నేనూ హిందువునే - భండారు శ్రీనివాసరావు

 (హిందూ అనగానే మనువును గుర్తు చేసుకోవద్దు. మనువు పుట్టక ముందే హిందూ మతం వుంది. నిజానికి ఇది ఒక మతం కాదు, జీవన విధానం)

నేను ఆచరించి, పాటించే హిందూ మతం గురించి నాకు మా పెద్దవాళ్ళు చెప్పింది వేరు. నేనిప్పుడు చూస్తున్నది వేరు.

ఎందరు గజనీలు దండెత్తి వచ్చినా, ఎందరు ఘోరీలు యుద్ధాలు చేసినా హిందూ దేవతా విగ్రహాలను ధ్వంసం చేయగలిగారు కానీ హిందూ మత ధర్మాన్ని ఏమీ చేయలేకపోయారు. వందల వేల సంవత్సరాలు విదేశీయుల ఏలుబడిలో వున్నా హిందూ మతం చెక్కుచెదరలేదు. అదీ ఈ మతం గొప్పతనం. అంచేత ఎవరో ఏదో చేస్తారనీ, చేస్తున్నారనీ అనుకోవడంలో సహేతుకత వుందని నేననుకోను.

సాధారణంగా నేను మతపరమైన, కుల పరమైన విషయాలపై వ్యాఖ్యానాలు చేయను. కానీ ఈ నడుమ సాంఘిక మాధ్యమాల్లో ఒకరకమైన మొండి ధోరణి కనబడుతోంది. ఇది మన మత విధానాలకే వ్యతిరేకం. హిందూ మతాన్ని మొండిగా సమర్ధించే వాళ్ళలో కనీసం కొందరు కూడా మతం చెప్పిన దాన్ని పాటించడం లేదు.

సహనావతు అనేది వేదవాక్యం. ఆ సహనం ఇవ్వాళ కనబడడం లేదు. ఇతర మతాల వాళ్ళు ఏం చేస్తున్నారనే దానితో నిమిత్తం లేదు. ఏమి చేసినా ఏమీ కాదు. చరిత్రే ఇందుకు సజీవ సాక్ష్యం.

నా దృష్టిలో హిందూ మతం బలమైన పునాదులపై ఉద్భవించింది. తనని తాను కాపాడుకోగల సామర్ధ్యం, సత్తా ఈ మతానికి ఈనాటికీ పుష్కలంగా వుంది. అందుకు సందేహం లేదు.

చివరాఖరి భేతాళ కధ – భండారు శ్రీనివాసరావు

 విసుగు చెందని విక్రమార్కుడు శవాన్ని భుజాన వేసుకుని బయలుదేరాడు. శవంలోని భేతాలుడు అన్నాడు.

‘ప్రతిసారిలా నిన్ను కధలు చెప్పి విసిగించను. వేధించను. ఒకే ఒక ప్రశ్న అడుగుతాను, జవాబు చెప్పు. సమాధానం తెలిసీ చెప్పకపోతే నీ తల వేయి వక్కలు అవుతుంది. ఆలోచించుకుని చెప్పు.

‘కలియుగంలో రాజకీయం ప్రవేశించని రంగం అంటూ వుంటుందా? వుంటే ఏది?’

విక్రమార్కుడి నోట మాట లేదు.

దీనితో భేతాళ కధలు సమాప్తం.

Note: Courtesy Image Owner

(21-09-2021)

