుకుంది. డేరింగుగా షేరింగు పద్దతి ఎంచుకుంది. ఆసుపత్రిలో వున్న అక్కను
పరామర్శించడానికి వెడుతోంది.
ఈ దేశానికి ఇంతకంటే ఏం కావాలి?
చాలా సంతోషం అనిపించింది.
1 కామెంట్:
మిమ్మల్ని ముందు సీట్లో చూసి ధీమా తో యెక్కేసి ఉంటుంది :(
జిలేబి
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి