మనసే ఒక న్యాయస్థానం

సైకిల్ పైనా, సిటీ బస్సుల్లోను తిరిగే ఏకాంబరానికి చిన్న ఉద్యోగం వచ్చింది. జనాలకు  యేవో చిన్న చిన్నపనులు చేసిపెట్టి చిన్నగా పోగేసిన డబ్బులతో  ఓ స్కూటరు కొనుక్కున్నాడు. అందులో సుఖం తెలిసివచ్చింది. ఆ హాయిని నిలుపుకోవడానికి కొంత అదనపు ఆదాయం కావాల్సి వచ్చింది. అందుకోసం అవకాశాలు వెతుక్కున్నాడు. ఆ అవకాశాల పేరే ఆమ్మామ్యా! అదే లంచం!

ఉద్యోగంలో ప్రమోషన్ వచ్చింది. కారు కొనుక్కున్నాడు. ఆ సుఖమయ జీవితాన్ని మరింత పదిలం చేసుకునేందుకు ‘అవకాశాలు’ పెంచుకున్నాడు.

జీతం పెరిగింది, జీవితమూ పెరిగింది. ‘అవకాశాలూ’ పెరిగాయి. దాంతో పట్టుబడే అవకాశాలు పెరిగాయి. పట్టుబడిపోతాననే భయమూ పెరిగింది. పట్టుబడకుండా ఏం చేయాలనే ఆలోచనలూ పెరిగాయి.

ఉద్యోగం ఒదిలేసాడు. కంట్రాక్టర్ అవతారం ఎత్తాడు. లంచాలు తీసుకున్న చేతులతోనే లంచాలు మేపాడు. కోట్లకు పడగలెత్తాడు. అయినా పడగనీడన బతికే బతుకులో సుఖం లేదనిపించింది.

డబ్బు డబ్బు డబ్బు.  ఎటు చూసినా డబ్బు. ఏం  చేసుకోవాలో తెలియనంత డబ్బు.

సినిమాలు తీసాడు. అక్కడా డబ్బే పిల్లలు పెడుతూ పోయింది. సినిమాల్లో వేషాలు మొదలుపెట్టాడు. కను ముక్కు తీరు బాగా లేకపోయినా హస్త రేఖలు బాగున్నాయి కాబట్టి బాగా ఆడాయి. పెద్ద హీరో అయ్యాడు. పెద్ద పేరు తెచ్చుకున్నాడు.  ఎన్ని పేరు ప్రఖ్యాతులు వుంటే ఏం లాభం. ఎంతో ఖర్చు పెట్టి  ఏర్పాట్లు చేసుకున్న  ఓ అవుట్ డోర్ షూటింగ్ ఓ చిన్న పోలీసు అధికారి కారణంగా ఆగిపోయింది.

కిటుకు డబ్బులో లేదని తేలిపోయింది. అధికారంలో  వుందని అర్ధం అయింది. ఆ రక్షణ కవచం కావాలనుకున్నాడు. సంపాదించిన సొమ్మునే పెట్టుబడిగా పెట్టి రాజకీయాల్లో ప్రవేశించాడు. అధికార పదవులు చేజిక్కించుకున్నాడు. ఇప్పుడు ‘అవకాశాలు’ మరింత పెరిగాయి. జీవితంలో స్థాయి కూడా ఎంతో పెరిగింది. పట్టుపడతాననే భయం తగ్గిపోయింది. ఎందుకంటే పట్టుకునేవారే ఇప్పుడు తన గుప్పిట్లో వున్నారు.

అయినా సరే! ఏదో ఆందోళన! ఏదో భయం. ఇలా ఎన్నాళ్ళు ? పైకి చెప్పుకోలేడు.

ఒకప్పటి స్థాయిని గుర్తు తెచ్చుకోలేడు. ఇప్పుడున్న స్థాయిని వదులుకోలేడు.