తిరుపతి మనదేనా! – భండారు శ్రీనివాసరావు

 హరి సర్వోపగతుడు, సర్వవ్యాపితుడు. ఇందుగలడు  అందులేడు అనే సందేహము లేని వాడు.

భగవంతుడు అనేవాడు  అన్ని ప్రాంతాలకు చెందినవాడు. భగవంతుడు అందరికీ భగవంతుడే. అలాంటివాడిని ఒక నగరానికో, ఒక రాష్ట్రానికో పరిమితం చేసి మాట్లాడడం సంకుచితమే అవుతుంది.

అయినా కానీ, కొన్ని సందర్భాలలో  భాషాభిమానం ఈ వాదాన్ని ఒప్పుకోనివ్వదు.

ఉదాహరణకు సప్తగిరి నవంబరు సంచిక. తిరుమల తిరుపతి దేవస్థానం వారు ప్రతి నెలా ప్రచురించే ఆధ్యాత్మిక పత్రిక. ఈ పత్రికను లక్షలాది మంది చదువుతుంటారు. తిరుమలకు సంబంధించిన అనేక అరుదైన విషయాలు, విలువైన  వ్యాసాలు ఈ పత్రికలో వస్తుంటాయి.

సరే అసలు విషయానికి వస్తాను.

నవంబరు సంచిక అంటే కిందటి నెల సంచిక 50 వ పుటలో బాల వినోదం విభాగంలో “మీకు తెలుసా?”  అనే శీర్షిక కింద కొన్ని ప్రశ్నలు వేసి అదే సంచికలో కింద సమాధానాలు కూడా ఇచ్చారు. జవాబులను ప్రశ్న పక్కనే బ్రాకెట్లో ఇచ్చాను.

అవేమిటంటే :

తిరుమల స్వామికి గర్భగుడిలో పై కప్పుకు కట్టే పట్టు వస్త్రం పేరు?  (కురాళం)

కోయిలాళ్వార్ తిరుమంజనం నాడు స్వామికి తొడిగే వస్త్రం పేరు?  (మలై గుడారం)

స్వామి నుదిటి నామం పేరు?  (తిరుమణి కాపు)

పట్టు విసనకర్ర పేరు?  (ఆలవట్టం)

పచ్చ కర్పూరం పేరు?  (గంబూరా)

కుంకుమ పూవు పేరు? (జాప్రా)

రాత్రి నిద్రించిన హుండీకి గల పేరు?  (తోక ముల్లె)

దేవస్థానానికి చలానాల రూపంలో చెల్లించే నగదుకు గల పేరు?  (ఇరసాల్ నామా)

దేవుని వస్తువులు ఉంచే గది పేరు?  (సభరసబేరా)

ఆలయ బీగాల గుత్తి పేరు?  (లచ్చెన)

బాలపాఠకుల విభాగంలో సంధించిన ఈ ప్రశ్నలకు సంపాదక వర్గం వాళ్ళు ఇచ్చిన సమాధానాలు చాలామంది పెద్దలకు కూడా తెలిసివుండే  అవకాశం వుందని నేను అనుకోవడం లేదు.

అసలీ పేర్లు ఏమిటి? అలాంటి అన్యభాషా పదాలను ఇప్పటికీ ఉపయోగించాల్సిన అవసరం ఏముంది?

వాళ్ళు పెట్టిన శీర్షికనే చివర్లో  నేనూ ఉపయోగిస్తాను.

“మీకు తెలుసా?”

(05-12-2023)