మాస్కోలో కారప్పూస

  

మాస్కో రేడియోలో పని ముగించుకుని ఆఫీసునుంచి బయలుదేరాలని అనుకునే సమయంలో నటాషా ఎదురుగా వచ్చింది. రష్యన్ భాషలో ‘ట’ లు లేవు, ‘త’లు తప్ప అనేవారు కలం కూలీ జీ. కృష్ణ గారు.  కానీ, నేను మాత్రం  కాస్త వత్తిపలికినట్టుగా వుంటుందని ‘నటాషా’ అని  పిలిచేవాడిని. నా రష్యన్ భాషా ప్రావీణ్యం పేరు పెట్టి పిలవడం వరకే. ఆ తరువాత ఏదో సినిమాలో జంధ్యాల చెప్పినట్టు ఆదివారం మధ్యాన్నం టీవీ వార్తలే. అంటే కేవలం సైగలే.

నటాషా రష్యన్ భాషలో  గడగడా ఏదో చెప్పింది. ఆ చెప్పిన దాన్ని తెలుగు తెలిసిన నా రష్యన్ సహచరుడు గీర్మన్  అనువదించి చెప్పాడు. ‘నతాషా ఇప్పుడు మీతో మీ ఇంటికి రావాలని అనుకుంటోంది. మీ ఆవిడ హండి క్రాఫ్ట్స్ ఎలా చేస్తారో చూస్తుందట’. మా ఆవిడ ఈ విద్య ఎప్పుడు నేర్చుకుందని నేను తటపటాయిస్తుంటే, మళ్ళీ ఆవిడే గుట్టు విప్పింది. కిందటి వారం ఇంట్లో చేసిన కారప్పూస ఆఫీసుకు తెచ్చి సంతర్పణ చేసాను. కారప్పూస  అలా చుట్టలు చుట్టలుగా  ఒకదానిలో ఒకటి అలా లాఘవంగా ఎలా దూర్చామో చూడాలని నటాషా కోరిక. ఓస్! ఇంత చిన్న కోరిక తీర్చడానికి ఇబ్బంది ఏముంది. ఇద్దరం కోట్లు తగిలించుకుని మెట్రోలో పడి ఇంటికి చేరాము. ఇక అప్పుడు మొదలయింది మా వంటింట్లో కారప్పూస చేసే విధాన ప్రక్రియ ప్రదర్శన.  మా ఆవిడ అప్పటికప్పుడు పిండి తడిపి ముద్దలు చేసి కారప్పూస గిద్దెల్లో కూరి బాగా కాగిన నూనె మూకుడులో వేస్తుంటే  నటాషా కళ్ళార్పకుండా విభ్రమంగా ఆ యావత్తు కార్యక్రమాన్ని దీక్షగా వీక్షించింది. చూస్తున్నప్పుడు ఆమె కళ్ళల్లో మెరిసిన మెరుపులు, కారప్పూస తిన్నప్పుడు కళ్ళల్లో తిరిగిన కన్నీళ్ళలో కలిసిపోయాయి. ‘యెంత బాగున్నాయో’ అంది వెడుతూ వెడుతూ  రష్యను భాషలో, అదేపనిగా  కళ్ళు తుడుచుకుంటూ, ముక్కు చీదుకుంటు.

స్పసీబా (థాంక్స్)  నటాషా!

(పాతికేళ్ళ క్రితం మాస్కో అనుభవాల నుంచి)