మారథాన్

నడుస్తూనే వున్నాను

గత అరవై ఎనిమిదేళ్ళుగా

వాగులు  వంకలు దాటుకుంటూ

దారులు డొంకలు వెతుక్కుంటూ 

నడుస్తూనే వున్నాను 

కొన్ని చోట్ల నా దారి రహదారి

పలు చోట్ల దారంతా వరద గోదారి

ముళ్ళకంపలు చీకు మొక్కలు

గుంటలు, గతుకులు

పడుతూ లేస్తూ

నడుస్తూ వస్తుంటే అదోరకం   ఆనందం

అలా నడుస్తూ పోతుంటే ఇంకోరకం విషాదం 

ఈ నడక ఎన్నాళ్ళో తెలియదు

పరుగులాంటి నడకకు చివరి మజిలీ ఏదో  తెలుసు

కానీ చేరేదేప్పుడో మాత్రం  తెలవదు

అయితే ఈ నడకలో నేను వొంటరిని కాను

నాతోపాటు కోటానుకోట్లమంది భుజం భుజం కలిపి నడుస్తూనే వున్నారు

వారిలో కొందరే తెలుసు కొందరసలే తెలియదు

చాలా మంది ఎవ్వరో తెలియదు కానీ కలిసి నడవక తప్పదు

కొందరి భాష తెలుసు మరికొందరి యాస తెలుసు

చాలామంది ఊసే తెలవదు

నడిచి నడిచి ఒక్కోసారి అలసట అనిపిస్తుంది.

కానీ ఆగే పని లేదు,  ఆగడం మన చేతిలో లేదు

ఆగితే మాత్రం ఆగినట్టే

ఇక అక్కడితో నడక ఆగినట్టే

అదే ఆఖరి అడుగు

అదే చివరి మజిలీ 

కలిసి నడుస్తున్న వాళ్ళు లిప్తపాటు ఆగి చూస్తారు

అంతే!

మళ్ళీ నడక మొదలెడతారు.

నన్ను దాటుకుంటూ ముందుకెడతారు

నేను అక్కడే ఆగిపోతాను  

అయినా ఈ జీవన యానం అంతటితో  ముగిసేది కాదు 

ముగిసినట్టు అనిపించినా నిజానికి అది ముగింపు కాదు

మరో ప్రయాణానికి కొనసాగింపు.   

(27-10-2014)

NOTE: Courtesy Image Owner