రూలంటే రూలే - భండారు శ్రీనివాసరావు

నిజమా! నిజంగా నమ్మలేం అనిపించే ఈ సంఘటన నిజంగా జరిగింది. ఒబామా అమెరికా ప్రెసిడెంట్ గా వున్నప్పుడు స్వయంగా చెప్పకపోతే అసలీవిషయం బయటకు పొక్కేదే కాదు. నమ్మడానికి వీల్లేని ఈ కధా కమామిషూ ఏమిటంటే- కొన్నేళ్ళ క్రితం న్యూ యార్క్ లో జరిగిన ఐక్యరాజ్యసమితి సర్వప్రతినిధి సభ సమావేశాల్లో పాల్గొనడానికి అమెరికా అధ్యక్షులవారు సతీ సమేతంగా ఆ నగరం చేరుకున్నారు. . ఓ రోజు వీలుచేసుకుని భార్యను వెంటబెట్టుకుని హోటల్లో భోజనం చేయడానికి వెళ్ళారు. మాట మంతీ చెప్పుకుంటూ భోజనం ముగించిన తరువాత బిల్లు చెల్లించడానికి క్రెడిట్ కార్డు తీసిచ్చారు. అది తీసుకువెళ్ళిన బేరర్ అంతే వేగంతో తిరిగొచ్చి, 'ప్రెసిడెంట్! మీ క్రెడిట్ కార్డు చెల్లదు' అని చావు కబురు చల్లగా చెప్పాడు. పక్కన భార్య ఉండబట్టీ, ఆవిడ తన కార్డు తీసి ఇవ్వబట్టీ ప్రెసిడెంట్ ఒబామా గారి పరువు ఆ పూటకు నిలబడింది.

క్రెడిట్ కార్డులు, వాటి భద్రత గురించి జరిగిన ఉన్నతస్థాయి సమావేశంలో మాట్లాడుతూ, మాటవరసకు ఈ విషయం స్వయంగా ఒబామా గారే వెల్లడించడంతో ఈ కధనం మీడియాలో హుషారుగా గింగిరాలు కొట్టింది.

అమెరికా ప్రెసిడెంట్ ఒబామా గారు భార్యతో కలిసి భోజనం చేయడానికి ఇతర సాధారణ పౌరుల మాదిరిగానే హోటల్ కు వెళ్ళారు. ఇది ఎవరికీ పట్టలేదు. అలాగే బిల్లు కట్టడానికి క్రెడిట్ కార్డు ఇచ్చారు. బిల్లులు కట్టడం అలవాటులేని రాజకీయ నాయకులను కన్న కర్మ భూమి కాబట్టి మన దేశంలో మీడియా కూడా ఆ విషయానికి పెద్ద ప్రాధాన్యత ఇవ్వలేదు. మీడియా గగ్గోలు పెట్టినదల్లా ఒక్క విషయానికే. అదేమిటంటే అమెరికా ప్రెసిడెంటు క్రెడిట్ కార్డు కూడా క్లోనింగుకు గురయిందనే. దాన్ని గురించి ఒకటే ఊదర.

ఈ సంఘటన నుంచి మన రాజకీయ నాయకులు, మీడియా నేర్చుకోవాల్సింది ఎంతో వుంది అంటే అపార్ధం చేసుకోరు కదా!

NOTE: Courtesy Image Owner

Source :

Barack Obama's credit card 'declined' - BBC News

సోషల్ మీడియా ప్రపంచంలో - భండారు శ్రీనివాసరావు

 ఇక్కడ అందరూ అందరికీ కావాల్సిన వాళ్ళే.

ఇక్కడ అందరూ ఎవరికి వాళ్ళే!

అందుకే ఇదొక చిత్రమైన ప్రపంచం.

అద్భుతంగా రాసేవాళ్ళు, అధ్వాన్నంగా గిలికేవాళ్ళు పక్కపక్కనే తారసపడతారు.

(Courtesy Image Owner)

పూర్వం పత్రికల్లో రాసేవాళ్ళు తక్కువ. చదివే వాళ్ళు ఎక్కువ. ఇక్కడ పూర్తిగా విభిన్నం.

గతంలో ఓ ప్రముఖ రచయితో, రచయిత్రో ఏదైనా రాస్తే అభినందిస్తూ ఆ పత్రికకి ఉత్తరాలు రాసేవాళ్ళు. నేను రేడియోలో పనిచేసే రోజుల్లో, అంటే చాలా పాత రోజుల్లో రేడియో కార్యక్రమాలను ప్రశంసిస్తూ గుట్టలు గుట్టలుగా ఉత్తరాలు వస్తుండేవి. వాటిల్లో చాలా కొన్నింటిని మాత్రమే ఆ రచయితలు, నిర్వాహకులు చూడగలిగే వాళ్ళు.

ఈ ప్రపంచం ముందే చెప్పినట్టు ఇందుకు పూర్తిగా విరుద్ధం. రాసేవాళ్ళు ఎక్కువ. చదివే వాళ్ళు తక్కువ. ఈ వాస్తవం ఎరుకలో పెట్టుకుంటే మా రచనలకు స్పందించడం లేదు అనే బాధ వుండదు. చాలామంది రాసే చాలా పోస్టులను నిజానికి చాలామంది చూస్తుంటారు. కానీ లైక్ కొట్టరు. అదేమీ నేరం కాదు. లైక్  కొట్టనంత మాత్రాన అది చదవలేదని కాదు.  మరీ బాగా నచ్చితే ఓ లైక్ కొట్టి ఊరుకుంటారు. ఇంకా బాగా మనసుకు హత్తుకునేలా వుంటే ఓ కామెంటు పెడతారు. రాజకీయ పోస్టులు అయితే పోస్టు చదవకుండానే వేరేవారి  కామెంట్లు చూసి వాటికి పై కామెంట్లు పెడతారు, అసలు పోస్టుతో సంబంధం లేకుండా.  ఇదంతా ఈ ప్రపంచంలో చాలా సహజంగా జరిగిపోతుంటుంది.

ఇలాంటి ఈ ప్రపంచం నాకెందుకు నచ్చుతుంది అంటే...

ఓ లేడీ డాక్టరు గారు తమ అనుభవాలను చాలా గమ్మత్తుగా హాస్యం జోడించి రాస్తారు.  వాటిని అభిమానించడానికి వారెవరో  అన్నది నాకు తెలియనక్కరలేదు. అలాగే ఓ కవి గారు, పెద్ద అధికారి కూడా, (ఆ విషయం ఆయన ఎక్కడా ఎప్పుడూ రాసుకోలేదు) రాసే కవితాత్మక విషయాలు పదేపదే చదవాలని అనిపించేలా వుంటాయి. దాచునేలా వుంటాయి. ఒకప్పుడు తన రచనలతో  యావత్ ఆంధ్ర దేశాన్ని ఉర్రూతలూగించిన ఓ ప్రసిద్ధ రచయిత కూడా ఈ లోకంలో మన చెంతనే వున్నారు. అలాగే వయసులో చాలా పెద్దవాళ్లు, జీవితంలో అనేక ఎగుడు దిగుడ్లు చూసిన వాళ్ళు తమ అనుభవాలను మనతో పంచుకుంటూ, మనం చూడని ఒకనాటి జీవన విధానాలను మనకు పరిచయం చేస్తున్నారు. పరాయి దేశంలో ఉంటూ కూడా అక్కడి విశేషాలను హృద్యంగా పంచుకునే వారిని నేను  తరచూ (వారి రాతలను) చూస్తూనే వున్నాను. మరొకరు వున్నారు. ఆయన రాసే చిన్ననాటి సంగతులు ఒకనాటి సమాజాన్ని మన కళ్ళ ముందు ఉంచుతాయి. జీవితంలో ఎదిగివచ్చిన క్రమాన్ని ఓ గృహిణి అలతి అలతివాక్యాలతో, ఎలాంటి భేషజం లేకుండా సరళమైన పద్దతిలో రాస్తూ వుండడం చూస్తున్నాము. వీళ్ళ పేర్లు కావాలనే నేను ప్రస్తావించడం లేదు. క్రమంతప్పకుండా ఫేస్ బుక్ ఫాలో అయ్యేవారికి వీరెవరో ఇట్టే తెలిసిపోతుంది. అన్నింటికీ మించి, తన శక్తి యుక్తులను చాటుకునే అపూర్వ అవకాశం ఆడవాళ్ళకు ఈ ప్రపంచం ఇచ్చింది. ఓ పక్క ఇంటికి సంబంధించిన తమ విద్యుక్త ధర్మాలను నిర్వర్తిస్తూనే అనేక ఆసక్తికరమైన అంశాలను, చాలామంది సోదరీమణులు  అందరితో పంచుకుంటున్నారు. 

బయటి ప్రపంచంలోని కుళ్ళూ కుతంత్రాలు, రాజకీయాలు ఇక్కడ కూడా ఉన్నమాట నిజమే. కానీ వాటిని ఏరివేయడం ఇక్కడ చాలా తేలిక.  

వెనక నేను రేడియోలో పనిచేసే రోజుల్లో ఒక పెద్ద మనిషి రేడియో స్టేషనుకు ఫోనుచేశాడు. "మీరు ప్రసారం చేసేవన్నీ చెత్త ప్రోగ్రాములే" అనేశాడు.

నేనన్నాను. 'పరిష్కారం మీ చేతుల్లోనే వుంది'

కోపంగా మాట్లాడబోయిన ఆ పెద్దాయన కాస్త తగ్గాడు.

'అదెలా' అని అడిగాడు.

'సింపుల్. మీ రేడియో నాబ్ ఎడమవైపు తిప్పండి. అంతే! అదే నోరు మూసుకుంటుంది' చెప్పాను.

ఆ పెద్దమనిషి గలగలా నవ్వేసాడు.

ఆ తర్వాత ఆయన నాకు స్నేహితుడిగా మారాడు. అప్పుడప్పుడూ ఫోను చేసి పలకరిస్తూ ఉండేవాడు.

ప్రపంచం ఇలా వుంటుంది. కాదు, ఇలానే వుంటుంది.

సమాజం అంటే ఒక సమూహం. అందరూ మనలాగే ఆలోచించాలి అనుకోకూడదు. మనకు ఇష్టమైనవే వాళ్ళూ ఇష్టపడాలి అని అస్సలు అనుకోకూడదు. అన్ని రకాలవాళ్ళు. ఎన్నో రకాల భావాలు. మరెన్నో రకాల అభిరుచులు. అన్నింటినీ సానుకూలంగా తీసుకోగలిగితేనే ఇలాంటి సాంఘిక మాధ్యమాల్లో నిశ్చింతగా కాలక్షేపం చేయగలం.

కాబట్టి, కావున మన పోస్టులకు స్పందించకపోతే  స్నేహితుల జాబితానుంచి తొలగిస్తాను సుమా అని హెచ్చరించడం అంత ఉచితం కాదు అనిపిస్తోంది.

ఎందుకంటే ఇదొక కృత్రిమ ప్రపంచం.

మన జాబితాలో ఉన్నంత మాత్రాన మన స్నేహితులు కాదు, లేనంత మాత్రాన కాకుండా పోరు.

(21-09-2021)

సబ్ కో సన్మతి దే భగవాన్ – భండారు శ్రీనివాసరావు

 డ్యూ.(DEW). మాకు తెలిసిన వాళ్ళ అమ్మాయి.

అప్పటికి ఇంకా ప్రాధమిక విద్యాస్తాయిలోనే వుంది. తల్లి టీచరు. తండ్రి కళాకారుడు. మా పక్క పోర్షన్ లో వుండేవాళ్ళు. చిన్నప్పుడు మా ఇంట్లోనే పెరిగింది. వాళ్ళు విశ్వాసం రీత్యా క్రైస్తవులు. ముస్లిం మత సంస్థ నడుపుతున్న ఒక ప్రముఖ పాఠశాలలో ప్రవేశ పరీక్ష రాసి ఫస్టున పాసయింది. తలితండ్రుల ప్రోత్సాహంతో హిందూ ధార్మిక సంస్థ నిర్వహిస్తున్న సంగీత పాఠశాలలో చేరింది. ఆ పాప కృష్ణాష్టకం, శివాష్టకం చదివే తీరుకు ముగ్డులయిన ఆ పాఠశాల వాళ్ళు ఓ ఏడాది శివరాత్రి ఉత్సవాల సందర్భంగా నిర్వహించే సాంస్కృతిక కార్యక్రమాలకు డ్యూను ఎంపిక చేశారు. అందులో మంచి పేరు  తెచ్చుకుంది. తనకు వచ్చిన బహుమతిని మాకు చూపించి మురిసిపోయింది. మేము అంతకంటే ఎక్కువ మురిసిపోయాము. ఇలా పెరిగిన పిల్లలే భావి భారతానికి పట్టుకొమ్మలు.

డ్యూ అంటే మంచు బిందువు. తుషారం.

మళ్ళీ రాని పండగ రోజు

 ఓ ఏడాది (2019) సంక్రాంతి వెళ్ళిన మరునాడు అంటే  కనుమనాడు మా ఇంట పండుగ సందడే సందడి.

