బతికే వున్నాను – భండారు శ్రీనివాసరావు

దాదాపు యాభయ్ లక్షల మంది కేంద్ర ప్రభుత్వ విశ్రాంత ఉద్యోగులు ప్రతి ఏడాది నవంబరులో తమ పెన్షన్ renewal కోసం ఈరోజువరకూ ‘బతికే ఉన్నాము’ అని తమకు తాము సర్టిఫై చేసుకుని దాన్ని సంబంధిత అధికారులకి సమర్పించుకోవాలి. వివిధ రాష్ట్రాల సిబ్బందిని కూడా లెక్కలోకి తీసుకుంటే ఈ లెక్క లక్షల నుంచి కోట్లలోకి చేరుతుంది.
ఈ ఇబ్బంది నుంచి కొంత వెసులుబాటు కల్పించడం కోసం కేంద్ర ప్రభుత్వం UMANG అనే App ని వాడుకలోకి తీసుకువచ్చింది. సంబంధిత కార్యాలయానికో, బ్యాంకుకో వెళ్ళే పని లేకుండా ఇంటి నుంచే ఈ తప్పనిసరి తంతు పూర్తి చేసుకోవడానికి ఈ యాప్ ఉపయోగపడుతుంది. ఈ విషయం తెలుసు కానీ, ఆ యాప్ ఎలా వాడాలో తెలియక ఈ రోజు కోటీ లోని స్టేట్ బ్యాంకుకు వెళ్లాను. 1975 నుంచీ నా ఖాతా అందులోనే వుంది. లోగడ వెళ్ళినప్పుడు మురళి గారనే ఓ అధికారి పరిచయం అయ్యారు. నిజానికి ఆయనే నావద్దకు వచ్చి పరిచయం చేసుకున్నారు. టీవీ చర్చల్లో తటస్థంగా వుండే వైఖరి ఆయనకు బాగా నచ్చిందట. రండి మీ పని నేను దగ్గరుండి చేయిస్తాను అని నిమిషాల్లో ఆ పని పూర్తిచేసి పంపించారు.
ఈరోజు బ్యాంకుకు వెళ్లాను. ఇద్దరు ముగ్గురు తప్ప పెద్ద రద్దీగా లేదు. అంచేత మురళి గారికి ఫోన్ చేసి ఇలా వచ్చాననీ, పని అయిన తర్వాత వచ్చి కలుస్తాననీ చెప్పడానికి ఫోన్ చేసాను. ఆయన కాశీలో జరుగుతున్న మహారుద్రాభిషేకంలో వున్నారు. నా వంతు వచ్చేలోగా మరొకరు కలిసారు. పేరు కొండపల్లి రామమోహనరావు గారు. ఆయనే పరిచయం చేసుకుని వివరాలు చెప్పారు. ఈ మధ్య టీవీల్లో రావడం లేదేమిటని వాకబు చేసారు. విషయం తెలిసి బాధ పడ్డారు. ఆయన లోగడ స్టేట్ బ్యాంకులో పెన్షన్ సెక్షన్ లోనే పనిచేసారుట. ఆయన నన్ను ఒక చోట కూర్చోబెట్టి దగ్గరుండి ఫారం ఫిలప్ చేయించారు. వేలి ముద్రలు చెక్ చేయించారు. ఇదంతా జరుగుతుండగానే హుందాగా నడుచుకుంటూ, మంచి వర్చస్సు ఉన్న ఓ పెద్దమనిషి నాదగ్గరకు వచ్చి బాగున్నారా అని పలకరించారు. షరా మామూలుగానే నాకు ఆయన ఎవరన్నది చప్పున గుర్తు రాలేదు. నేనండీ అనంత కృష్ణని. మీ అన్నగారు రామచందర్రావు గారు నాకు బ్యాంకులో గురువు’ అని పరిచయం చేసుకున్నారు. ఆయన గతంలో స్టేట్ బ్యాంక్ స్పాన్సర్ చేసిన శ్రీ విశాఖ గ్రామీణ బ్యాంక్ చైర్మన్ గాను. ఆతర్వాత అయిదు గ్రామీణ బ్యాంకులను విలీనం చేసి వరంగల్ ప్రదానకార్యాలయంగా ఏర్పాటు చేసిన ఆంధ్రప్రదేశ్ గ్రామీణ వికాస్ బ్యాంక్ మొదటి చైర్మన్ గాను పనిచేసారు. రేడియోలో పనిచేసే రోజుల్లో వృత్తిరీత్యా అనేక సార్లు కలిసాను. ఏమిటో ఈ మతి మరపు అందర్నీ దూరం చేస్తోందనే భయం వేసింది. రామ్మోహన రావు గారు గాయత్రి అనే అమ్మాయి (అక్కడ ఉద్యోగి)తో నా ఫోన్లో యాప్ డౌన్ లోడ్ చేయించి అది ఎలా పనిచేయించాలో నాకు చెప్పించారు.
ఇంటికి తిరిగివస్తూ అనుకున్నాను. ఈ UMANG యాప్ నాకు అనవసరం అనిపించింది. ఏడాదికో మారు ఇలా బ్యాంకుకు వెళ్లి వస్తుంటే పాత పరిచయస్తులు కలుస్తూ వుంటారు. ఇప్పుడు ఈ వయసులో అంతకు మించింది ఏమి కావాలి.

Life certificate వ్యవహారం అంతా సజావుగా ముగిసిపోయింది.
బ్యాంకు వాళ్ళు ఇచ్చిన ఫారం ఫిలప్ చేసేటప్పుడు ఒకచోట చేయి వణికింది. నామినీ కాలంలో ఏపేరూ రాయకుండా - అలా వదిలేయాల్సివచ్చినప్పుడు ఎలాగో అనిపించింది.