వృత్తి, ప్రవృత్తి

(ఎటో వెళ్లిపోయింది మనసు)  

‘వైద్యం నా వృత్తి, రచనావ్యాసంగం నా ప్రవృత్తి’ అంటుంటారు రెండింటిలో చేయి తిరిగిన వాళ్ళు.

చిన్నప్పటి నుంచి నాకు తెలుగంటే అవ్యాజానురాగం. బహుశా వేరే ఇతర భాషలు ఒంటపట్టక పోవడం దీనికి కారణమేమో! మాస్కో రేడియోలో ఉద్యోగం చేసే రోజుల్లో నాకు రష్యన్ భాష నేర్పడానికి ఒక టీచరమ్మను పెట్టారు. ఆవిడ వారానికి మూడు సార్లు మా ఇంటికి వచ్చి రష్యన్ పాఠాలు చెప్పేది. చివరికి జరిగిందేనిటంటే నాకు రష్యన్ ఒక్క ముక్క అంటకపోగా ఆవిడ మాత్రం ఎంచక్కా తెలుగు నేర్చుకుని చక్కాపోయింది. సరే! మా ఇద్దరు పిల్లలు అక్కడే ఇండియన్ ఎంబసీ వారి స్కూల్లో చదువుకున్నారు. మాస్కో మొత్తంలో అదొక్కటే  ఇంగ్లీషు మీడియం స్కూలు. క్లాసులో వుండేది పదిహేను, ఇరవై మంది విద్యార్ధులే అయినా ఒకడు అమెరికా, మరొకడు ఇంగ్లాండ్, ఇంకొకడు ఆఫ్రికా, ఇండోనేషియా ఇలా  ఐక్యరాజ్య సమితి భద్రతా సమితిలా వుండేది. మిగిలిన వాళ్ళు మన దేశానికి చెందిన వివిధ రాష్ట్రాల వాళ్ళు, వివిధ భాషల వాళ్ళు.  ఇలా మొత్తం ఇంటర్నేషనల్. అయితే వీళ్ళని కలిపి వుంచేది దండలో దారంలా ఇంగ్లీషు భాష ఒక్కటే.

ఆ మాస్కో అధ్యాయం ముగిసి ఇండియాకు తిరిగొచ్చాము. పెద్ద వాడు ఇంజినీరింగు పాసయ్యాడు. చిన్నవాడు డిగ్రీ. ఇంజినీరింగు అయిన తర్వాత ఉద్యోగాల వేట. ఆ రోజుల్లో పెద్ద కంపెనీల వాళ్ళు  ఎక్కడెక్కడినుంచో ఫోను ఇంటర్వ్యూలు చేసి అభ్యర్ధుల్ని  వడపోసేవాళ్ళు. చివరికి పర్సనల్  ఇంటర్వ్యూదాకా వెడితే ఏముంది అక్కడ అందరూ ఐఐటీవాళ్ళు పోటీ.  అక్కడ మా వాడికి మాస్కో ఇంగ్లీష్ అక్కరకు వచ్చి సెలక్టు అయి అమెరికాలో ఉద్యోగం చేసుకుంటున్నాడు. రెండోవాడు  కేవలం డిగ్రీ అయినా ఇంగ్లీష్ ప్రావీణ్యం వాడిని ఒక అంతర్జాతీయ సంస్థలో పెద్ద ఉద్యోగిని చేసింది.

నాది ప్రవృత్తి, వాళ్ళది వృత్తి.  

అలా అడ్జస్ట్ అయిపోయి, ‘తెలుగదేలయన్న’ అని పద్యాలు పాడుకుంటూ  నా తెలుగు అభిమానాన్ని నాలోనే దాచుకున్నాను.