పాతికేళ్ళ క్రితం మేము పంజాగుట్ట దుర్గానగర్ కాలనీలో ఉన్నరోజుల్లో మా ఇంట్లో పనిచేసిన మల్లయ్య కుటుంబం ఆ సాయంత్రం మా ఇంటికి వచ్చింది. ఆటో నడిపే మల్లయ్యకు అందరూ ఆడపిల్లలే. ఇప్పుడు అందరూ పెద్దవాళ్ళయ్యారు. పెళ్ళిళ్ళయి పిల్లలకు తల్లులు అయ్యారు. వీళ్ళలో ఒకమ్మాయి కళ తన ఇద్దరు మొగ పిల్లలకు తను పెంచిన మా పిల్లల పేర్లే, సందీప్, సంతోష్ అని పెట్టుకుంది. యాదమ్మ, మల్లయ్యలకు ఇప్పుడు నలుగురు మనుమళ్ళు నలుగురు మనుమరాండ్రు. ఎల్ కేజీ నుంచి తొమ్మిదో తరగతి దాకా చదువుతున్నారు. పెద్ద పండగ సంక్రాంతికి పుట్టింటికి వచ్చారు. అల్లుళ్ళు ఏరీ అని అడిగితే అందరిలోకి చిన్నమ్మాయి తిరుపతమ్మ ( మాకళ్ళ ముందే పుట్టింది, ఇప్పుడు పాతికేళ్ళు,పెళ్ళిలో రూప అని పేరు మార్చుకుందట) తటాలున జవాబు చెప్పింది. ‘మేము మా అమ్మానాన్నలను చూడడానికి మా పుట్టింటికి వచ్చాము. మా మొగుళ్ళు వాళ్ళ అమ్మానాన్నలను చూడ్డానికి వాళ్ళ పుట్టింటికి వెళ్ళారు’

వాళ్ళు వున్న సమయం మాకు నిజంగా పండగ మాదిరిగా హాయిగా గడిచిపోయింది.

(మరో ఏడు నెలల తరువాత చూడడానికి వుండదు అని ముందుగా ఏమైనా తెలిసిందో ఏమో అందరూ కట్టగట్టుకుని వచ్చి చూసివెళ్ళారు అని ఇప్పుడు అనిపిస్తోంది)

Below Photo:

Left to Right (Sitting)

Goutham Kartik, Sai Rama Krishna, Samruddhi, Sandeep, Sreemanya, Santosh, Manojna

Left to Right (Standing)

Sampoorna, Abhiram, Nirmala Bhandaru, Kala, Bhagya, Tirupatamma (Roopa), Yadamma

 

అనువాద సమస్యలు - భండారు శ్రీనివాసరావు

 

ఒకసారి హైదరాబాదులో International Conference on Plants నిర్వహించారు. ఆ ప్రెస్ మీట్ పెట్టిన ఫైవ్ స్టార్ హోటల్ నుంచి రిపోర్ట్ ఇచ్చేసి తదనంతర కార్యక్రమాల్లో మునిగిపోయాను.

వారం తర్వాత ఒక ఉత్తరం వచ్చింది. కాస్త ఇంగ్లీష్ తెలిసిన వాడిని పంపించండి ప్రెస్ కాన్ఫరెన్సులకు అని ఓ ఉచిత సలహా జోడిస్తూ. జవాబు రాయాలి కదా. పాత కపిల కట్ట ( న్యూస్ బులెటిన్లు) విప్పి వెతికితే అతడు చెప్పింది నిజమే అని అనిపించింది. హైదరాబాదులో అంతర్జాతీయ మొక్కల సదస్సు అని హెడ్ లైన్స్ లో వెళ్ళిపోయింది. అనువాదకుడు దాన్ని అంటే ప్లాంట్స్ ని మొక్కలు గా ముక్కలు ముక్కలు చేశాడు. అక్కడ ప్లాంట్స్ అంటే నిజానికి పెద్ద పెద్ద కర్మాగారాలు.

ఈ గతం తవ్వకం ఎందుకంటే

ఇంగ్లీష్ నుంచి తెలుగులోకి అనువదించి పెట్టమని కొందరు నన్ను అడుగుతుంటారు.

‘మక్కికి మక్కి అనువాదం చేయను, మొత్తం చదివి తెలుగులో తిప్పి రాస్తాను’ అంటాను.

నా పద్దతి చాలామందికి నచ్చదు. వాళ్ళ పద్దతి నాకూ నచ్చదు.

(NOTE: Courtesy Cartoonist)

(20-09-2021)