విశ్వ జ్ఞాన ధ్రువ – భండారు శ్రీఎనివాసరావు

 ‘దూరాభారం అనుకోకుండా అంత దూరం నుంచి మన ఇంటికి వచ్చి పిలిచి వెళ్లినప్పుడు, ఆ శుభ కార్యానికి వెళ్లి రావడానికి  మీనమేషాలు లెక్క పెడతారేమిటి చోద్యం కాకపోతే’ అంటుండేది మా ఆవిడ. చిన్న కుటుంబం నుంచి వచ్చి, నా పుణ్యమా అని అతి పెద్ద కుటుంబంలోకి వచ్చిపడింది. అంచేత కుటుంబాలలోని వాళ్ళు ఏదో వంకన కలుస్తూ వుండడం ఆమెకు చాలా సరదాగా, వేడుకగా అనిపించేది.

నిజానికి మాదొక పెద్ద కుటుంబం. పదకొండు మంది సంతానంలో అందరిలోకి చిన్నవాడిని. ముగ్గురు అన్నయ్యలు.  ఏడుగురు అక్కయ్యలు. మేనకోడళ్ళు ఓ యాభయ్ మంది. వాళ్ళ పెళ్లిళ్లలో పెళ్లి కూతురురిని బుట్టలో కూర్చోబెట్టి కళ్యాణ వేదికకు చేర్చే మేనమామ పాత్ర నాది. మొదట్లో ఈ పాత్ర పోషించడానికి తెగ ఉబలాట పడేవాడిని. ఫోటో ఆల్బంలో ఎవరున్నా లేకపోయినా మేనమామ ఫోటో  వుండి తీరాల్సిందే.  అయితే, ఎందుకో ఏమిటో, కాలం గడుస్తున్న కొద్దీ  పెళ్ళిళ్ళ పేరిట ఇంత ఖర్చు, ఇంత శ్రమ  అవసరమా అనే ధోరణిలో పడిపోయాను. దరిమిలా పెళ్లి వద్దు పెళ్ళాం కావాలి అనే నినాదం వంటబట్టించుకుని చేసుకున్న పెళ్లి కాని పెళ్లి మాది. ఉభయ పక్షాలు మా ప్రేమ వివాహానికి ఒప్పుకున్నప్పటికీ పెళ్లి తంతుకు నేను  ససేమిరా అన్నాను. దాంతో నా పెళ్లి నేను పట్టుబట్టినట్టే జరిగింది. అయితే ఆ తర్వాత ఎవరు పెళ్ళికి పిలిచినా వెళ్ళడానికి సంకోచం. నా పెళ్ళికి ఎవరినీ  పిలవకుండా వాళ్ళు పిలిచే పెళ్లిళ్లకు పొతే ఏం బాగుంటుంది అని దాటవేస్తూ వచ్చాను. కానీ ఎంతయినా ఇళ్ళల్లో భార్య మాటే చివరాఖరు మాట అనే వాస్తవం  త్వరలోనే తెలిసి వచ్చింది. పెళ్ళికి ముందు నా మాటే ఆమెకు వేద వాక్కు. అయిన తర్వాత ఆవిడ మాట నాకు నాలుగు వేదాల వాక్కు.

ఈ రోజు నా మేనకోడలి మనుమడి ఉపనయనం. భార్యా భర్తలు ఇంటికి వచ్చి పిలిచి వెళ్ళారు. ‘అమ్మ గట్టిగా చెప్పింది, ఎవర్ని పిలిచినా పిలవక పోయినా ఊళ్ళో వున్న నా మేనమామలు ఇద్దర్నీ పిలవమని. తప్పకుండా రా తాతయ్యా’ అన్నాడు. నేను వాడికి ఏమవుతానో, ఆ వావీవరస ఏమిటో  నాకే తెలియదు. తాతయ్యనే కాబోలు అనుకుని తలూపాను.

ఉదయమే మా అన్నయ్య రామచంద్రరావు గారు కారులో వచ్చి నన్ను వెంటబెట్టుకుని బాచుపల్లిలోని హిల్ కౌంటీకి తీసుకువెళ్ళారు. అదేమిటో చిత్రం హైదరాబాదులో ఉన్న చుట్టపక్కాలు అందరూ ఈ రోజు ఆ వేడుకలో కలిసారు. ఉపనయనాన్ని పెళ్ళిలో కలిపి చేయడం అనే కొత్త సాంప్రదాయం  ఎప్పుడో మొదలయింది. అలాంటిది తలితండ్రులు పిల్లలకు చిన్నతనంలోనే వడుగు చేయాలని సంకల్పించడం, పిల్లలు బుద్దిగా అందుకు ఒప్పుకోవడం కొత్తగా వస్తున్న మార్పు అనిపిస్తోంది. మనుమడి ఉపనయనానికి వచ్చినందుకు నా మేనకోడలు విమల, వటువు తలితండ్రులు లక్ష్మి, దీపలు సంతోషించారు.

ఈ వేడుకలో నన్ను ఆకట్టుకున్నది ఏమిటంటే వడుగు జరిగింది అపార్ట్ మెంటులో అయినా, వాళ్ళ  గుమ్మం ముందు చిన్న తాటాకు పందిరి వేయడం.

విశ్వ జ్ఞాన ధ్రువ

పిల్లలకు చాలా కొత్త కొత్త పేర్లు పెడుతూ వుండడం విచిత్రమేమీ కాదు. అయితే విశ్వ జ్ఞాన ధ్రువ అనే పేరు విచిత్రంగానే కాదు చాలా  చక్కగా కూడా వుంది. నా మేనల్లుడు, చిన్నప్పటి నుంచి నాకు   మంచి దోస్తు కొలిపాక రాజేంద్ర ప్రసాద్ (రాజన్న) మనుమడు ఈ ధృవుడు. తలితండ్రులు సుస్మిత, గోకుల్ కోరి పెట్టుకున్న పేరు ఇది. ఈరోజు ఈ ధృవుడి ఉపనయనానికి వెళ్ళాము. చాలా శాస్త్రోక్తంగా చేశారు. ఈ చిన్నవాడి మరీ చిన్నతనం లండన్ లో గడిచింది. చిన్న చదువు అక్కడ పూర్తిచేసుకుని, పెద్ద చదువుల కోసం హైదరాబాదు రావడం చిత్రమే బహు చిత్రమే ఈ రోజుల్లో. ఇంత చక్కటి తెలుగు ఎలా మాట్లాడుతున్నావ్ అంటే మా అమ్ముమ్మ నేర్పింది అనేది ఆ చిరంజీవి జవాబు.

కరోన కాలంలో రాకపోకలు పూర్తిగా తెగిపోయిన అనేక మంది బంధువులను కుటుంబసమేతంగా కలుసుకోవడం చాలా సంతోషం అనిపించింది.

కింది ఫొటో: కుర్ర బ్రహ్మచారితో మా అన్నయ్య రామచంద్ర రావుగారు, నేను. 

 

(03/4-05-2023)