డెబ్బయ్యవ దశకం పూర్వార్ధం.
డాక్టర్ సీ.హెచ్. దేవానందరావు గారు వెంగళరావుగారి
మంత్రివర్గంలో సభ్యులు. విలేకరులతో చాలా కలుపుగోలుగా వుండేవారు. ఓ సారి శాసనమండలి
విరామ సమయంలో బయట లాన్ లో కాఫీ తాగుతూ కబుర్లు చెప్పుకుంటున్న వేళ, తెల్లటి
ప్యాంటు షర్టు ధరించిన వ్యక్తి అక్కడికి వచ్చారు. ఆయన్ని చూస్తూనే మంత్రిగారు “ఏం కింగ్
మేకర్! ఏమిటి సంగతులు” అని పలకరించారు. రమణమూర్తిగారిని కలుసుకున్నది అదే
మొదటిసారి. ఆ తరువాత అంజయ్య గారు ముఖ్యమంత్రిగా వున్నప్పుడు ఇక సరేసరి. ‘(అంజయ్య)ఇంట్లో
ఇంద్రసేనారెడ్డి, రూంలో రమణ మూర్తి’ అని
ఈనాడులో కార్టూన్లు కూడా వచ్చాయి. పోతే రోశయ్యగారు మంత్రిగా వున్నా, ముఖ్యమంత్రిగా
వున్నా ఇప్పుడు గవర్నర్ గా వున్నా ఏదో ఒక సమయంలో ఆయన పక్కన రమణమూర్తి వుండాల్సిందే. ఇంతమంది
పెద్దవాళ్ళు తెలిసివున్నా ఆయన బావుకుంది ఏమీ లేదు. చివర చివర్లో రోశయ్య గారు
ఇచ్చిన ఓ పదవి (రాష్ట్ర సాంస్కృతిక మండలి అధ్యక్షులు) తప్పిస్తే. రమణమూర్తి అనగానే చాలామంది సభలు సన్మానాలు అంటారు కాని
కళాకారులను గుర్తించి వాళ్ళను ప్రోత్సహించడానికి ఆయన పడ్డ పాట్లు వారికి తెలవవు.
ఎంతోమంది సినిమా వాళ్ళతో సన్నిహిత పరిచయం వున్నప్పటికీ రమణమూర్తి తీసిన సినిమాలు చాలా తక్కువే, కాని,
వాసిలో మాత్రం చాలా చాలా ఎక్కువ.
కీర్తిశేషులు ఆర్వీ రమణమూర్తి
రమణమూర్తి స్వతహాగా కళాకారుడేమీ కాదు. కాకపోతే
వాళ్లని అభిమానించడం, గౌరవించడం ఆయనకు స్వతహాగా అబ్బిన గుణం. ఆయన లేని లోటు ఆయన కుటుంబానిదే
కాదు యావత్ కళాకారుల కుటుంబానిది.
స్వర్గంలో కూడా ఆయన చేసేది కళా పోషణే. సందేహం
లేదు.
మిత్రుడిగా ఆయనకు నా నివాళి. (08-09-2013)
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి